Τι είναι και τι επιδιώκει η παραβίωση;

Τι είναι και τι επιδιώκει η παραβίωση;

Η “ΠΗΓΗ ΤΗΣ ΖΩΗΣ” ΤΗΣ ΣΙΛΙΚΟΝ ΒΑΛΕΪ, ΤΟ ΚΕΡΔΟΣ ΚΑΙ Ο ΓΝΩΣΤΙΚΙΣΜΟΣ

Γράφει η Χρυσούλα Μπουκουβάλα
Ο Πίτερ Θιλ, Αμερικανός δισεκατομμυριούχος γερμανικής καταγωγής, επενδυτής στον τομέα της τεχνολογίας, συνιδρυτής της πασίγνωστης διαδικτυακής υπηρεσίας πληρωμών PayPal και σύμβουλος του Αμερικανού προέδρου Τραμπ, υποστηρίζει ότι ο θάνατος κάθε ατόμου δεν είναι καθόλου αναπόφευκτος.
Σε συνέντευξή του δε στο κανάλι Bloomberg το 2014 την οποία μπορείτε να παρακολουθήσετε εδώ, ο Θιλ εξήγησε ότι έπαιρνε ήδη χάπια ανθρώπινης αυξητικής ορμόνης ως μέρος του σχεδίου του να ζήσει υγιής 120 χρόνια.
Η πηγή της νεότητας
Δεδομένης λοιπόν της εμμονής του Θιλ στην αποφυγή του θανάτου, πολλοί αναρωτώνται αν ο δισεκατομμυριούχος της Σίλικον Βάλεϊ ενδιαφέρεται να την πετύχει με κάθε τρόπο, όποιος κι αν είναι αυτός.
Το 2016 ο δημοσιογράφος Τζεφ Μπερκοβίτσι (Jeff Bercovici) του διαδικτυακού περιοδικού Inc. δημοσίευσε μέρος μιας παλαιότερης συνέντευξης του Θιλ, στην οποία ο επενδυτής εξηγούσε ότι ενδιαφέρεται πολύ για την λεγόμενη παραβίωση που είναι «ένα από τα πράγματα που έμειναν ανεξερεύνητα για πολλά χρόνια».
Τι είναι η παραβίωση;
Η παραβίωση είναι μια χειρουργική τεχνική κατά την οποία δύο οργανισμοί διαφορετικών ηλικιών συνδέονται αιμοδυναμικά.
Η παραβίωση χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά το 1864 από τον φυσιολόγο Πωλ Μπερτ (Paul Bert) όταν προσπάθησε να ενώσει το κυκλοφοριακό σύστημα δύο αρουραίων για να δημιουργήσει ένα κοινό κυκλοφορικό σύστημα μεταξύ τους.
Το πείραμά του παρήγαγε το επιθυμητό αποτέλεσμα και τα δύο σώματα των ποντικών συνεργάστηκαν για να αντλήσουν το ένα το αίμα του άλλου με τραγικά όμως αποτελέσματα κυρίως για το νεώτερο πειραματόζωο.
Το 1924 ο Ρώσος φυσικός, φιλόσοφος, συγγραφέας επιστημονικής φαντασίας και πολιτικός αντίπαλος του Λένιν, Αλεξάντερ Μπογκτάνοφ (Alexander Bogdanov, 1873 – 1928) ελπίζοντας να επιτύχει αιώνια νεότητα ή τουλάχιστον σημαντική αντιστροφή της γήρανσής του, ξεκίνησε πειράματα λήψης αίματος νεαρών ανθρώπων τα οποία μετάγγιζε στον ίδιο, ενώ το δικό του αίμα το μετάγγιζε στους νεαρούς.
Η αδελφή του Λένιν, Μαρία Ουλιάνοβα ήταν μεταξύ των πολλών που προσφέρθηκαν εθελοντικά να συμμετάσχουν στα πειράματα του Μπογκντάνοφ. Μετά από έντεκα μεταγγίσεις αίματος ο Μπογκτάνοφ παρατήρησε με ικανοποίηση βελτίωση της όρασης, υποχώρηση της φαλάκρας του και άλλα θετικά συμπτώματα. Ο συνάδελφός του, επαναστάτης Λεονίντ Κρασίν, έγραψε τότε στη σύζυγό του ότι «ο Μπογκντάνοφ μετά από τις μεταγγίσεις φαίνεται δέκα χρόνια νεότερος».

