Νικολέττα Φιλιππάκη – «Να ενώσουμε τον κόσμο»

Με αφορμή την κυκλοφορία του νέου της single με τίτλο ‘Μείναμε μόνοι’, η Νικολέττα Φιλιππάκη συστήνεται στο iart.gr  

Μίλησε μας για το καινούριο σου τραγούδι.   

Κυκλοφόρησε φέτος τον Σεπτέμβρη κι έχει μεγάλη ιστορία πίσω του. Καταρχάς να πω ότι είμαι ευγνώμων στον Παντελή Θαλασσινό που έγραψε τη μουσική όπως και στην Ευγενία Ασλανίδη για τους στίχους της. Το ‘Μείναμε μόνοι’ έφτασε στα χέρια μου τον Ιανουάριο του 2022, δεν ήταν όμως εφικτό να βγει γιατί ο covid μας ταλαιπωρούσε ακόμη. Μάλιστα, κόλλησα και η ίδια, χρειάστηκαν δυο μήνες για να επανέλθει η φωνή μου και να μπορέσω να μπω στο στούντιο. Την ίδια περίοδο έχασα τη μητέρα μου, ήταν πολύ δύσκολο διάστημα για μένα. Θελήσαμε λοιπόν να δώσουμε χρόνο στο τραγούδι, για να μπορέσουμε να το προωθήσουμε όπως του αξίζει. Το θεωρώ προφητικό, ο Παντελής ήξερε τι περνούσα όταν μου το έστειλε και διαβάζοντας και τους στίχους της Ευγενίας, κατάλαβα πως δεν το έστειλε τυχαία. Από ότι έμαθα εκ των υστέρων, της είχε ζητήσει τους στίχους χωρίς να γνωρίζει ακόμη που θα το δώσει. Είχε την έμπνευση – τη φώτιση θα πω καλύτερα – για αυτό που θα ζούσα εγώ μετά. Όταν το έστειλε ήμουν σε κατάσταση που δεν μπορούσα να το ακούσω με ησυχία, ανησυχούσα πολύ για τη μητέρα μου, είχε πολλές παρενέργειες από τις χημειοθεραπείες που έκανε εκείνο το διάστημα. Εκείνος γνώριζε την αναστάτωση στην οικογένεια μου και το έστειλε αργά ένα βράδυ. Το άκουσα την επόμενη μέρα και μου δημιούργησε πολύ έντονα συναισθήματα. Συγκινήθηκα πολύ. Τελικά, κυκλοφόρησε τον Σεπτέμβρη. Είμαι πολύ ευγνώμων τόσο στον Παντελή και στην Ευγενία, όσο και στην ίδια τη ζωή. Όπως λέει και το τραγούδι, μέσα από τη δυσκολία και μια άσχημη απώλεια, ξαναγεννιέσαι. Μου δόθηκε τώρα η ευκαιρία μέσα από το τραγούδι, μέσα από την απώλεια που έζησα και ζω να ξαναγεννηθώ, να βγω ξανά στο φως.        

Ένα από τα πράγματα που μου αρέσει είναι ότι απευθύνεται στον εαυτό του καθενός. Μπορούμε να το πούμε στο μέσα μας. Το θεωρώ εξαιρετικά αναζωογονητικό.  

Μιλάει όντως για το αγκάλιασμα του εαυτού, την αυτοφροντίδα, ίσως και μετά από έναν χωρισμό. Ομολογώ πως έζησα και μια τέτοια απώλεια. Σε γενικές γραμμές είναι τραγούδι που θεωρώ ότι αγγίζει πολλές πτυχές της ζωής. Απώλειας και εσωτερικής συζήτησης θα έλεγα.  

Πως γνωριστήκατε με τον Παντελή Θαλασσινό και την Ευγενία Ασλανίδη;  

Με τον Παντελή γνωριστήκαμε σε μια συναυλία – αφιέρωμα στον ίδιο, στη Χίο. Ήταν καταπληκτική η συνεργασία, ενώ μου έδωσε και πάρα πολλές συμβουλές. Είναι υπέροχος, χαρισματικός άνθρωπος και καλλιτέχνης. Η Ευγενία είναι επίσης χιώτισσα, τη γνώριζα ως στιχουργό. Πλέον την αγαπώ και σαν άνθρωπο. Όταν μου έστειλε ο Παντελής το τραγούδι γράφοντας πως οι στίχοι είναι δικοί της, συγκινήθηκα. Σκέφτηκα πως θα κάνουμε μια δουλειά εξ ολοκλήρου χιώτικη. Επιθυμώ να συνεργάζομαι  με ανθρώπους που ταιριάζουν οι αύρες μας.  Οφείλω επίσης να αναφερθώ στον Νίκο Μερτζάνο που έκανε την ενορχήστρωση. Έβαλε τις δικές του πινελιές και βγήκε αυτό το τόσο καλό αποτέλεσμα. Όταν ο Παντελής έστειλε το τραγούδι, το τραγουδούσε ο ίδιος με μια κιθάρα. Ο Νίκος κατάλαβε αμέσως πως έπρεπε να βγει. Τον ευχαριστώ πάρα πολύ για αυτό, ενώ θα ήθελα στο μέλλον να συνεργαστούμε και συνθετικά, καθώς γράφει και ο ίδιος πάρα πολύ ωραία.  

Πόσον καιρό τραγουδάς;  

Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου. Ήμουν 12 χρονών όταν είπα στους γονείς μου πως θέλω να γίνω τραγουδίστρια. Φυσικά δεν το πίστεψαν τότε, θεώρησαν ότι ήταν μια εφηβική επανάσταση. Δεν ήταν. Ήταν λογικό κι επόμενο γιατί παντού τραγουδούσα. Στο σχολείο, στο τέλος του μαθήματος εφόσον είχαμε κάνει όλοι αυτό που ζητούσαν οι δάσκαλοι και οι καθηγητές μας, έλεγα ένα τραγούδι ως επιβράβευση. Ακόμα και στα μαθηματικά, τη χημεία, στις σχολικές εορτές… Το τραγούδι με εξέφραζε και με εκφράζει. Δεν μπορώ να φανταστώ τη ζωή μου χωρίς τη μουσική. Η μουσική σε τροφοδοτεί να δημιουργήσεις, είναι ψυχοθεραπεία, είναι κάτι που υπάρχει σε όλες τις στιγμές της ζωής μου. Μπήκα στο Εθνικό Ωδείο, ήμουν μαθήτρια της Άννας Διαμαντοπούλου στο σύγχρονο τραγούδι και έκανα επίσης Ανώτερα Θεωρητικά. Έμεινα εκεί πολλά χρόνια γιατί ήθελα εκτός από τραγούδι, να μάθω και  μουσική. Έκανα πιάνο και κιθάρα. Το πρώτο ‘χαρτζιλίκι’ μου ως τραγουδίστρια ήταν στη Χίο, όταν η δασκάλα που μου έκανε φωνητική έπρεπε να λείψει από το ξενοδοχείο που τραγουδούσε και με έστειλε να την αντικαταστήσω. Μέχρι τότε έκανα σόλο σε χορωδίες αλλά αυτό ήταν εντελώς διαφορετικό. Πλέον ήταν δουλειά, έπρεπε να στηρίξω ένα πρόγραμμα με δίωρη, τρίωρη διάρκεια. Ήταν πολύ ωραίο το συναίσθημα, δεν θα το ξεχάσω ποτέ. Ήμουν 18 χρονών. Συνέχισα να τραγουδάω σε ξενοδοχεία της Χίου κι όταν ήρθα στην Αθήνα, δυο χρόνια αργότερα, άρχισα να εμφανίζομαι  σε διάφορα μαγαζιά.  

Φτάνουμε στο πρώτο σου single, ‘Της μοναξιάς τα δώρα’.  

Κυκλοφόρησε τον Οκτώβριο του 2019, πριν τον κόβιντ. Είναι ένα ‘δυνατό’ ζεϊμπέκικο που μιλά για τη μοναξιά. Σωκράτης Παπαϊωάννου μουσική, Τζων Μιχάλης στους στίχους. Από ότι φαίνεται η μοναξιά με εμπνέει με κάποιον τρόπο, ή οι συνθέτες εμπνέονται να μου δίνουν τραγούδια αυτής της θεματολογίας. Κάτι γίνεται, μάλλον εκπέμπουμε σε κοινή συχνότητα.  

Είναι διαφορετικό από το ‘Μείναμε μόνοι’. 

Θεωρώ πως η κάθε είδους ταμπέλα είναι λίγο ταμπού. Αν πω για κάτι πως είναι ρεμπέτικο, ή μπαλάντα ή οτιδήποτε, σημαίνει πως έχει γραφτεί αρμονικά με έναν συγκεκριμένο τρόπο. Τα πιο ανατολίτικα τραγουδια πάλι έχουν εντελώς διαφορετικό τρόπο γραφής. Αν χρησιμοποιούμε τις ταμπέλες για να τα εντάξουμε σε κάποια κατηγορία, εντάξει. Διαφωνώ με το να τις χρησιμοποιούμε για να τα περιορίσουμε, ή να τα υποβαθμίσουμε, όσο κι αν αυτό γίνεται και λίγο αυτόματα. Τραγουδάμε στα ελληνικά, αν είχαμε ξένο στίχο θα ήταν αλλιώς. Προσωπικά μένω έξω από όλα αυτά. Μιλάμε για το ‘έντεχνο’… Όλα τέχνη είναι. Και το ζεϊμπέκικο που είπα, είναι λαϊκό ζεϊμπέκικο. Το θέμα είναι πως υποστηρίζεις το κάθε είδος τραγουδιού – μουσικής. Σε κάθε περίπτωση θα ακούσω και θα τραγουδήσω κάτι που με εκφράζει, ότι κι αν είναι.  

