The Netflix Series

Κάτι η καραντίνα, κάτι η αφραγκία, η τηλεόραση εξακολουθεί να είναι ο πιο ανέξοδος τρόπος διασκέδασης. Με τα συμβατικά κανάλια να παίζουν διαφημίσεις και – συνήθως – βλακείες μέχρι τελικής πτώσεως, οι πλατφόρμες παντός είδους εκτροχιάστηκαν. Ποιά είμαι εγώ λοιπόν να απαρνηθώ το ‘γυαλί’; Παρακάτω μοιράζομαι τις εμπειρίες μου από τις σειρές του Netflix. Με κάποιες κόλλησα, άλλες βαρέθηκα. Η γνώση είναι δύναμη όμως, οπότε….

The Good Doctor

Ή αλλιώς, το Big bang theory σε δράμα. Ο αυτιστικός Σον Μέρφι γίνεται χειρούργος σε πείσμα όλου του κόσμου και με τη βοήθεια ενός καλού νεράιδου. Αγώνας, όνειρα, προκατάληψη, δυνατά συναισθήματα, συνθέτουν μια πολύ ωραία ιατρική σειρά. Περίεργες παθήσεις, out of the box χειρουργεία, έρωτες, πάθη, ότι τέλος πάντων περιμένουμε από κάτι τέτοιο. Κι αν στο Big bang theory γελάς, εδώ κλαις με την ψυχή σου (η γράφουσα τουλάχιστον). Είναι πολύ συγκινητικό και συχνά σε βάζει σε σκέψεις. Ο Φρέντυ Χάιμορ είναι απλά εξαιρετικός. (Ο Τσάρλι άφησε πίσω του τα μυστήρια της σοκολάτας κι εξερευνεί αυτά του ανθρώπινου σώματος, το λες και πρόοδο αν δεν σου αρέσει η σοκολάτα).

The Ranch

Πάντα μου άρεσε ο Άστον Κάτσερ κι εδώ συμπορεύεται μαζί με τον απίστευτα γοητευτικό Σαμ Έλιοτ και την υπέροχη Ντέμπρα Ουίνγκερ που είχα καιρό να δω σε οθόνη, μεγάλη ή μικρή. Ένας αποτυχημένος παίκτης του φούτμπολ (ανάθεμα κι αν ξέρω τι γίνεται σε αυτό το παιχνίδι, τόσες ταινίες έχω δει κι ακόμα να καταλάβω) επιστρέφει στο ράντσο της οικογένειάς του. Ο -πιο κυνικός πεθαίνεις – πατέρας του, η σκληροτράχηλη μάνα κι ο λίγο παλαβός αδερφός χαρίζουν πολύ γέλιο. Κόλλησα με τη σειρά για πολλούς λόγους. Μιλά για φτώχεια, χαμένα όνειρα, προβληματικές οικογένειες, έχει πολύ ωραίο χιούμορ (αναπάντεχο) αλλά και συγκινητικές στιγμές.

Manifest

Ο Fox Maulder τώρα δικαιώνεται. Οι επιβάτες μιας πτήσης φτάνουν στον προορισμό τους με καθυστέρηση πέντε ετών. Φυσικά, πολλά έχουν αλλάξει μέσα σε αυτό το διάστημα και παρακολουθούμε την προσπάθειά τους να επιστρέψουν στις ζωές τους και να μάθουν τι ακριβώς συνέβη. Ωραία πρόσωπα, συμπαθητικοί χαρακτήρες, λίγο από μεταφυσικό, εντάξει, τι άλλο να ζητήσει κανείς; Περιμένουμε τους επόμενους κύκλους.

Country Comfort

Άλλη μια ξεπατικωτούρα του Netflix. Μια τραγουδίστρια της country εμφανίζεται στο κατώφλι ενός πλούσιου και όμορφου χήρου με πέντε παιδιά και γίνεται η νταντά τους. Σας θυμίζει κάτι;;;;;;; Μου φάνηκε πολύ cheesy και ομολογώ πως δεν άντεξα παραπάνω από τρία επεισόδια. Προτιμώ χίλιες φορές το The Nanny που το παίζει σε λούπα το Makedonia Tv, όπως το Star τα Φιλαράκια.