Το 1925 – 1926, ο Μπογκτάνοφ ίδρυσε το Ινστιτούτο Αιματολογίας και Μεταγγίσεων Αίματος, το οποίο αργότερα πήρε το όνομά του. Μια μεταγενέστερη μετάγγισή του όμως του κόστισε τη ζωή, όταν έλαβε το αίμα ενός φοιτητή που έπασχε από ελονοσία και φυματίωση. Ο Μπογκντάνοφ πέθανε, αλλά ο φοιτητής που έλαβε το υγιές αίμα του Μπογκτάνοφ θεραπεύτηκε πλήρως!
Οι έρευνες της ανταλλαγής αίματος συνεχίστηκαν και κατά τη δεκαετία του ′50 αλλά έκτοτε έπεσαν σε δυσμένεια ή τα αποτελέσματά τους αποκρύβησαν από το ευρύ κοινό και έμειναν ανεκμετάλλευτα (τουλάχιστον επίσημα) όπως είπε και ο Θιλ.

Στο μεταξύ διάφορα πειράματα είχαν δείξει ότι με την ανάμειξη των αιμάτων το νεώτερο ποντίκι γερνούσε γρηγορότερα, η κατάρρευση της υγείας και των οργάνων του ήταν εμφανής, ενώ το γηραιότερο κυριολεκτικά ξανάνιωνε.
Δεν θέλετε βέβαια να ξέρετε τον τρόπο με τον οποίο ανοίγονται τα σώματα και εν συνεχεία ράβονται για να ενωθούν ξανά σε μια ενιαία δομή τα κυκλοφοριακά συστήματα των δύο δύστυχων ζώων προκειμένου να επιτευχθεί η αμοιβαία άντληση αίματος. Δεν δημοσιεύουμε φωτογραφίες, αλλά στο διαδίκτυο υπάρχουν πολλές για όσους έχουν μεγάλες αντοχές στη θέα τέτοιων επεμβάσεων.

Προς ώρας, παρά τον σοβαρό αντίλογο από επιστήμονες του φαρμακευτικού χώρου όπως π.χ. των εταιρειών Glaxo Smith Kline, Novartis και Five Prime Therapeutics για το κατά πόσον η μέθοδος είναι αποτελεσματική, είναι κοινό μυστικό στη Σίλικον Βάλεϊ ότι η παραβίωση δεν περιορίζεται μόνο στα ποντίκια και ότι πολυάριθμοι επιχειρηματίες της τεχνολογίας πραγματοποιούν παραλλαγή της μέσω λήψης αίματος από έφηβους δότες αρκετές φορές το χρόνο προκειμένου να ξανανιώσουν.
Η γκρίζα ζώνη της αιμοδοσίας
 Προς το παρόν οι υπέρμαχοι της ανθρώπινης παραβίωσης δεν αντιμετωπίζουν κανένα νομικό εμπόδιο. Δεν υπάρχει καμμία αναφορά για χειρουργικές συνδέσεις κυκλοφοριακών συστημάτων (χωρίς φυσικά να αποκλείεται να έχει συμβεί, παραπέμποντας τρόπον τινα στο δυστοπικό μυθιστόρημα του βραβευμένου με Νόμπελ Λογοτεχνίας 2017 Καζούο Ισιγκούρο «Μη μ’ αφήσεις ποτέ» (Never let me go).
Επίσημα πρόκειται για καθαρή μετάγγιση πλάσματος αίματος, κάτι φυσικά που δεν απαγορεύεται από την Αμερικανική Επιτροπή Τροφίμων και Φαρμάκων (Food and Drug Administration) των ΗΠΑ, αλλά και ούτε σε άλλες χώρες.

