Είμαστε ελάχιστοι.
Με όπλο τη συνειδητοποίηση της ελαχιστότητάς μας και βούληση αποδοχής της ανάγκης νέας θεμελίωσης , μπορεί να βρούμε ,να βρει ένα δρόμο εξόδου αυτό που συμβατικά ονομάζουμε ελληνική κοινωνία.
Ο αυτάρεσκος οικισμός ”Ελλάς” , που στιγμιαία συγκινείται και στιγμιαία γοερά θρηνεί, αστραπιαία ξεχνάει και αστραπιαία απαρνείται.
Η τραγικότητα των πραγμάτων θυμίζει κάθε τόσο τον μακρύ δρόμο της δοκιμασίας. Την εποχή που ζούμε η ματαιότητα της παραδοσιακής συλλογικής δράσης, με άξονα το δουλοκτητικό κράτος, έχει πλέον απογυμνωθεί.
Μόνο οι χιλιάδες πυρκαγιές της ατομικής συνείδησης , μπορεί να αφυπνίσουν τον οικισμό. Να τον κατακαύσουν και να τον αφυπνίσουν.
Είσαι , το ( ελάχιστο) τελευταίο φυλάκιο.
Μετά από σένα δεν υπάρχει κανείς.Πηγή Είμαστε ελάχιστοι.
Comments are closed.
Κοινοποιήστε: