«Αν αυτό δεν είναι το τέλος του πολιτισμού, τότε δεν ξέρω ποιο είναι»
Η είδηση μοιάζει απίστευτη. Μπα, fake news θα είναι, σκέφτεσαι μόλις την πρωτακούσεις. Είναι δυνατόν δάσκαλοι να μαθαίνουν πώς να πυροβολούν τους μαθητές τους; Όπως όμως γράφει η Πατρίτσια Τζ. Γουίλιαμς, καθηγήτρια στη Νομική Σχολή του Κολούμπια, στο έγκριτο περιοδικό Τhe Nation, στην Αμερική δάσκαλοι και καθηγητές εκπαιδεύονται πώς να πυροβολήσουν και να εξουδετερώσουν τον εχθρό-μαθητή στην περίπτωση που αυτός μπει στην τάξη κρατώντας όπλο.
Το Buckeye Firearms Foundation, ένα ίδρυμα που υποστηρίζει την οπλοκατοχή/oπλοχρησία, χρηματοδοτεί το πρόγραμμα «Faster» για κουμπουροφόρους εκπαιδευτικούς.
Το «Faster», που σημαίνει «Πιο γρήγορος» μαθαίνει τον δάσκαλο πώς να γίνει το πιο γρήγορο πιστόλι. Στις δύο τελευταίες ημέρες του τριήμερου σεμιναρίου γίνονται μαθήματα σκοποβολής, όμως η πρώτη ημέρα είναι αφιερωμένη στην ψυχολογική προετοιμασία του δασκάλου (mindset development, το λένε). Δηλαδή στο πώς θα ξεπεράσει τις αναστολές του και, χωρίς δισταγμό, να σκοτώσει.
Ο εκπαιδευτής ζητά από τον εκπαιδευόμενο «να κλείσει τα μάτια και να αναπαραστήσει τον οπλοφόρο μαθητή να μπαίνει στην τάξη» και στη συνέχεια πώς να κινητοποιήσει τα αντανακλαστικά του για να ρίξει αυτός πρώτος. Μια καθηγήτρια από το Κολοράντο είπε στοBBC ότι, στη διάρκεια των προπαρασκευαστικών ασκήσεων, «αποφάσισε να φανταστεί σαν στόχο τον πιο αγαπημένο της μαθητή, ώστε η ίδια να ατσαλωθεί απέναντι στο χειρότερο ενδεχόμενο».
Ένας από τους εκπαιδευτές του Faster επιδοκίμασε αυτή την επιλογή: «Αν καταφέρουμε να κάνουμε τους εκπαιδευτικούς να βρεθούν νοερά στη θέση του νικητή ενάντια στον συγκεκριμένο μαθητή, τότε όταν κάτι τέτοιο γίνει πραγματικότητα, ο εκπαιδευτικός θα νικήσει».
Η πανεπιστημιακός δεν μπορεί να κρύψει τον αποτροπιασμό της: «Αν αυτό δεν είναι το τέλος του πολιτισμού, τότε δεν ξέρω ποιο είναι». Η ίδια παρατηρεί:
«Η καθηγήτρια από το Κολοράντο φαντάστηκε τον καλύτερό της μαθητή. Υποθέτω ότι πολλοί συνάδελφοί της θα φαντάζονταν τον χειρότερό τους μαθητή ή κάποιο στερεότυπο του “επικίνδυνου Άλλου”. Και στις δύο περιπτώσεις το να εκπαιδευόμαστε στο να βλέπουμε τον καλύτερο σαν τον χειρότερο και τον χειρότερο σαν αναλώσιμο είναι από μόνο του επικίνδυνο».
Οι στατιστικές, ανατριχιαστικές και λίγο-πολύ γνωστές, ανατρέπουν το επιχείρημα ότι η οπλοκατοχή σημαίνει περισσότερη ασφάλεια. «Ο κίνδυνος της ανθρωποκτονίας είναι τρεις φορές υψηλότερος στα σπίτια όπου υπάρχουν πυροβόλα όπλα», λέει μια μελέτη. Το ίδιο και ο κίνδυνος αυτοκτονίας.
Σύμφωνα με την Guardian: «Μετά το 1968 σημειώθηκαν στο έδαφος των ΗΠΑ περίπου 1,5 εκ. θάνατοι οφειλόμενοι σε πυροβόλα όπλα. Από την ίδρυση των Ηνωμένων Πολιτειών μέχρι σήμερα, οι νεκροί Αμερικανοί σε όλους πολέμους στους οποίος εμπλέχτηκαν οι ΗΠΑ υπολογίζονται σε 1.400.000 περίπου – από τον Πόλεμο της Ανεξαρτησίας, τον Εμφύλιο Πόλεμο, τον Πρώτο και τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, τις πολεμικές επεμβάσεις στο εξωτερικό».
Η ιδέα του οπλισμένου δάσκαλου/καθηγητή δεν είναι καινούργια. Τα σεμινάρια οπλοχρησίας διεξάγονται εδώ και αρκετά χρόνια, το ίδιο και ο σχετικός διάλογος. Όμως ο πολλαπλασιασμός των περιστατικών πυροβολισμών μέσα στο σχολείο έχει καταστήσει το ζήτημα τραγικά επίκαιρο. Φέτος, τις πρώτες τρεις εβδομάδες του Ιανουαρίου, σημειώθηκαν 11 περιστατικά πυροβολισμών μέσα σε αμερικανικά σχολεία, με ή χωρίς νεκρούς. Όμως η λύση του προβλήματος δεν είναι ο δάσκαλος-σερίφης που πρώτα πυροβολεί και ύστερα σκέφτεται.
Κάποτε στην Ελλάδα, οι γονείς έλεγαν «μόνο τα κόκαλα, δάσκαλε», δηλαδή δείρε το παιδί μου όσο θέλεις, μόνο τα κόκαλα μην του σπάσεις. Τώρα στην Αμερική η κοινωνία ή έστω ένα πολύ ισχυρό κομμάτι της προτρέπει τον δάσκαλο: «Βάρα στο ψαχνό!»
Στην Ελλάδα τέτοιος κίνδυνος δεν υπάρχει. Όμως δεν είναι λίγοι οι γονείς που «πυροβολούν» τον δάσκαλο, θεωρώντας τον προνομιούχο και χαραμοφάη, και μαθαίνουν τα παιδιά τους να τον βλέπουν έτσι. Ο Ακήρυχτος πόλεμος που ξετυλίγεται στη γνωστή ταινία του Μάικλ Μουρ παίρνει στην Ελλάδα μια πιο ύπουλη αλλά εξίσου τοξική μορφή.
Κοινοποιήστε: