Το μυαλό τους είναι μόνο στο δημόσιο

Οι πολιτικοί δεν συζητούν καν για την πραγματική ανάπτυξη με προσέλκυση επενδύσεων και δημιουργία θέσεων εργασίας

Από τον Δημήτρη Γαρούφα

Πέρυσι τέτοια εποχή, τέλη Νοεμβρίου του 2017, βρέθηκα για τρεις μέρες στην Κύπρο. Στη διάρκεια της εκεί παραμονής μου συναντήθηκα με παλιό φίλο, κορυφαίο πολιτικό σήμερα στην Κύπρο, και σε δείπνο που μου παρέθεσε δόθηκε η δυνατότητα να συζητήσουμε για τα εθνικά θέματα αλλά και για τις πολιτικές και γεωπολιτικές εξελίξεις σε Κύπρο, Ελλάδα, Ευρώπη και Ανατολική Μεσόγειο.

Στη συζήτηση μου ανέφερε ότι η Κύπρος βγήκε γρήγορα από το Μνημόνιο γιατί οι πολιτικοί της συμφώνησαν σε κοινό σχέδιο εξόδου από την κρίση, αλλά και σε κοινό πλάνο ανάπτυξης για το μέλλον. Ενδεικτικά μου ανέφερε ότι υπάρχει στόχευση το 20% του ΑΕΠ της Κύπρου να προέρχεται από τους ξένους φοιτητές, γι’ αυτό υπήρξε κατεύθυνση για δημιουργία ιδιωτικών πανεπιστημίων και σε μερικά χρόνια η Κύπρος θα αποτελεί μια μεγάλη πανεπιστημιούπολη.

Με κάποια δόση χιούμορ παρατήρησε ότι το πρόβλημα για την Ελλάδα είναι οι πολιτικοί της που χρησιμοποίησαν την κρίση ως μέσο ανόδου και εναλλαγής στην εξουσία, δεν έχουν κοινό σχέδιο εξόδου από την κρίση και, κυρίως, δεν έχουν κοινό πλάνο ανάπτυξης. Και κατέληξε λέγοντας πως, όσο θα υπάρχει αυτή η εξοντωτική φορολογία του ιδιωτικού τομέα στην Ελλάδα, όχι μόνο δεν θα γίνουν ξένες επενδύσεις, αλλά θα μεταναστεύουν και οι υπάρχουσες στην Ελλάδα επιχειρήσεις στο εξωτερικό και θα μειώνονται οι θέσεις εργασίας. Στην Κύπρο μού ανέφερε ότι έχει σχεδόν εκλείψει η φοροδιαφυγή γιατί ο φόρος είναι 12% και δεν ρισκάρει κανείς να φοροδιαφύγει.


Σκέφτομαι συχνά τη συζήτηση με τον φίλο μου από την Κύπρο όσο παρατηρώ όσα θλιβερά γίνονται στην Ελλάδα. Οι πολιτικοί μας δείχνουν ότι τους απασχολούν μόνο τα ειδικά μισθολόγια, η δυνατότητα νέων διορισμών στο Δημόσιο και ούτε καν συζητούν πώς θα προσελκυσθούν νέες επενδύσεις, πώς θα δημιουργηθούν νέες θέσεις εργασίας και πώς θα έρθει η ανάπτυξη.
Η κυβέρνηση εξαντλεί τη δραστηριότητά της στο πώς θα δημιουργηθούν πλεονάσματα με «γδάρσιμο» του ιδιωτικού τομέα για να μοιράζει επιδόματα υπό μορφή ελεημοσύνης… Ακόμα και το θέμα του χωρισμού Εκκλησίας – κράτους το αντιμετώπισε ως ευκαιρία για 10.000 νέους διορισμούς στο Δημόσιο στη θέση των κληρικών που θα θεωρούνται πλέον ότι ανήκουν στον ιδιωτικό τομέα…

Η λέξη «ανάπτυξη» στη χώρα μας έπαψε να ακούγεται και ως σύνθημα γιατί δεν απασχολεί τον πολιτικό κόσμο, με την έννοια ότι δεν υπάρχει πρόγραμμα ανάπτυξης με αξιοποίηση των συγκριτικών πλεονεκτημάτων της χώρας, με προσέλκυση νέων επενδύσεων και δημιουργία θέσεων εργασίας. Γνωρίζουν όλοι ότι το ασφαλιστικό σύστημά μας δεν είναι βιώσιμο, διότι αυξάνονται οι συνταξιούχοι και μειώνονται συνεχώς οι εργαζόμενοι και ως εκ τούτου μειώνονται αυτοί που εισφέρουν… Όλοι έχουν στο μυαλό τους πώς θα γίνουν νέοι διορισμοί στο Δημόσιο για να εκμαυλίσουν τους πολίτες υποσχόμενοι διορισμούς, πώς θα δοθούν αναδρομικά και θα διασφαλισθούν τα ειδικά μισθολόγια. Ακόμα και η Δικαιοσύνη έκρινε αντισυνταγματικές τις περικοπές σε συντάξεις και μισθούς, αλλά δεν βρίσκει αντισυνταγματικό το γεγονός ότι ο μικροεπιχειρηματίας, ακόμη κι ο περιπτεράς της γειτονιάς, δεν έχει αφορολόγητο και πληρώνει φόρους από το πρώτο ευρώ…

Έχει αρχίσει μια μακρά προεκλογική περίοδος με πόλωση και ακραίες αντιπαραθέσεις, χωρίς διάλογο για τα προβλήματα της χώρας, χωρίς διατύπωση προγραμματικών θέσεων για το πώς θα έλθει η περιβόητη ανάπτυξη με δημιουργία θέσεων εργασίας για να μη φεύγουν τα καλύτερα μυαλά μας στο εξωτερικό.

Οι πολιτικοί μας δείχνουν να μην έχουν κατανοήσει ότι η ανάπτυξη θα έλθει όχι με αύξηση του αριθμού των δημοσίων υπαλλήλων αλλά με νέες επενδύσεις. Δείχνουν να ονειρεύονται ακόμη προσλήψεις συμβασιούχων που θα μονιμοποιούνται, ειδικά μισθολόγια και επιδόματα του τύπου «έγκαιρης προσέλευσης στην εργασία».
Δεν ασχολούνται με το δημογραφικό, παρότι όλες οι μελέτες δείχνουν ότι ο πληθυσμός της Ελλάδας συρρικνώνεται και σε μερικές δεκαετίες η Ελλάδα θα έχει μόνο 7.000.000-7.500.000 κατοίκους.

Φοβάμαι πως, αν δεν αλλάξει η νοοτροπία του πολιτικού μας κόσμου, τα αδιέξοδα θα πληθαίνουν για τη χώρα, η λέξη «ανάπτυξη» θα ακούγεται ως σύνθημα κενό περιεχομένου και η Ελλάδα θα βουλιάζει σε τέλμα παρακμής.



ΔημοκρατίαΠηγή Το μυαλό τους είναι μόνο στο δημόσιο