Virgin River

Αντιγραφής συνέχεια.. Μια νοσοκόμα φτάνει σε μια επαρχιακή πόλη για να κάνει νέα αρχή στη ζωή της. Το ενδιαφέρον σε αυτήν τη σειρά είναι πως οι περισσότεροι χαρακτήρες είναι κατεστραμμένοι (broken το λένε στο Αμέρικα). Μετατραυματικά στρες, ανεπιθύμητες εγκυμοσύνες, ο πόνος της απώλειας, οι δυσκολίες στην επικοινωνία, φυγόδικοι, ότι θέλετε θα το βρείτε. Είδα όλες τις διαθέσιμες σαιζόν και περιμένω τη συνέχεια. Και πάλι προτιμώ το Hart of Dixie που είχε κυρίως πλάκα. Έπαιζε κι εκεί ο Τιμ Μάθεσον κάτι που ενισχύει το ντε ζα βου, ενώ σημαντική είναι η παρουσία της Ανέτ Ο Τουλ (κι αυτή είχα καιρό να τη δω. Ένας χαρακτήρας επίσης ονομάζεται Τζόυ Μπαρνς κάτι που μας πάει στο….)

House of cards

Το πιθανότερο είναι να το έχετε δει, αν όχι, να το δείτε. Η πολιτική είναι ένας πύργος από τραπουλόχαρτα που το καθένα αντιπροσωπεύει το δούναι και λαβείν των πολιτικών που κάνουν τα πάντα για να αποκτήσουν ή να παραμείνουν στην εξουσία. Η αλήθεια είναι πως μετά την αποχώρηση του Κέβιν Σπέισι, το πράγμα άρχισε να χωλαίνει. Οι σεναριογράφοι τράβηξαν τη σειρά από τα μαλλιά, σε ενοχλητικό βαθμό μπορώ να πω. Και πάλι όμως, αξίζει.

Good Witch

Ροζουλί τσιχλοφουσκέ σειρά από την οποία περίμενα πολλά περισσότερα. Σε μια επαρχιακή αμερικάνικη πόλη, ‘κουμάντο’ κάνει μια τύπισσα με ειδικές δυνάμεις. Αγαπώ τους μάγους και φανταζόμουν διάφορα μαγικά εξτραορντινέρ αλλά ατύχησα. Η μόνες εμφανείς μαγικές δυνάμεις έχουν να κάνουν με το ότι η μποτοξαρισμένη πρωταγωνίστρια ξέρει από πριν ποιός θα την επισκεφθεί και ‘ρίχνει’ στο δρόμο των ανθρώπων που συναναστρέφεται, αντικείμενα που τους κάνουν να σκεφτούν διαφορετικά. Σε κάθε επεισόδιο, ένα μαγικό ραβδί αυταναφλέγεται στο Χόγκουαρτς…. Ιδανικό για χαλάρωση, όταν θες να παρακολουθείς κάτι για να ξεκουράσεις τον εγκέφαλο, κάτι σαν τη Μαρία την Άσχημη ένα πράμα..

Riverdale

Ο Άρτσι, η Μπέτι κι η Βερόνικα γίνονται σήριαλ, μαζί με τον Τζάγκχεντ. Οι τέσσερις πρώτοι κύκλοι με κράτησαν πολλές ώρες στον καναπέ. Εγκλήματα, μυστήρια, ανακαλύψεις, τα προβλήματα των απανταχού εφήβων είχαν μεγάλο ενδιαφέρον στην αρχή, χωρίς να θέλω να γίνω βλάσφημη, μου θύμισε ένα αφελές Twin Peaks. Άσε που έπαιζε και ο Λουκ Πέρι (αχ Ντίλαν….. ) τον οποίον είχα να δω από ένα επεισόδιο του Criminal Minds, χρόνια πριν. Στη συνέχεια όμως, το σήριαλ έκανε κοιλιά και οι σεναριογράφοι – για μια ακόμη φορά – τραβάνε τους ήρωες και τις ιστορίες τους από τα μαλλιά. Το σταμάτησα.

