Άγγελος Ανδριανός «Η μουσική είναι συλλογική»

Με αφορμή την επανεκτέλεση του στο τραγούδι ‘Ίχνος’ ο Άγγελος Ανδριανός συστήνεται στο iart.gr

Εντυπωσιάστηκα με τις μουσικές σου σπουδές. Πότε ξεκίνησες;  

Ασχολούμαι με τη μουσική από δυόμιση χρονών, παίζοντας αρμόνιο. Για καλή μου τύχη ο μεγάλος μου αδερφός έπαιζε αρμόνιο και κιθάρα και ο μεσαίος αρμόνιο και ακορντεόν. Η μητέρα μου επίσης τραγουδά πάρα πολύ ωραία. Έζησα τα πρώτα χρόνια μου στη Γερμανία, στο Μόναχο. Στην αρχή έπαιζα με δυο δάχτυλα μελωδίες που άκουγα, παιδικά τραγούδια και με τη βοήθεια του αδερφού μου, έμαθα να χρησιμοποιώ όλα τα δάχτυλά μου. Μέχρι τα πεντέμιση χρόνια μου ήξερα να παίζω 33 μελωδίες τις οποίες τις έγραφα κιόλας. Κλασικά τραγούδια, παραδοσιακά, ότι άκουγα. Μετά Χατζιδάκη, Θεοδωράκη… Θυμάμαι πως στα έξι έδωσα μια ‘συναυλία’ στο γερμανικό νηπιαγωγείο που πήγαινα.  Κατόπιν γυρίσαμε στην Ελλάδα, στο Άργος, όπου μπήκα στο Δημοτικό. Την δεύτερη χρονιά ξεκίνησα μαθήματα πιάνου και χορωδίας στο Μουσικό Ωδείο Άργους. Λάτρευα τη χορωδία, ειδικά τις δεύτερες φωνές κι ασχολήθηκα πολύ με αυτό. Μάλιστα έψελνα στην εκκλησία του Αγίου Πέτρου. Στη συνέχεια προχώρησα με αρμόνιο, Βυζαντινή μουσική, ενώ παράλληλα μάθαινα παραδοσιακούς χορούς καθώς μου αρέσει επίσης πολύ η δημοτική μας μουσική. Τελευταία μάλιστα βλέπω μια ‘στροφή’ του κόσμου προς τα εκεί γεγονός πολύ ευχάριστο και ελπιδοφόρο καθώς είναι η κληρονομιά μας και δεν πρέπει να χαθεί. Το ίδιο συμβαίνει και με το ρεμπέτικο. Αργότερα πήγα στο Πανεπιστήμιο αρμονία, αντίστιξη, φούγκα, σύνθεση. Στο Γυμνάσιο πια ήρθα στην Αθήνα, στο Πολεμικό Μουσείο κι έδωσα μια συναυλία βυζαντινής μουσικής, τραγουδώντας πασχαλινούς ύμνους. Διοργάνωνα συναυλίες στο σχολείο, αλλά είχα λαχτάρα να δουλέψω. Το 2007 ξεκίνησα συνεργασία με τον Γιάννη Σπανό.

Πως προέκυψε αυτό;  

