Η δύναμη της ουτοπίας..

«Τρέλα μπορεί να είναι το να εγκαταλείπουμε τα όνειρά μας (…) Και η μεγαλύτερη τρέλα απ’ όλες, να βλέπεις τη ζωή όπως είναι και όχι όπως θα έπρεπε να είναι (…) Να αλλάξεις τον κόσμο φίλε μου Σάντσο, δεν είναι τρέλα, ούτε ουτοπία. Είναι δικαιοσύνη!»
Τα έλεγε ο φίλος Θερβάντες κι
ευτυχώς που υπήρξε αυτός και κάποιοι άλλοι σαν αυτόν… Και που υπάρχουν κι εδώ, δίπλα μας, άνθρωποι σαν αυτόν…
Να αλλάζεις τον κόσμο με μικρά βήματα, με στάση ζωής, με χαμόγελα, δεν είναι τρέλα, είναι δικαιοσύνη.
Να μην αλλάζεις τίποτα και να τα θεωρείς όλα δεδομένα, αυτό είναι τρέλα, αδικία και απαξίωση της ανθρώπινης υπόστασης και δημιουργίας.
Όμως, μέσα από ένα ταξίδι φέτος γνώσης και βελτίωσης, το συναπάντημα με ανθρώπους που πιστεύουν στην αλλαγή, στην αλληλεγγύη, στο διαφορετικό, δίνει ελπίδα και είναι σημάδι των καιρών, πως το να κάνεις αυτό που πιστεύεις είναι δύσκολο κι επίπονο, αλλά είναι κι όμορφο.
Δικαιοσύνη είναι να λες, μπορείς να φτάσεις πιο πέρα, πιστεύω σε σένα, το περιβάλλον σου μπορεί να αλλάξει, ο μαθητής σου μπορεί να ξεπεράσει κάποια εμπόδια, η κοινωνία κι ας είναι ταξική κι άδικη, μπορεί να βελτιωθεί.
Δεν θα αλλάξεις όλο τον κόσμο, αλλά αν πιστεύεις στην κοινωνική δικαιοσύνη και στον ανθρωπισμό, έστω και λίγο να ωθήσεις τον άλλο σε μια αλλαγή, είναι ένα βήμα.
Δε θα κλέψετε εσείς τα όνειρά μας, γιατί έχουν την αστρόσκονη των ονείρων, την αγάπη των φίλων, του έρωτα και τα δάκρυα της επιμονής στο αδύνατο. Έχουν τη μαγεία της αλληλεγγύης, το πείσμα των αγώνων που δεν πάνε χαμένοι.
Η ουτοπία είναι κινητήριος δύναμη, είναι το πιο όμορφα περίεργο συναίσθημα, είναι η αλήθεια μέσα από τις φλόγες της προσμονής.
Είναι το μονοπάτι που φτιάχνεται με αντοχή και δύναμη, το βλέπεις να διαμορφώνεται μπροστά σου κι ακόμα κι αν δε δεις ποτέ το τέλος, ξέρεις πως κάτι έχει δρομολογηθεί. Είναι το ουράνιο τόξο των παιδιών, η αγάπη στα βλέμματα των ανθρώπων που πιστεύουν σε μας κι εμείς σε αυτούς, η μυρωδιά των πεσμένων φύλλων, τα λόγια παρηγοριάς, η πίστη σε κάτι μέσα μας και γύρω μας.
Θα αλλάξουν οι καιροί αλλά κι αν δεν αλλάξουν, θα τους αλλάξουμε εμείς…
Κι όπως έλεγε κι ο Τσε, είμαστε ρεαλιστές, ζητάμε το αδύνατο!!