Στη Φλωρεντία γεννήθηκε το Piccola Farmacia Letteraria («Μικρό Λογοτεχνικό Φαρμακείο»), όπου είναι δυνατό να «θεραπευτούν» οι διαθέσεις και οι σωματικές ασθένειες με βιβλία. Ένας μικρός παράδεισος για όσους αγαπούν την ανάγνωση αλλά με μια
συγκεκριμένη αποστολή. Σε ένα μικρό χώρο μόλις 35 τετραγωνικών μέτρων, η ιδιοκτήτρια, Elena Molini, δημιούργησε ένα μοναδικό βιβλιοπωλείο με σκοπό να θεραπεύσει την ψυχή με ανάγνωση βιβλίων.Ένα μέρος
όπου οι άνθρωποι μπορούν να βρουν ανακούφιση για τη μοναξιά, το άγχος το φόβο, μέσω μιας λογοτεχνικής λύσης που επιλέγεται με βάση τα χαρακτηριστικά της ασθένειας από την οποία έχουν προσβληθεί.

«Λογοτεχνικές λύσεις για πραγματικά προβλήματα».

Υπάρχουν βιβλία όλων των ειδών, χωρισμένα σε κατηγορίες με βάση την παθολογία ή την συναισθηματική κατάσταση.
Τα βιβλία, όπως και τα φάρμακα, συνοδεύονται από ένα «φυλλάδιο» όπου περιγράφονται οι ενδείξεις, οι δοσολογίες και οι παρενέργειες και χωρίζονται σε περισσότερες από 70 κατηγορίες: από το στρες έως την κατάθλιψη στην αϋπνία, το άγχος κλπ. Επισκέπτες του «Piccola Farmacia Letteraria» είναι πια όλη την Ιταλία. Επιπλέον είναι ένα βιβλιοπωλείο φιλικό προς τα κατοικίδια ζώα, στην είσοδο που αναφέρει: «Είσοδος ελεύθερη, εδώ είστε πάντα ευπρόσδεκτοι, με δύο και με τέσσερα πόδια».

Ένας νεαρός επισκέπτης ρώτησε τον Κρισναμούρτι, σε κάποια συγκέντρωσή του, γιατί οι άνθρωποι θέλουν να γίνουν σπουδαίοι.
Κρισναμούρτι: Εσύ, που βρίσκεσαι σε τόσο νεαρή ηλικία, για ποιο λόγο νομίζεις ότι θέλεις να γίνεις σπουδαίος; Εγώ μπορώ να σου δώσω κάποια εξήγηση, αλλά ύστερα απ΄αυτό θα πάψεις να θες να γίνεις σπουδαίος; Θέλεις να γίνεις σπουδαίος επειδή όλοι γύρω σου σ΄αυτή την κοινωνία θέλουν να γίνουν σπουδαίοι. Οι γονείς σου, οι καθηγητές σου, οι πολιτικοί, οι ιερείς, όλοι γύρω σου θέλουν να γίνουν σπουδαίοι, να είναι επώνυμοι, οπότε το θέλεις κι εσύ. Ας το δούμε μαζί αυτό το θέμα. Γιατί οι άνθρωποι θέλουν να γίνουν σπουδαίοι, διάσημοι;

Πρώτα απ΄όλα, είναι επικερδές να είσαι διάσημος και σου δίνει μια αίσθηση ικανοποίησης, έτσι δεν είναι; Κι αν σε ξέρουν παντού στον κόσμο, νιώθεις πολύ σημαντικός, νομίζεις ότι είσαι αθάνατος. Θέλεις να είσαι σπουδαίος, θέλεις να γίνεις γνωστός και να μιλούν σ΄όλο τον κόσμο για σένα, επειδή νιώθεις ασήμαντος. Δεν υπάρχει εσωτερικός πλούτος, δεν υπάρχει τίποτε απολύτως μέσα σου, γι΄αυτό θέλεις να σε ξέρει ο κόσμος.

Αλλά αν έχεις εσωτερικό πλούτο τότε δεν σ΄ ενδιαφέρει καθόλου να είσαι γνωστός ή άγνωστος. Το να έχεις εσωτερικό πλούτο είναι πολύ πιο δύσκολο από το να είσαι πλούσιος σε υλικά αγαθά και διάσημος. Χρειάζεται πολύ περισσότερη φροντίδα και πολύ οξυμένη προσοχή. Αν έχεις ταλέντο σε κάτι και ξέρεις πώς να το εκμεταλλευτείς, γίνεσαι διάσημος, αλλά ο εσωτερικός πλούτος δεν έρχεται μ΄αυτό τον τρόπο. Για να είσαι μέσα σου πλούσιος, ο νους σου πρέπει να κατανοήσει και να παραμερίσει τα πράγματα που δεν είναι σημαντικά, όπως το να θέλεις να είσαι σπουδαίος.

Ο εσωτερικός πλούτος προϋποθέτει να στέκεσαι στα πόδια σου, μόνος σου, αλλά ο άνθρωπος που θέλει να γίνει σπουδαίος φοβάται να στέκεται στα πόδια του μόνος του, επειδή γι΄αυτόν έχουν σημασία μόνο η κολακεία και η γνώμη του κόσμου.

Πηγή

Από το βιβλίο «Η αίσθηση της ευτυχίας»Εκδόσεις Καστανιώτη. Ο Κρισναμούρτι (1895-1986) είναι ένας πολύ ξεχωριστός πνευ­ματικός δάσκαλος. Η βάση της διδασκαλίας του βρίσκεται στην πεποίθηση ότι οι κοινωνικές αλλαγές δεν μπορούν να ε­πιτευχθούν αν δεν υπάρξει ατομική αλλαγή.

Η πλειοψηφία των ανθρώπων απεχθάνεται την μοναξιά. Δεν την αντέχουν… Νιώθουν πως βρίσκονται στο περιθώριο και αισθάνονται μειονεκτικά. Υπάρχουν, βέβαια και άνθρωποι που επιζητούν την μοναξιά (εδώ με την έννοια της μοναχικότητας), την ηρεμία τους, το χρόνο τους μόνο με τον εαυτό τους.

Για να καταπολεμήσουν την μοναξιά οι άνθρωποι, έρχονται σε επαφή με άλλους ανθρώπους. Η επαφή, η ανθρώπινη επικοινωνία, η σύνδεση δυο ή περισσοτέρων ατόμων φαίνεται πως είναι απαραίτητη. Επίσης, απαραίτητα είναι και η συντροφικότητα και η αγάπη. Η ανάγκη μας για συντροφικότητα, για να επικοινωνούμε, για να αγαπάμε και να μας αγαπάνε είναι μία βαθιά υπαρξιακή συνισταμένη για μία καλύτερη ζωή. Χωρίς την επαφή, την επικοινωνία και την αγάπη των άλλων τι ενδιαφέρον έχει η ζωή;

Παρόλα αυτά, μερικοί άνθρωποι δυσκολεύονται να πετύχουν μια σύνδεση με τους άλλους. Δυσκολεύονται είτε να κάνουν το πρώτο βήμα είτε να διατηρήσουν την σύνδεση και συχνά αναρωτιούνται «Τι μπορεί να φταίει;». Συνήθως καταλήγουν να πιστεύουν πως φταίνε κάποιες επιφανειακές αιτίες όπως η οικονομική κατάσταση ή η εξωτερική εμφάνιση… Η αλήθεια είναι πως αυτά είναι τα πρώτα που παρατηρεί κάποιος για να ξεκινήσει μία επαφή με κάποιο άλλο άτομο…

Μήπως τελικά χρειάζονται και άλλοι παράμετροι για να διατηρηθεί η σύνδεση; Ακόμα κι θεωρήσουμε ότι χρειάζονται, θα πρέπει με σιγουριά να πούμε ότι δεν είναι απαραίτητοι για να φέρουν την προσωπική ευτυχία. Για να νιώσουμε επιθυμητοί δεν χρειάζεται να κάνουμε επίδειξη της μεγαλομανίας μας, των ακριβών ρούχων, των ακριβών gadgets ή οι χιλιάδες φίλοι στα social media (τους περισσότερους δεν τους γνωρίζουμε καν, και αν τους γνωρίζουμε έχουμε να μιλήσουμε από το Δημοτικό!). Χρειάζεται να κοιτάξουμε τον εαυτό μας και να κάνουμε μία προσωπική αναγνώριση της αξίας μας, με τα καλά μας και τα άσχημα μας και στο τέλος την αποδοχή και την αγάπη του εαυτού μας.

Αρκεί και μόνο να βρούμε τον τρόπο να αγαπήσουμε τον εαυτό μας.

Τότε θα ανοίξει και ο δρόμος για να αγαπηθούμε από έναν άλλον.