Το 2006 πήγα στο Dream Show, επειδή ήταν εκείνος στην επιτροπή. Ήταν όνειρο μου να συνεργαστούμε. Βγαίνοντας από το παιχνίδι προέκυψε συνεργασία με τον Γιάννη Μαρκόπουλο στο Μέγαρο Μουσικής, σε μια εξαιρετική συναυλία. Από εκεί και πέρα ήρθαν πολλά και όμορφα πράγματα, όπως η εμφάνιση μου σε συναυλίες του Γιάννη Σπανού. Το 2009-2010 εμφανιστήκαμε στη ‘Σφεντόνα’ και συνεχίσαμε να συνεργαζόμαστε μέχρι που έφυγε. Το πολύ ωραίο – πέρα από τη συνεργασία μας – είναι πως γίναμε φίλοι. Ήταν άνθρωπος που λάτρευε τη μάθηση. Μέχρι το τέλος της ζωής του μάθαινε ξένες γλώσσες. Γενικά νιώθω πολύ τυχερός για τις συνεργασίες μου, τόσο με τους Γιάννη Μαρκόπουλο και Γιάννη Σπανό, όσο και με τους Μίμη Πλέσσα, Τάκη Σούκα, Λάκη Παπαδόπουλο, Κώστα Φέρη στο Ηρώδειο, Ιεροκλή Μιχαηλίδη, Δημήτρη Μπάση, Ελένη Τσαλιγοπούλου, Μελίνα Κανά, Λιζέτα Καλημέρη, Αλέκα Κανελλίδου, Κατερίνα Κούκα, και μετά με τον Γιάννη Μπέζο, τον Μανώλη Μητσιά, τον Φίλιππο Πλιάτσικα… Είχα επίσης την τύχη να δοκιμαστώ και σε άλλα είδη, συνεργαζόμενος με τον Γιάννη Πλούταρχο, τον Νίκο Βέρτη, τη Νατάσα Θεοδωρίδου, την Έλενα Παπαρίζου.. Εξαιρετικοί καλλιτέχνες και πήρα πολλά πράγματα από αυτήν την εμπειρία.

Αναφέρεις τόσες σημαντικές συνεργασίες τόσο ως προς τα άτομα και ως προς τον τρόπο.  Σε έχουν εμπιστευτεί άνθρωποι που αν μη τι άλλο, ξέρουν τη δουλειά τους. Κι όμως, δεν είσαι τόσο γνωστός – πέρα από το προσωπικό σου κοινό που σε ακολουθεί – Γιατί συμβαίνει αυτό; 

Πέρα από τα live, σημαντικό ρόλο – ίσως τον σημαντικότερο – παίζει η δισκογραφία, απέναντι στην οποία πρέπει να είσαι συνεπής, να κάνεις συνεχώς καινούρια τραγούδια – αν όχι καινούριο δίσκο – για να είσαι στην επικαιρότητα. Αυτό είναι το σημείο το οποίο πρέπει να δουλέψω περισσότερο. Ποτέ δεν ξέρεις πότε ένα τραγούδι θα βρει το κατάλληλο έδαφος και πότε θα είναι έτοιμο και το κοινό να το ακούσει και να το αγαπήσει. Οι συνεργασίες και τα live απαιτούν συνεχείς πρόβες και πολύ χρόνο με αποτέλεσμα η δισκογραφία να μένει λίγο ‘πίσω’ και να χάνει ο καλλιτέχνης αυτήν την συνέχεια που είναι απαραίτητη. Έχω συμμετάσχει σε δίσκους, για παράδειγμα το τραγούδι ‘Είναι κάτι βραδιές’ είχε βγει πριν δυο χρόνια σε μουσική δική μου. Ένα χρόνο νωρίτερα κυκλοφόρησε ο ‘Πλούτος’ σε μουσική και στίχους Πένυς Μπαλτατζή και τώρα κυκλοφορεί το ‘Ίχνος’ σε στίχους Γιώργου Κρητικού και μουσική Γιάννη Νικολάου. Ο Γιώργος είναι και σεναριογράφος, έχει γράψει το ‘Μαύρο Ρόδο’ και ο Γιάννης ιδρυτικό μέλος των ‘Λαθρεπιβατών’ με μεγάλη πορεία στη μουσική.

Και φτάνουμε στο «Ίχνος». 

