‘Κοιμώμενος Χαλεπάς, Ο ΣΑΛόΣ άΓΙΟΣ στο κινηματοθέατρο ΑΡΤΕΜΙΣ, στο Μαρκόπουλο Αττικής

Στην πορεία της ανθρωπότητας, πολλοί καλλιτέχνες χαρακτηρίστηκαν διαφορετικοί, σαλεμένοι, ιδιαίτεροι, τρελοί. Αποδιώχθηκαν, βασανίστηκαν, ταλαιπωρήθηκαν από τον περίγυρό τους, αλλά έμειναν πιστοί στα ιδανικά τους.

Σήμερα οι καλλιτέχνες αυτοί χαρακτηρίζονται ως σπουδαίοι, με δείγματα δουλειάς, που έμειναν αξιοζήλευτα, αναλλοίωτα και ιστορικά στο πέρασμα του χρόνου.

Ένας από αυτούς τους σημαντικούς καλλιτέχνες υπήρξε και ο Τηνιακός γλύπτης Γιαννούλης Χαλεπάς, για τη ζωή του οποίου μας μιλάει το έργο του Αγγελου Ανδρεόπουλου.

Ένας άνθρωπος, για τον οποίο η χώρα μας ήταν, είναι και παραμένει περήφανη, με πληθώρα βραβείων στο εξωτερικό και την Ελλάδα, με έργα που εντυπωσιάζουν οποιονδήποτε τα αντικρίζει… μα και με ατελείωτες στιγμές ταλαιπωρίας, ταπείνωσης και απαξίωσης στην πορεία της ζωής του.

Η διάσημη Κοιμωμένη του, που κοσμεί, ακόμα, το πρώτο νεκροταφείο, ο Σάτυρος που παίζει με τον έρωτα και δεν του χαρίζει τα εδέσματά του, η Μηδεια που σε κάθε μία από τις εκφάνσεις της, γίνεται όλο και πιο σκληρή με τα παιδιά της, το Παραμύθι της πεντάμορφης, είναι μερικά από τα δείγματα της, μπροστά από την εποχή του, τέχνης του Γιαννούλη Χαλεπά, τα οποία ακόμα και σήμερα αποτελούν αντικείμενο θαυμασμού, όλων των επισκεπτών που τα αντικρίζουν στα μουσεία ή τις γκαλερί που φιλοξενούνται.

Ο αντίποδας όλης αυτής της δόξας στη ζωή του ανθρώπου αυτού… 14 χρόνια εγκλεισμός στο ψυχιατρείο της Κέρκυρας, κάτω από άθλιες συνθήκες… αλλά 14 χρόνια υπό την επίβλεψη της αυστηρής και αυταρχικής μητέρας του, που από τα πρώτα βήματα της ζωής του, εκδήλωσε την επιθυμία της, να μην γίνει ο γιος της μαρμαράς και να ακολουθήσει τη μοίρα του συζύγου της. Χλευασμοί, επαιτεία, πείνα, μερικές από τις λέξεις και στιγμές που χαρακτηρίζουν το βίο του Γιαννούλη Χαλεπά.