Emily in Paris

Έως και ενοχλητικό, αναρωτιέμαι γιατί είχε γίνει τόσος ντόρος για αυτή τη βλακεία. Καμία σχέση με το Sex in the city (και χειρότερα ρούχα, να τα λέμε κι αυτά). Μια διαφημίστρια πάει στο Παρίσι για δουλειά και προσπαθεί να κατακτήσει τους συναδέλφους της και τον έρωτα. Ο κεντρικός χαρακτήρας – θεωρώ – πως ήταν απίστευτα επιφανειακός, το ίδιο και οι υπόλοιποι. Το μόνο θετικό του ήταν το Παρίσι.

Bridgerton

Οι ζωές και τα πάθη της ανώτατης κοινωνίας ενός τελείως φανταστικού (με την έννοια του ανύπαρκτου) Λονδίνου. Η προσπάθεια των ευγενών κορασίδων να παντρευτούν στην ώρα τους έναν πλούσιο και των ευγενών κυρίων να παντρευτούν μια προίκα. Επειδή όμως ο έρωτας έχει τις δικές του δυνάμεις, τα πράγματα πάντα μπλέκονται λίγο.. Οι περιγραφές ανήκουν σε μια κοσμικογράφο της εποχής. Η σειρά έχει ενδιαφέρον γιατί – παρά τις ανακρίβειες – δείχνει πως όλοι έχουμε προβλήματα, κανείς δεν είναι ευτυχισμένος, τα λεφτά δεν φέρνουν την ευτυχία, το σεξ κυριαρχεί, πόσο δύσκολο είναι να ‘σταθείς’ στην καλή κοινωνία κι άλλα πολλά. Ξεκίνησα να τη βλέπω από περιέργεια κυρίως, αλλά με κέρδισε καθώς τελικά έχει βάθος, δεν στέκεται μόνον στα ωραία κοστούμια και σκηνικά. Η δε φωνή της Τζούλι Άντριους, πάντα απολαυστική. Στον πρώτο κύκλο κεντρικά πρόσωπα είναι η Δάφνη και ο Σάιμον, στον δεύτερο, ο αδερφός της Δάφνης Άντονυ και η Κέιτ. Η σειρά διαθέτει πολύ ωραία covers, απλά το λέω..

Designated Survivor

Τι θα συνέβαινε αν Πρόεδρος των ΗΠΑ γινόταν ένας πραγματικά καλός κι έντιμος άνθρωπος; Συνωμοσίες, τρομοκρατικές επιθέσεις, πολιτικά παιχνίδια κι ο ηθικός φάρος Κίφερ Σάδερλαντ συμβιβάζει τα ασυμβίβαστα και δείχνει πως θα ήταν η πολιτική αν ζούσαμε στην ουτοπία. Το είδα δυο φορές και με κράτησε ξάγρυπνη και τις δυο. Σε συνδυασμό με το House of Cards αναρωτιέμαι γιατί μας ξενίζουν οι κουτσουκέλες των πολιτικών και κυρίως γιατί συνεχίζουμε να τους ψηφίζουμε. Άβυσσος….

One day at a time

Η ζωή και τα πάθη μιας οικογένειας Κουβανών στην σύγχρονη Αμερική. Η σειρά είναι εξόχως αστεία, έχει και τα συγκινητικά της (σε ότι έχει να κάνει με τη ζωή των μεταναστών όχι μόνο στις ΗΠΑ αλλά και αλλού) και θεώρησα μεγάλο προσόν την συμμετοχή της Ρίτας Μορένο, που μου θύμισε κάπως τη δική μας Ντένη Μαρκορά. Συμπαθέστατο, το προτείνω.

The woman in the house across the street from the girl in the Window

Ο μακροσκελής αυτός τίτλος έχει ως ηρωίδα μια γυναίκα στα πρόθυρα του αλκοολισμού και του εθισμού σε χάπια (ευγενικά το λέω) που γίνεται μάρτυρας ενός φόνου. Μοναδική μάρτυρας. Προσπαθεί να πείσει άπαντες για το έγκλημα αλλά λοιδωρείται αφάνταστα ως αλκοόλα. Ωραίο σενάριο αν και καμιά φορά τα παίρνεις στο κρανίο με την τύπισσα. Πέρασα ωραία βλέποντάς το.

Αντιλαμβάνεστε βέβαια πως θα επανέλθω…. Μόλις βγήκε η νέα σαιζόν του Stranger Things.

Το Διαβάσαμε The Netflix Series