Τραγούδι που αγαπώ πάρα πολύ. Το πρωτοάκουσα στη Θεσσαλονίκη, όταν εμφανιζόμουν σε ένα σχήμα εκεί. Από τότε το συμπεριλαμβάνω σχεδόν σε κάθε live. Με άγγιξε από την αρχή και ο στίχος και η μουσική. Σε μερικά τραγούδια, όπως αυτό, δένουν τόσο αρμονικά η μουσική και ο στίχος, ενώ μιλά για πράγματα τόσο βαθιά και έντονα που δημιουργεί μια αίσθηση ευφορίας, ακόμη κι αν – όπως εδώ – το θέμα είναι ο χωρισμός. . Ήθελα επί χρόνια να κάνω μια επανεκτέλεση. Το 2016 που βγάλαμε το ‘Παλιοκόριτσο’ πάλι με τον Γιάννη Νικολάου, του είπα πόσο αγαπώ αυτό το τραγούδι, το έπαιξα στο πιάνο και του άρεσε, οπότε δέχτηκε να το κάνουμε. Από τότε πέρασε πολύς καιρός, έκανα διάφορα πράγματα αλλά τώρα ήρθε το πλήρωμα του χρόνου! Το οραματιζόμουν λίγο πιο συναισθηματικό, ατμοσφαιρικό, ερωτικό και αυτήν την μορφή του δώσαμε. Κυκλοφόρησε τον Σεπτέμβρη από την Minos EMI, μαζί με ένα καταπληκτικό βίντεο κλιπ. Επέλεξα να είναι ασπρόμαυρο για να υπάρχει σύνδεση μεταξύ του παρελθόντος και του σήμερα. Να ‘λέει’ στον θεατή πως είναι κάτι που έρχεται από παλιά, να τον ωθήσει να το ψάξει, να δει την πορεία του. Το feedback που έχω μέχρι στιγμής είναι πολύ θετικό, γιατί είναι ένα τραγούδι που έχει αγαπηθεί, υπάρχει ‘μέσα’ στον κόσμο. Μου αρέσει να τους ακούω να το τραγουδάνε και να τους βλέπω να το χορεύουν.  Βέβαια, προσπαθήσαμε να μην χάσει το λαϊκό του ύφος και το σεβαστήκαμε απόλυτα.

Παρατηρείται ένας ‘ευτελισμός’ του λαϊκού τραγουδιού, βλέπω όμως πως αυτό δεν έχει εφαρμογή στη δική σου τη δουλειά. 

Πειραματίστηκα για κάποιον καιρό, και συνειδητοποίησα πως δεν μου ταιριάζει τόσο. Προσωπικά θέλω την παρέα, να πάρω την κιθάρα και μαζί με ένα πιάνο, ένα μπουζούκι, ένα βιολί, να αρχίσω να παίζω. Αυτό θέλω. Αυτή είναι για μένα η μαγεία. Και φυσικό ήχο. Μου αρέσει ο φυσικός ήχος και να είμαι σε χώρους που το κοινό βλέπει, ακούει και υπάρχει αμοιβαίος σεβασμός. Τόσο από τον καλλιτέχνη προς το κοινό, όσο και από το κοινό προς τον καλλιτέχνη. Πιστεύω πως με την παρουσία, τη φωνή σου, αλλά και το ρεπερτόριο που επιλέγεις, επικοινωνείς ανάλογα. Ειδικά όταν προσφέρεις και κάτι διαφορετικό, πέρα από τα συνηθισμένα. Όταν ‘δίνεις’ πράγματα που τους έχουν αγγίξει στην ψυχή, τους φέρνει θύμησες σε ακούνε και αυτό είναι πολύ όμορφο. Πιστεύω πως αυτός είναι ο στόχος: να ανακαλείς με τα τραγούδια, πράγματα που σημαίνουν κάτι για τον καθένα.

