«Τι είδε ο Γιος της Καθαρίστριας;» – Κριτική

Πολλά. Πάρα πολλά. Ο Μάριος, που βοηθά την καθαρίστρια μητέρα του στη δουλειά της, βλέπει και ακούει πράγματα που αυτοί που τα κάνουν και τα λένε, θα ήθελαν να μείνουν κρυφά. Δεν δίνουν όμως σημασία σε αυτόν, όπως συχνά οι άνθρωποι δεν δίνουν (δεν δίνουμε) σημασία σε εκείνους που θεωρούμε ασήμαντους ή/και του χεριού μας.

Έρωτες που παύουν να υφίστανται, αγάπες που δημιουργούνται, ψέματα και υποκρισία, εγωισμοί, άσκηση εξουσίας, είναι κάποια από αυτά που βλέπει ο Μάριος αλλά κι εμείς, στη σκηνή του θεάτρου ‘NOUS’ όπου παρουσιάζεται το κωμικό και πολύ δυνατό έργο του Γιάννη Σολδάτου.

Δύο (ή περισσότερα;) ζευγάρια ξεδιπλώνουν τον χαρακτήρα, τις επιθυμίες, τα όνειρα αλλά και την σκληρότητα τους. Ανάμεσα τους ο Μάριος προσπαθεί να ξεφύγει από καταστάσεις που του επέβαλλαν, δεν τις θέλησε. Σκοτωμίδια, παρεξηγήσεις, ζει κανείς ή δεν ζει κι άλλα πολλά, στοιχειοθετούν μια εξαιρετική μαύρη κωμωδία στην οποία θα γελάσετε πολύ αλλά βγαίνοντας, θα κάνετε κι άλλες σκέψεις, ίσως όχι τόσο αστείες.

Ο Γιάννης Σολδάτος δεν χρειάζεται συστάσεις (αν δεν τον ξέρετε, ευκαιρία να τον ψάξετε). Συγγραφέας, εκδότης, σκηνοθέτης, παραγωγός, έγραψε θεατρικά, λογοτεχνήματα, έκανε επιμέλεια σε βιβλία και θεωρώ πως είναι κεφάλαιο για τον πολιτισμό μας. Το έργο ‘Τι είδε ο γιος της καθαρίστριας’, όπως είπε ο ίδιος το βράδυ της παράστασης που είχα τη χαρά να παρακολουθήσω, ήταν ξεχασμένο σε ένα συρτάρι. Μέχρι που το έβγαλε από αυτό το συρτάρι ο Άγγελος Δεληκάρης. Το επεξεργάστηκε με τρόπο που δεν ξεχωρίζεις τι είναι δικό του και τι του συγγραφέα και σκηνοθέτησε μια κωμωδία που σου πετά στα μούτρα αυτό που γίνεται σήμερα, αυτό που γίνεται αιώνες τώρα. Δεν θέλω να επεκταθώ στην ιστορία, να πάτε να τη δείτε. Έχω δει και παλιότερα δουλειά του Άγγελου και χαίρομαι που το ταλέντο του στην τόσο δύσκολη κωμωδία εξελίσσεται και πηγαίνει ένα βήμα παραπέρα. Παίζει κιόλας. Η πολύ καλή ερμηνεία του είναι συχνά σπαρταριστά ξεκαρδιστική.

Ο Δημήτρης Πίτσος, η Εύα Αγραφιώτη, η Μαρία Λώλα και ο Βασίλης Τριχάς που εμφανίζονται είναι επίσης πολύ-πολύ καλοί. Ο καθένας δίνει – πέρα από την κωμική πλευρά – το απαραίτητο βάθος στον ρόλο του κι έτσι ολοκληρώνεται το κείμενο που εντελώς υποδόρεια προσφέρει τροφή για σκέψη, πέρα από το αβίαστο γέλιο. Τι άλλο θέλετε;

Πληροφορίες για την παράσταση εδώ.