Τότε πραγματικά ακτινοβολούμε θετικότητα και αυτό είναι δελεαστικό στα μάτια των άλλων.
Γιάννης Ξηντάρας 

Ο Γιάννης Ξηντάρας είναι Ψυχολόγος στην Αγία Παρασκευή, απόφοιτος Πανεπιστημίου Αθηνών και Strathclyde University. Μέλος του Συλλόγου Ελλήνων Ψυχολόγων και της Ελληνικής Προσωποκεντρικής και Βιωματικής Εταιρείας, επιστημονικός υπεύθυνος στο Κέντρο Συμβουλευτικής και Ψυχολογικής Υποστήριξης «Επαφή».

Ο οδηγός της EWG (γνωστός και ως Dirty Dozen and Clean 15 ( «βρώμικη» και η «καθαρή» λίστα φρούτων και λαχανικών ) κάθε χρόνο παρουσιάζει δύο λίστες : μία τα πιο «βρώμικα» φρούτα και λαχανικά δηλαδή τα πιο επιβαρυμένα από
φυτοφάρμακα και μία με τα «καθαρά» φρούτα και λαχανικά ανάμεσα σε 48 πιο δημοφιλή φρούτα και λαχανικά. Ο οδηγός βασίζεται σε αποτελέσματα πάνω σε 35.200 δείγματα που δοκιμάστηκαν από το Υπουργείο Γεωργίας των ΗΠΑ . Δύο πολύ χρήσιμες λίστες για όσους θελήσουν να αποφύγουν την κατανάλωση φυτοφάρμακων.

Στ’ αλήθεια, τι να είναι η ζωή; Ένα τσουβάλι με εμπειρίες που όλοι κουβαλάμε στις πλάτες μας και λίγο πριν κλείσουμε τον βιολογικό μας κύκλο, το παραδίδουμε στους απογόνους μας; Αυτό είναι τελικά η ζωή; Ίσως να είναι και ένα τραγούδι. Ένα τραγούδι που πρωτακούμε όταν ανοίγουμε για πρώτη φορά τα μάτια μας και κοιτάμε με περιέργεια τον κόσμο, τα πρόσωπα των δικών μας ανθρώπων, τα χαμόγελά τους. Αχ να μπορούσαμε να ακούσουμε και με τα μάτια μας!

Μεγαλώνουμε και ο περίγυρος φροντίζει να μας μιλήσει για το θάνατο, το τέλος του βιολογικού μας ρολογιού. Δεν καταπίνεται εύκολα ο θάνατος μιας και ο άνθρωπος είναι η πιο τραγική ύπαρξη του κόσμου τούτου. Τραγική γιατί γνωρίζει πως αργά ή γρήγορα, όμορφα ή βασανιστικά, το τέλος θα έρθει. Ο φόβος του θανάτου μας γίνεται εμμονή όσο μεγαλώνουμε. Σπαταλάμε πολύ χρόνο και πολύ ενέργεια προσπαθώντας να πείσουμε τον εαυτό μας για την ύπαρξη του «μετά».

Τότε αρχίζει το παραμύθι. Βομβαρδιζόμαστε με θρησκευτικούς μύθους, χορεύουμε στο ρυθμό του κάθε ελπιδέμπορα που μας πουλάει την υποτιθέμενη «συνέχεια» της ζωής μετά το θάνατο.

Δεν υπάρχει το «μετά». Υπάρχει όμως το «πριν» και αυτό το «πριν» πρέπει να το απολαύσουμε όσο περισσότερο μπορούμε χωρίς κραιπάλες, χωρίς ασυδοσία, χωρίς υπερβολές μαζί με λίγους καλούς φίλους. Αν απαλλάξουμε τον εαυτό μας από το φόβο του θανάτου, τότε μονάχα θα καταλάβουμε το βαθύ νόημα και την ουσία της ζωής. Αν ζούμε μια μίζερη ζωή πλημμυρισμένη από φόβο, τότε δεν ζούμε. Αυτό λοιπόν που θα πρέπει να προβληματίσει όλους δεν είναι το αν υπάρχει ζωή μετά το θάνατο αλλά αντιθέτως, το αν υπάρχει ζωή πριν από αυτόν. Αν απαντήσουμε θετικά σ’ αυτό το ερώτημα, τότε βρισκόμαστε στο μονοπάτι της ευδαιμονίας. Αν απαντήσουμε αρνητικά, είμαστε ήδη νεκροί πριν καν πεθάνουμε.

Οι όρθιοι
Δημήτρης Επικούρης , Εκδόσεις Δρόμων