Που θα σε δούμε φέτος; 

Θα είμαι με τον Θανάση Πολυκανδριώτη κάθε Παρασκευή και Σάββατο στο Baraonda. Αυτά το βράδυ γιατί Σάββατο μεσημέρι πολλές φορές θα είμαι στο ‘49’ στο Κολωνάκι. Κυριακή μεσημέρι στο ‘Ανεφάνη’ στα Αναφιώτικα, καταπληκτικό παραδοσιακό μεζεδοπωλείο. Κυριακή βράδυ θα είμαι στο Alpino, ένα εξαιρετικό ιταλικό εστιατόριο του Χαλανδρίου, και Τετάρτες βράδυ θα είμαι στο Mayo πάλι στο Κολωνάκι, μαζί με τη Νίνα Λοτσάρη,  καταπληκτική φωνή, καταπληκτική παρουσία. Υπάρχουν κι άλλα πράγματα στα σκαριά. Επίσης κάνω και μαθήματα στο Δημοτικό Ωδείο Νέας Ιωνίας. Φωνητική, τραγούδι, σκηνική παρουσία και βελτίωση των πιθανών κακώσεων των φωνητικών χορδών. Διδάσκω επίσης πιάνο και κιθάρα.

Πότε κοιμάσαι;  

Θα το δω αυτό. Όμως, αγαπώ πολύ αυτό που κάνω. Θέλω να τραγουδάω, να παίζω, να έρχομαι σε επαφή με τον κόσμο, να τον κάνω να ξεχνά τα προβλήματα του, όχι μόνο διασκεδάζοντας. Θέλω να τον κάνω να νιώσει πράγματα και να τραγουδήσει. Αυτό είναι το βασικότερο μέλημα μου. Συχνά νιώθω πως δεν ξέρουμε να διασκεδάζουμε, να περνάμε καλά. Είμαστε τόσο ‘κλειστοί’ που όταν βγαίνουμε, αντί να χορέψουμε, να τραγουδήσουμε, να χειροκροτήσουμε, διατηρούμε τις συστολές μας. Θεωρώ επίσης πως πρέπει να έχουμε παιδεία όταν βγαίνουμε έξω. Πως πας στην όπερα ή στο Μέγαρο και ξέρεις πως εκεί χειροκροτείς όταν τελειώσει το κομμάτι ή το έργο. Έτσι πρέπει είναι και στην καθημερινότητα μας όταν βγαίνουμε έξω.

Ή να κοιτάμε το κινητό… 

Αυτό είναι ότι χειρότερο. Θα ήθελα να τραγουδάω σε ένα μαγαζί που να αφήνουν όλοι τα κινητά τους στην είσοδο, έτσι ώστε να μπορούν να παρακολουθήσουν αυτό που τους προσφέρεται, να μιλήσουν, να φλερτάρουν καθώς το φλερτ έχει χαθεί πια.

Τι άλλο θα ήθελες να κάνεις; 

Να μπορώ να γεμίσω με τα τραγούδια μου στάδια!! Να κάνω μεγάλα πράγματα και φυσικά, συνεργασίες. Η μουσική είναι από μόνη της ένα συλλογικό πλαίσιο. Νομίζω ότι με τις συνεργασίες τόσο με τους μουσικούς όσο και με τις φωνές – λατρεύω τις φωνές, την πολυφωνία – υπάρχει ανταλλαγή ηχοχρωμάτων. Θα ήθελα να συνεργάζομαι με ανθρώπους που σέβονται τον εαυτό τους και τον άλλον. Σε σχέση με το κοινό, θα ήθελα να σκέφτεται για μένα πως κάνω καλή μουσική, δημιουργώ και βάζω ένα λιθαράκι στα μουσικά πράγματα της Ελλάδας. Αγαπώ πολύ το ελληνικό τραγούδι, γράφω και δικές μου μουσικές. Ο ελληνικός στίχος με αγγίζει τόσο πολύ που στο ρεπερτόριο μου εντάσσω μόνο ελληνικά τραγούδια. Θα ήθελα να σκέφτεται πως κάνω καλά τη δουλειά μου, έχω ωραία φωνή, ωραία τραγούδια, κι έχω κάτι να πω.