“Φωτιά και Νερό’ – Κριτική

Η Χαγιάτ είναι Περσίδα. Ο Σαΐντ, Άραβας. Ξεριζωμένοι βίαια από τις πατρίδες τους, συζούν σε μια πόλη της Ευρώπης. Εκείνη εργάζεται και συντηρεί και τους δυο τους. Εκείνος παλεύει με τους δαίμονες του. Πότε χάνει, πότε κερδίζει..

Την θαμπή τους καθημερινότητα έρχεται να ταράξει ο ‘ξένος’, ο ‘άλλος’, ένας άνθρωπος που μπαίνει κατά λάθος στο σπίτι τους. Ο Σαΐντ, διψασμένος για αποδοχή τον αιχμαλωτίζει. Η Χαγιάτ, δεν μπορεί να τον αποτρέψει. Ο ΄ξένος’ μεταφέρεται σε έναν διαφορετικό κόσμο, έναν κόσμο που δεν γνώριζε την ύπαρξη του. Ο Σαΐντ του μαθαίνει την ιστορία των Αράβων, τον πολιτισμό, την φιλοσοφία τους.  Και σκάκι… Οι σχέσεις των ηρώων αλλάζουν συχνά δυναμική και το τέλος απρόβλεπτο; – προβλεπόμενο; Θα το κρίνετε μόνοι σας.

Πολιτισμοί συγκρούονται, χαρακτήρες αγωνίζονται για την επικράτηση, συμπεριφορές εναλλάσσονται στην παράσταση ‘Φωτιά και νερό’, έργο της Χρύσας Σπηλιώτη. Σκηνοθετεί ο Αυγουστίνος Ρεμούνδος που δημιούργησε ένα πολυπολιτισμικό σύμπαν, ανθρώπινο στην βάση του, πολυεπίπεδο στη δομή του.

Παίζουν εξαιρετικά η Έλενα Τυρέα και ο Στέλιος Καλαθάς, τους ρόλους της Χαγιάτ και του ΄ξένου’ αντίστοιχα. Εξαιρετικά. Ο Δημήτρης Γεωργαλάς στον ρόλο του Σαΐντ είναι – λόγω ρόλου ίσως – ένα σκαλί παραπάνω από το εξαιρετικό.

Η παράσταση δείχνει ξεκάθαρα τον Άνθρωπο. Τις καταβολές, τα πιστεύω του, τα στερεότυπα που τον εμποδίζουν να δει λίγο μακρύτερα, τους φόβους και τις επιθυμίες του. Κι όλα αυτά με στιγμές συγκίνησης, συναίσθησης και χιούμορ.

Η ιστορία αυτών των τριών ηρώων θα σας απορροφήσει, είμαι σίγουρη. Θα σας κάνει επίσης να σκεφτείτε πολύ. Να πάτε.

Πληροφορίες για την παράσταση εδώ.