«Για ν’ αλλάξεις, θα πρέπει να πολεμήσεις τον προγραμματισμό σου, να ανατρέψεις την οπτική σου, να συνειδητοποιήσεις πως όλα αυτά που βλέπεις και σε περιβάλλουν, δεν είναι ο κόσμος, αλλά μόνο μια περιγραφή.
Οι εικόνες που συλλέγονται από τον αμφιβληστροειδή χιτώνα δεν είναι ο κόσμος αλλά η αφήγησή του, τον κόσμο στον περιέγραψαν. Ο πραγματικός δημιουργός της πραγματικότητας που σε περιβάλει είναι εσύ! Μόνο που το έχεις ξεχάσει.
Εσύ είσαι η αιτία για όλα και για κάθε τι. Κάποια μέρα, όταν θα έχεις θεραπευτεί, ότι εσύ είσαι οι ρίζες του κόσμου. Ο κόσμος σε χρειάζεται για να υπάρχει. Ξέχασες ότι είσαι ο δημιουργός, ο επινοητής κι έγινες η σκιά της ίδιας σου της δημιουργίας.
Ο κόσμος είναι υποκειμενικός, προσωπικός! Είναι η απατηλή αντανάκλαση του εαυτού μας. Οπτασία και πραγματικότητα είναι το ίδιο ακριβώς πράγμα. Αυτό που τα χωρίζει είναι απλά ο παράγοντας χρόνος».
«Θα υπάρχει πάντως μια αντικειμενική πραγματικότητα, προσπάθησα να υποστηρίξω τις πεποιθήσεις που ανέκαθεν είχα….»
«Εμείς μπορούμε να δούμε μόνο αυτό που είμαστε! Εάν ένας κλέφτης συναντούσε έναν άγιο θα έβλεπε μόνο τις τσέπες…
Πρέπει καταρχάς να βρεις τον εχθρό μέσα στο σώμα σου. Κι όταν θα τον έχεις ξετρυπώσει θα τον βρίσκεις μπροστά σου ολοένα και πιο ύπουλο, πιο ισχυρό, πιο ανελέητο. Ο ανταγωνιστής μεγαλώνει μαζί με σένα! Δεν υπάρχουν χιλιάδες εχθροί, μα μόνο ένας, και η νίκη είναι μόνο μία…ενάντια στον εαυτό σου…
Αυτό που βλέπεις και αγγίζεις είναι μονάχα η υλοποίηση των νοητικών σου καταστάσεων.
Τίποτα δεν θα μπορούσε να συμβεί στη ζωή σου, αν δεν είχε πρώτα λάβει τη συγκατάθεση μέσα στις σκέψεις σου….Ο κόσμος είναι η αντανάκλασή σου. Αναποδογύρισε τις πεποιθήσεις σου και ο κόσμος, σαν μια σκιά θα ακολουθήσει. Η πραγματικότητα θα πάρει τη μορφή μιας νέας αντίληψης…
Μια μέρα θα συνειδητοποιήσεις πως δεν υπάρχει τίποτα να πάρεις απ’ έξω, ότι δεν υπάρχει τίποτα που μπορείς να προσθέσεις σε αυτό που ήδη γνωρίζεις…ότι διδασκαλίες κι εμπειρίες δεν προσθέτουν τίποτα στην κατανόηση. Η πραγματική γνώση μπορεί μόνο να ¨έρθει στη μνήμη».
Η γνώση ενός ανθρώπου δεν μπορεί να είναι ούτε πιο μικρή ούτε πιο μεγάλη από τον ίδιο. Ένας άνθρωπος «γνωρίζει», μόνο αυτό που είναι. Το να γνωρίζεις σημαίνει πρώτα απ’ όλα να υπάρχεις. Όσο πιο πολύ υπάρχεις, τόσο πιο πολύ γνωρίζεις!
Η γνώση είναι αναφαίρετη κληρονομιά όλων των ανθρώπων, είναι αρχαία όσο και ο ίδιος ο άνθρωπος.
Μια μέρα θα συνειδητοποιήσεις πως δεν υπάρχει τίποτα να προσθέσεις, αλλά πολλά, πολλά να διαγράψεις, για να μπορέσεις να γνωρίσεις.»
apothnarxhtheoi.
Ξέχασες ότι είσαι ο δημιουργός, ο επινοητής… κι έγινες η σκιά της ίδιας σου της δημιουργίας!