Kάποιοι θέλουν να πέσει στα μαλακά ο δολοφόνος του Γρηγορόπουλου. Γιατί?…

Η προκλητική αυθαιρεσία, η συστηματική παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και κάθε έννοιας δικαίου που χαρακτηρίζει την ελληνική αστυνομία, δεν προέκυψαν από το πουθενά. Είναι το εντελώς αναμενόμενο αποτέλεσμα της…
διαχρονικής ασυλίας που απολαμβάνει από κάθε θεσμική αρχή που οφείλει να την ελέγχει.

Ξεκινά από τις σκανδαλώδεις ένορκες διοικητικές εξετάσεις που γίνονται από τα ίδια τα αστυνομικά όργανα και οδηγούν σχεδόν πάντα στην απαλλαγή των ελεγχόμενων, όσο βαριά και αν είναι τα παραπτώματά τους, όσο συντριπτικά τα στοιχεία εναντίον τους. Περνά στη Δικαιοσύνη που αθωώνει πανηγυρικά τους παραβάτες αστυνομικούς, στις λίγες περιπτώσεις που φτάνουν στα δικαστήρια. Και ολοκληρώνεται με τη διαχρονική πολιτική κάλυψη όλης αυτής αισχρής αλυσίδας που έχει καταστήσει τον βασικό κατασταλτικό μηχανισμό του κράτους πρακτικά ανεξέλεγκτο.

Κατόπιν αυτών, ουδόλως εκπλήσσει η πρόταση του εισαγγελέα να μειωθεί η ποινή του δολοφόνου του Α. Γρηγορόπουλου, Ε. Κορκονέα και να απαλλαγεί ο συνεργός του, Σαραλιώτης. Συνάδει πλήρως με την μέχρι τώρα παγιωμένη πρακτική σε δεκάδες περιστατικά όπου τα δικαστήρια απαλλάσσουν ή ρίχνουν στα μαλακά αστυνομικούς που έχουν παραβιάσει τον νόμο, έχουν βασανίσει ή ακόμη και σκοτώσει κρατούμενους και απλούς πολίτες. Για πολλά από τα οποία μάλιστα, η Ελλάδα έχει καταδικαστεί από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και πληρώνει βαριά πρόστιμα.

Οι δικαστές εξαντλούν την αυστηρότητά τους σε καθαρίστριες που πλαστογράφησαν το απολυτήριο δημοτικού, επιβάλλοντας τους απάνθρωπες ποινές, αλλά αντιμετωπίζουν με ιδιαίτερη επιείκεια αστυνομικούς που δολοφονούν απρόκλητα δεκαπεντάχρονους, επιβεβαιώνοντας το σύνθημα που θέλει τη δικαιοσύνη να «δαγκώνει μόνο τους ξυπόλυτους».

Ο Κορκονέας και ο Σαραλιώτης καταδικάστηκαν την πρώτη φορά σε πείσμα αυτής της ντροπιαστικής παράδοσης, διότι η δολοφονία που διέπραξαν πυροδότησε μια ολόκληρη νεολαιίστικη εξέγερση. Τώρα κάποιοι δικαστές κρίνουν ότι ο λαϊκός κίνδυνος έχει κοπάσει, οπότε μπορούν να ξαναγυρίσουν στην παλιά βρώμικη πεπατημένη. Κάπως έτσι κατάντησαν τη δικαιοσύνη έναν από τους πιο απαξιωμένους θεσμούς στη χώρα. Παίζουν όμως με τη φωτιά, η πρόσκαιρη νηνεμία δεν σημαίνει και συναίνεση. Η οργή του πλήθους σιγοβράζει.

Δημητρης Τσιρκας (FB)