Τι θα συμβεί στις εκλογές…

Δυο νέες δημοσκοπήσεις δείχνουν η μια διαφορά 2,5 μονάδων- «Το ματς αρχίζει» γράφει το Documento- και η άλλη άνοδο των «μικρών» κομμάτων και ήττα των μεγάλων και «συστημικών. Ποιών μικρών όμως; Ο Βαρουφάκης μπαίνει στην Ευρωβουλή και…
το Ποτάμι, οι ΑΝΕΛ και η Ένωση Κεντρώων εξαφανίζονται. H άνοδος της Ακροδεξιάς δεν θα είναι έκπληξη.

Προφανώς μια άλλη δημοσκόπηση θα δώσει μια άλλη εικόνα με ένα σαφές προβάδισμα της ΝΔ με πολλές μονάδες, όπως σήμερα στο Βήμα όπου η ΝΔ προβάδισμα με 36,8% έναντι 26% του ΣΥΡΙΖΑ. Πώς μπορείς όμως να κάνεις προγνώσεις όταν η κρίσιμη μάζα ψηφοφόρων δεν έχει αποφασίσει ακόμα και πολλοί θα ψηφίσουν μπροστά στην κάλπη;

To μόνο βέβαιο είναι πως οι ευρωεκλογές θα διαψεύσουν μαζί με τις δημοσκοπήσεις και όσους πιστεύουν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ έχασε το παιχνίδι και μια νέα κυβέρνηση Νέας Δημοκρατίας και Κινάλ μας περιμένει σε μια ιστορική επιστροφή όπου η τάξη -που διασαλεύτηκε από το 2012 ως σήμερα- θα αποκατασταθεί. Aυτό θα μπορούσε να συμβεί αν ένα νέο κόμμα- από τα δύο- είχε εμφανισθεί.

Υπάρχει και κάτι χειρότερο, αν κρίνουμε από τις δηλώσεις των ηγετών του Κινάλ: το Κίνημα Αλλαγής θα πάρει τόσο μεγάλο ποσοστό που θα πάρει την τρίτη εντολή και θα σχηματίσει κυβέρνηση με τους δικούς του όρους- και πιθανόν σε βάθος χρόνου θα μπορέσει να σχηματίσει αυτοδύναμη κυβέρνηση και μάλιστα με τη Φώφη Γεννηματά -αφού όπως είπε ο γραμματέας επικοινωνίας του «η χώρα χρειάζεται γυναίκα πρωθυπουργό».

Προφανώς ως μία ιστορική φάρσα αυτό μπορεί να συμβεί, αλλά είναι πιο πιθανό η Ιστορία να μην πάρει υπόψη της τα όνειρα της Φώφης και του Μητσοτάκη και κάτι άλλο- ίσως απρόβλεπτο- να συμβεί. Είναι πιο πιθανό να αναστηθεί ο Μαύρος Καβαλάρης από το να αναβιώσει το ΠΑΣΟΚ. Παρότι αν κρίνουμε πάλι από τις δηλώσεις στελεχών του μάλλον είναι αριστερό, όχι πια σοσιαλιστικό, αλλά σοσιαλδημοκρατικό -πιο μοντέρνο!- και μάλιστα κάνει κριτική στον ΣΥΡΙΖΑ ότι «είναι η νέα δεξιά».

Προφανώς στην Ελλάδα είσαι ό,τι δηλώσεις, αλλά δεν αρκεί να δηλώσεις αριστερός στα γεράματα για να είσαι κιόλας. Η επινόηση ότι ο ΣΥΡΙΖΑ με ψέματα έφερε τα μνημόνια και την φτώχεια- και θα την εξαλείψουν δυο κόμματα που κυβέρνησαν την Ελλάδα τα τελευταία χρόνια -ως μία νέα ….πολιτική αλλαγή, είναι μέρος των φαντασιώσεων με τις οποίες εξελίσσεται η πολιτική ζωή.

Η πραγματικότητα μέσα σε ένα ρευστό πολιτικό σκηνικό είναι πως το Κινάλ θα πρέπει να επιλέξει τον τρόπο με τον οποίο θα διαλυθεί και ποιος από τους ηγέτες του θα παίξει τον ρόλο του Ζίγδη. Ο ΣΥΡΙΖΑ ήρθε για να μείνει και θα πρέπει να προσδιορίσει με αυτογνωσία τη νέα του ταυτότητα, τη σχέση του -όπως λέει ο Νίκος Βούτσης- με τον «κοινωνικό ΣΥΡΙΖΑ».

