Αν κυκλοφορούσατε στη Μονμάρτη, τα βράδια των δεκαετιών του 1920 και του ’30, είναι πιθανό να θέλατε να δείτε κάτι πιο εκκεντρικό, κάτι λίγο πιο Avant-Garde από τα συνηθισμένα.
Ένα μέρος πολύ εξτραβαγκάντ, ήταν σίγουρα ένα διαφορετικό night club.
Ανάμεσα σε clubs με καλλιτέχνες, μποέμ τύπους, χορεύτριες μπουρλέσκ, παράνομα ζευγαράκια υπήρχε και το Monocle. Εκεί που έβρισκε καταφύγιο η γκέι κοινότητα, ως επί το πλείστον, λεσβίες γυναίκες που εκεί μπορούσαν να ζήσουν τη ζωή τους χωρίς ταμπού.
Το monocle ήταν το χαρακτηριστικό τους
Η Lulu, η ιδιοκτήτρια.
Το όνομα, το Le Monocle, προήλθε από τη μόδα του αξεσουάρ του μονόκλ, το οποίο συνδίαζαν οι γυναίκες του club μαζί με ένα σμόκιν και αγορέ μαλλί. Φορώντας ένα μονόκλ ως γυναίκα σε εκείνες τις ημέρες ήταν ένας τρόπος για να δηλώσεις διακριτικά τις σeξουαλικές σου προτιμήσεις.
Πρόθυμες για πόζα και φωτογραφήσεις
Le Monocle άκμασε ως ένα δημοφιλές νυχτερινό κέντρο διασκέδασης μέχρι τη δεκαετία του 1940, όταν στη γερμανική κατοχή του Β ‘Παγκοσμίου Πολέμου η ιδρύτρια εξαναγκάστηκε να κλείσει το μαγαζί, ενώ όλη η γκέι κοινότητα διώκονταν από τους Ναζί.
Η Lulu και η συντροφιά της
Μετά τον πόλεμο, το Le Monocle άνοιξε ξανά, αλλά δεν ήταν ποτέ το ίδιο. Η πρόσοψή του τραβά το μάτι ακόμη στην οδο 60 Boulevard Edgar Quinet. Το Monocle είναι ακόμα εκεί, με την ιδιαίτερη στρογγυλή πόρτα, αλλά οι πύλες έκλεισαν και το χρώμα στους τοίχους ξεφλουδίζει μέρα με τη μέρα, χρόνο με τον χρόνο.
To Monocle σήμερα.
Κοινοποιήστε: