Κορίτσια, στα όπλα (αν θέλετε να μείνετε ζωντανές, δηλαδή)

Έχουμε ξεφύγει από τα όρια του κοινού εγκλήματος κατά της ζωής. Ξεφύγαμε και από τα όρια της δολοφονίας. Κάθε τρεις και λίγο μια από εμάς σκοτώνεται επειδή έτσι γουστάρει ο άντρας – αφέντης.  

Η τελευταία γυναικοκτονία δείχνει σε όλη της την μεγαλοπρέπεια την αντίληψη της κοινωνίας για τις γυναίκες που κινδυνεύουν.  

Η Κυριακή τα έκανε όλα σωστά. Χώρισε, έφτιαξε τη ζωή της, κι όταν απειλήθηκε ξανά, πήγε στην Αστυνομία. Η άπειρη αξιωματικός υπηρεσίας δεν την προφύλαξε. Η επόπτρια δεν την προφύλαξε. Οι μπάτσοι που ήταν εκεί, δεν την προφύλαξαν. Ο φρουρός του ΑΤ δεν την προφύλαξε. Έτσι, απλούστατα, μαχαιρώθηκε μέχρι θανάτου από τον πρώην της, έξω ακριβώς από το Αστυνομικο Τμήμα.  

Μάθαμε πως έξι αστυνομικοί ‘απομακρύνθηκαν’. Τι ακριβώς σημαίνει αυτό; Γιατί αν σημαίνει πως απολύθηκαν και περιμένουν σπίτι τους τον Εισαγγελέα, εντάξει. Αν σημαίνει πως τους μετέφεραν σε άλλο ΑΤ μέχρι να ξεχαστεί η υπόθεση, δεν είναι εντάξει. Μάθαμε πως ο φρουρός του ΑΤ περίμενε την απόταξη του, καθώς είχε ΚΑΤΑΔΙΚΑΣΤΕΙ για εγκληματική οργάνωση το 2014. Οχτώ και πλέον χρόνια κάνει να βγει μια απόταξη από το Δημόσιο για κάποιον που έχει καταδικαστεί. Οχτώ χρόνια τον πληρώνουμε τον εγκληματία δηλαδή, επειδή όπως ξέρουμε, κανείς δεν πειράζει την ιερή αγελάδα του Δημοσίου. (Πλήρωνε μαλάκα!) Επίσης, αυτοί οι αστυνομικοί δεν έχουν όνομα; Αναρωτιέμαι..  

Άκουσα την εκπρόσωπο της ΕΛ.ΑΣ. να προσπαθεί να συμμαζέψει τα ασυμμάζευτα. Τη δουλειά της έκανε η κοπέλα, αλλά το σωστότερο θα ήταν να το βουλώσει. Θα γίνει λέει ΕΔΕ. Παιδιά, μην κουράζεστε, δεν χρειάζεται πτυχίο πυρηνικής φυσικής για να βγει το αποτέλεσμα. Κανείς δεν έκανε τη δουλειά του, ένας άνθρωπος δολοφονήθηκε, ξηλώστε τους όλους. Πόσο δύσκολο είναι να γίνει αυτό; Για άλλα και άλλα βγαίνουν ΚΥΑ στο λεπτό, στις αργίες, στον ύπνο μας. Ας βγει και τώρα. H ΕΛ.ΑΣ. Αν θέλει να λέγεται τέτοια, είναι η πρώτη που θα έπρεπε ήδη να τους έχει ξηλώσει. Το ξέρουμε πως είναι υποστελεχωμένη. Δεν είδαμε να γίνεται κάτι ουσιαστικό επ΄αυτού. Αλλά το επάγγελμα του αστυνομικού, όπως και αυτό του δασκάλου, του γιατρού είναι και λειτούργημα. Όταν το υποβαθμίζεις σε μια θεσούλα του δημοσίου, την πληρώνουν οι πολίτες που σε πληρώνουν. Θα επανέλθω επ’ αυτού.  

Πριν φτάσω στην προτροπή του τίτλου, ας δούμε τι μπορούμε να κάνουμε για να προστατευθούμε:  

-Χωρισμός από τον κακοποιητικό σύντροφο, σύζυγο, μπατζανάκη, πατέρα, θείο, τριτοξάδερφο (και όποιον θεωρεί πως πρέπει να ζεις σύμφωνα με τα κέφια του) – (Κανένα όφελος) 

-Αναφορά σε συγγενείς, φίλους, γνωστούς, συνεργάτες (είτε δεν μπορούν να κάνουν τίποτα, είτε σου λένε να κάνεις υπομονή, είτε θεωρούν ότι εσύ φταις , άρα κανένα όφελος) 

-Αλλαγή εργασίας, τόπου κατοικίας (αν μπορείς να το κάνεις, διότι οι δομές δεν επαρκούν, πόσο θα σε φιλοξενήσει η κολλητή σου και πάλι μπορεί ο βλαμμένος να σε βρει – κανένα όφελος) 

-Κυκλοφορία μαζί με άλλον/άλλους (κανένα όφελος) 

-Καταγγελία στην Αστυνομία (κανένα όφελος) 

-Αίτημα προστασίας σου από την Αστυνομία (κανένα όφελος) 

-Αίτημα περιοριστικών μέτρων. (Κάνουν μήνες να βγουν, κοστίζουν και άμεσα παραβιάζονται, άρα κανένα όφελος)  

-Μήνυση (Κοστίζει, κυκλοφορεί ελεύθερος μέχρι τη δίκη άρα κανένα όφελος)  

Πως μπορείς να προστατευτείς (από μόνη σου εννοείται);  

Μαθαίνεις πολεμικές τέχνες (θες δε θες).  

Κυκλοφορείς έχοντας ανά χείρας σπρέι πιπεριού, σουγιά, καλάσνικοφ (θες δε θες)  

Κλειδαμπαρώνεσαι στο σπίτι που το έχεις κάνει οχυρό (θες δε θες). 

Κυκλοφορείς ντυμένη με μπούργκα (θες δε θες, και πάλι κάποιος θα βρεθεί να πει πως τον προκάλεσες).  

Κλείνεσαι σε μοναστήρι (θες δε θες).  

Σταματάς να σχετίζεσαι με άντρες (θες δε θες) 

Επειδή τα παραπάνω δεν είναι τρόπος να ζεις, περνάς στην αντεπίθεση:  

-Σε βίασε; Τον σκοτώνεις 

-Σε απειλεί; Τον σκοτώνεις  

-Σε παρενοχλεί; Τον σκοτώνεις 

-Σε ζηλεύει; Τον σκοτώνεις 

-Σε απάτησε; Τον σκοτώνεις 

-Σε χώρισε; Τον σκοτώνεις  

-Είναι με άλλη; Τον σκοτώνεις 

Για τις τρεις πρώτες κατηγορίες ίσως (ί σ ω ς λέω) μπορεί να λειτουργήσει επ’ όφελος σου η έννοια της αυτοάμυνας. Ίσως, ξαναλέω. Για τις άλλες, όπως τόσοι και τόσοι γυναικοκτόνοι, λες πως ο λεγάμενος τα ήθελε, ήταν πολύ όμορφος και δεν το άντεχες, ήταν ευτυχισμένος με άλλη και δεν το άντεχες, τον αγαπούσες και δεν άντεχες τόση αγάπη, ήταν η κακιά στιγμή, ο Ερμής ανάδρομος, είχες περίοδο, για αυτό τον σκότωσες. Ρίχνεις και μια πειστική απόπειρα αυτοκτονίας, κάνεις λίγο την τρελή και αράζεις στο κοντινότερο ψυχιατρείο. Μια χαρά (;)  

Φυσικά, στην δική σου περίπτωση τα κανάλια δεν θα μιλήσουν για έγκλημα πάθους. Θα αναφερθούν στο γεγονός ψυχρά και υποτιμητικά, διότι ΕΣΥ ΓΥΝΑΙΚΑ ΠΡΑΜΑ τόλμησες να σκοτώσεις αντί να χαμηλώσεις τα μάτια και να υποταχθείς στη μοίρα σου. Η δίκη σου θα γίνει, θα μεταφερθείς εκεί που πρέπει, θα πετάξουν όλοι το κλειδί και θα σε ξεχάσουν μια για πάντα.   

Οπότε, το τρίλημμα εν έτει 2024 είναι απομόνωση, χώμα ή φυλακή.   

Μη μου πείτε πως δεν είναι ακριβώς έτσι τα πράγματα. Η πρακτική και η εμπειρία δείχνουν πως είναι έτσι και χειρότερα. Σε ότι αφορά τη γυναίκα, ή που θα πάρουμε τον νόμο στα χέρια μας και θα αλληλοσκοτωθούμε, ή θα ακούμε συνέχεια τέτοια περιστατικά και θα κουνάμε το κεφάλι. Διαλέξτε και πάρτε. Εκεί φτάσαμε.   

(Αντιλαμβάνεστε φυσικά πως δεν προτρέπω κανέναν να σκοτώσει. Το παρόν άρθρο είναι ένα σενάριο μισοφαντασίας – μισοπραγματικότητας που όμως κάλλιστα θα μπορούσε να γίνει πραγματικότητα. Βαρέθηκα να μαθαίνω για φόνους γυναικών, φόνους που γίνονται επειδή είμαστε κολλημένοι στα στερεότυπα και ως πιο αδύναμες μυϊκά, μόνο μυϊκά, το πληρώνουμε με τη ζωή μας. Φτάνει πια).