Το εκπληκτικό φαινόμενο ψηφοφόροι ενός κόμματος να ψηφίζουν ένα άλλο -ή καλύτερα ένα ηγέτη τους που προέρχεται από άλλο κόμμα- δεν μπορεί να οδηγήσει στη θαρραλέα επανίδρυσή του με την αντιστοίχιση της εκλογικής βάσης του με την ηγεσία του. Μάλλον δεν γίνεται να ψηφίζουν παλιοί ψηφοφόροι του ΠΑΣΟΚ και να αποφασίζει μια κομματική ελίτ που δεν έχει καταλάβει πως το 36% δεν ανακάλυψε ξαφνικά τον Λένιν ή τον Μάο Τσε Τουγκ- στο πρόσωπο του Αλέξη Τσίπρα.

Η πραγματικότητα λέει πως ο Μητσοτάκης που εξελέγη λέγοντας ότι θα ανανεώσει ένα «γερασμένο» κόμμα μάλλον το έστρεψε πιο δεξιά και η αναζήτηση της ταυτότητας του εκκρεμεί και έχει προαναγγελθεί όταν χάσει -αυτές ή κάποιες άλλες- τις εκλογές ο Μητσοτάκης. Η ίδια πραγματικότητα λέει πως η Ακροδεξιά είναι εδώ πιο ισχυρή από ποτέ και με περισσότερα κόμματα από την Χρυσή Αυγή.

Προφανώς όλοι περιμένουν με αγωνία και ενδιαφέρον τις εκλογές, αλλά πολλοί βλέπουν πέρα από αυτές. Από το 2012 όταν κόμματα σαν το ΠΑΣΟΚ κατέρρευσαν οι παρατάξεις έμειναν όρθιες και η πολιτική ανατροπή αφορούσε τελικά τη νέα εκπροσώπησή τους από άλλα -νέα ή ανανεωμένα- κόμματα.

Μάλλον αυτό το μήνυμα το πήρε ο Αλέξης Τσίπρας -που κατεβαίνει με …άλλο κόμμα στις εκλογές, αλλά όχι ο Μητσοτάκης που θα έχει την τύχη του Σαμαρά: κέρδισε την ηγεσία του κόμματος, αλλά το οδήγησε στο 19% και με υπερηφάνεια στο 29%. Ακόμα κι αν γίνει πρωθυπουργός -με μπόνους- ο Μητσοτάκης μιας αδύναμης κυβέρνησης δεν έχει καταφέρει να ενώσει την παράταξή του.

Αν ο Τσίπρας καταφέρει να ενώσει την δική του παράταξη -όχι βέβαια βάζοντας κόρες και συγγενείς στα ψηφοδέλτιά του- δεν θα κερδίσει -αυτές ή κάποιες άλλες εκλογές- αλλά με ποσοστά που θα υπερβαίνουν κατά πολύ το 36% που πήρε όχι για να σκίσει τα μνημόνια, αλλά όταν έκανε σαφές πως δεν θα το κάνει.

Το να επιστρέψει ο κόσμος στο σπίτι του Κινάλ -όπως λέει η Φώφη, όταν φωνάζει «Γυρίστε πίσω!» είναι σα να ψηφίζει ο κόσμος το 1985, όταν το ΠΑΣΟΚ απογοήτευσε τον κόσμο, ξανά την Ένωση Κέντρου. Ωστόσο ξαναψήφισε τότε ένα κόμμα που τους απογοήτευσε ως σοσιαλιστικό, αλλά γοήτευσε άλλους ως κόμμα εξουσίας.

Τελικά στις επόμενες εκλογές δεν θα κριθεί η μάχη ανάμεσα στην Αριστερά και την Δεξιά όπως νομίζουν ορισμένοι. Θα κριθεί φυσικά ο Τσίπρας, αλλά και ο Μητσοτάκης. Και θα κερδίσει όποιος εκπροσωπεί -με τον Κανένα πιο δημοφιλή κι από τους δύο- μια σοβαρή και αξιόπιστη πρόταση εξουσίας.

Προφανώς οι αναλυτές αν χάσει ο Τσίπρας δεν έχουν πολλά να προσθέσουν στις αναλύσεις τους. Ας έχουν όμως κι ένα σενάριο έτοιμο που να εξηγεί γιατί έχασε ο Μητσοτάκης.

Νίκος Λακόπουλος


anoixtoparathyro.gr