Ακούγοντας τη φωνή σου, έχω να πω ότι είναι ζεστή και δυνατή ταυτόχρονα. Έχει μια ωριμότητα που δεν την βρίσκεις συχνά. Είναι κάτι που το έμαθες ή το είχες;  

Η τεχνική μαθαίνεται αλλά θεωρώ ότι το μεράκι είναι μέσα σου. Ο τρόπος που ερμηνεύω ένα τραγούδι είναι εσωτερικός. Όλο αυτό που περιγράφεις το χρωστώ στην Άννα Διαμαντοπούλου που είναι η μεγαλύτερη δασκάλα φωνητικής στης Ελλάδα. Έχουν περάσει από τα χέρια της πολλοί μεγάλοι καλλιτέχνες, που τους έχω συναντήσει και τους συναντώ, καθώς ακόμη κάνω μαθήματα πριν τις εμφανίσεις μου και η ίδια.  Σε βοηθά να ωριμάσεις φωνητικά. Βέβαια έχει σημασία και ο τρόπος που θα το χειριστείς, αλλά της χρωστάω πολλά.  

Που θα ήθελες να φτάσει το ‘Μείναμε μόνοι’; Που θα ήθελες να φτάσεις εσύ; 

Θα ήθελα να το αγαπήσει όσο περισσότερος κόσμος γίνεται. Θα ήθελα να φτάσει σε όποια ψυχή μπορεί να την γιατρέψει και να την γαληνέψει, να φτάσει σε όποιον μπορεί να τον βοηθήσει να ξαναγεννηθεί.. Η μουσική είναι η μεγαλύτερη ψυχοθεραπεία, το πιστεύω αυτό. Όσο για μένα, θα ήθελα να κάνω μια σημαντική καριέρα και να φτάσω σε ένα σημείο όπου οι άνθρωποι θα ακούνε τα τραγούδια μου και θα γαληνεύουν. Τραγουδάμε για να ενώσουμε τον κόσμο.. Όνειρο μου είναι να καταφέρω κάποτε να συνεργαστώ με τον Γιάννη Πάριο και τη Μαρινέλλα γιατί είναι δυο καλλιτέχνες που έχουν καταφέρει να αφήσουν το στίγμα τους σε πολλές γενιές. Τα τραγούδια τους υπήρξαν ψυχοθεραπεία για πολλούς.  Με αυτά ερωτεύτηκαν, γλέντησαν, πόνεσαν.  

Πρόσφατα συνεργάστηκες και με το myikona. 

Έγινε ένα πολύ ωραίο concept για την Black Friday με μουσική, τραγούδι και χιούμορ. Η συνεργασία μάλλον θα συνεχιστεί και είναι πολύ ωραίο γιατί έτσι με γνώρισε κόσμος που δεν με ήξερε. Άκουσαν το ‘Μείναμε μόνοι’, το έψαξαν. Είμαι πολύ ευχαριστημένη γιατί έτσι βοηθώ και τη δουλειά μου. Ο χώρος μας είναι πολύ σκληρός και δύσκολος.  

Όντως, σε πολλά επίπεδα και του εαυτού συμπεριλαμβανομένου.  

Πρέπει να προσέχουμε και αυτό προσπαθώ να κάνω κι εγώ. Κάποια στιγμή πήρα κάποια κιλά και με ενοχλούσε. Το σκέφτηκα όμως και είπα στον εαυτό μου ‘δεν είσαι μοντέλο’. Για πολλά χρόνια υπήρχε το στερεότυπο της αδύνατης τραγουδίστριας. Η αγαπημένη μου Μαντώ είχε πει πως είχε πάθει μεγάλο θέμα υγείας εξαιτίας αυτού. Γνωριζόμαστε πολλά χρόνια, είναι το είδωλο των παιδικών μου χρόνων. Θα ήθελα να κάνουμε μια συνεργασία. Γράφει καταπληκτική μουσική επίσης, κάτι που δεν είναι πολύ γνωστό, ενώ μου έχει δώσει και πολλές συμβουλές. 

Τα επόμενα σχέδια σου;  

Ετοιμάζω κάποιες εμφανίσεις εντός και εκτός Αθηνών. Σύντομα θα κάνω μια εμφάνιση, χριστουγεννιάτικη κιόλας, μια συναυλία-αφιέρωμα στον Λευτέρη Παπαδόπουλο που θα γίνει στο Πνευματικό Κέντρο της Χίου με τον Παντελή Θαλασσινό, στις 20 Δεκεμβρίου. Ήταν μεγάλη μου χαρά και τιμή που με προσκάλεσαν να συμμετέχω. Θα πούμε πολύ ωραία τραγούδια γιατί ο Λευτέρης Παπαδόπουλος έχει αγγίξει πολύ – πολύ κόσμο. Πρόκειται για δράση του Δήμου και την διοργάνωση την κάνει ένα Ωδείο του νησιού, που το έχει ένας εξαιρετικός μουσικός και καθηγητής μουσικής. Είμαι ιδιαίτερα συγκινημένη που θα τραγουδήσω ξανά εκεί.