Οι πολέμιοι της παραβίωσης όμως αναφέρουν συχνά το επιχείρημα ότι επί της ουσίας πωλείται αίμα σε λήπτες προκειμένου να εφαρμοστεί μια αμφιλεγόμενη τεχνική που σε τελευταία ανάλυση έχει εγείρει επιστημονικές διαμάχες για την εγκυρότητα και ενδεχομένως για την επικινδυνότητά της.
Από την άλλη, σύμφωνα με δημοσιεύματα της έγκριτης Εφημερίδας της γεροντολογίας (Journal of Gerontology) για τα αποτελέσματα μεγάλης έρευνας που έγινε στην Κίνα, αλλά και ερευνών του πανεπιστημίου Στάνφορντ η τεχνική σε ποντίκια ξανανιώνει σίγουρα τον εγκέφαλο και συγκεκριμένα τον ιππόκαμπο, αλλά και τα νεφρά, τους μυς, το κυκλοφοριακό, τον νωτιαίο μυελό και το ενδοκρινολογικό σύστημα των γεροντότερων ποντικιών.

Ο Θιλ σε δημόσιες δηλώσεις του έχει βεβαίως δηλώσει ότι δεν ακολουθεί τεχνικές παραβίωσης, είπε όμως ότι βρίσκει όλες τις σχετικές έρευνες πάνω σ’ αυτόν τον τομέα άκρως ενδιαφέρουσες, προφανώς εννοώντας από επενδυτικής πλευράς.
Το αποτρόπαιο όραμα των νέων φεουδαρχών της τεχνολογίας
Aκόμα όμως κι αν δεν πραγματοποιεί ο κύριος Θιλ ή άλλοι technoprogs τεχνικές παραβίωσης, δεν πρέπει να μας διαφεύγει ότι το όραμα των Νεοαντιδραστικών Νεοφιλελεύθερων, δράσεις των οποίων χρηματοδοτεί όπως αναφέρουμε εκτενώς στο άρθρο μας Πλωτές χώρες, τα ουτοπικά φέουδα του Νεοαντιδραστικού Διανθρωπισμού, είναι σε τελευταία ανάλυση τρομακτικό για το πώς θα πρέπει να λειτουργούν οι κοινωνίες.
Στον κόσμο των Νεοαντιδραστικών [1] του Σκοτεινού Διαφωτισμού οι πλούσιες τεχνολογικές ελίτ, οι σύγχρονοι «ελέω Θεού» γνωστικοί εκλεκτοί διαχειριστές της πληροφορίας των μεγαδεδομένων, δικαιούνται να ζουν για πάντα ρουφώντας κυριολεκτικά ως άλλοι βρυκόλακες το αίμα εφήβων, φοροδιαφεύγοντας από τις χερσαίες κοινωνίες μέσω πλωτών χωρών, ενώ οι λιγότερο τυχεροί θα υποβαθμίζονται σε μια υπο-τάξη, χειρότερη κι από τους Ανέγγιχτους [2] της Ινδίας, προορισμένοι να πεθάνουν και στερούμενοι της προστασίας μιας νόμιμα εκλεγμένης από τους πολίτες, δημοκρατικής κυβέρνησης.
Πρόκειται για έναν κόσμο που επικουρούμενος από την τεχνολογία επιστρέφει στη φεουδαρχία και στον οποίο όπως και τότε οποιαδήποτε κριτική στους νέους μονάρχες ―που δεν είναι άλλοι από τους μάνατζερ των πολυεθνικών τεχνολογικών εταιρειών― αξίζει σκληρή τιμωρία.

Για έναν κόσμο καθαρά ελιτίστικο και βαθιά αντιδημοκρατικό στον οποίο ο όρος «άμεση δημοκρατία» όχι απλώς απαγορεύεται να αναφέρεται, αλλά καν να ψελλίζεται.
Για έναν κόσμο που έχει επιχειρηθεί πολλές φορές στο παρελθόν, χωρίς βέβαια να είναι εφοδιασμένος με τα τεχνολογικά όπλα του σήμερα, ο οποίος όμως όπως απέδειξε η Ιστορία, είναι σίγουρα καταδικασμένος να αποτύχει ακόμα μια φορά, παρά την πλύση εγκεφάλου που γίνεται στις κοινωνίες περί του αντιθέτου.
Μη ξεχνάτε ότι οι παγκόσμιες (δυτικές κυρίως οικονομικο-πολιτικές υπερελίτ), μετά τη πτώση του Έτερου Πόλου (δηλαδή της πρώην Σοβιετικής Ένωσης) το 1989, επιτάχυναν την προσπάθεια επιβολής της κυριαρχίας των ναυτικών αυτοκρατοριών δαπανώντας τεράστια χρηματικά ποσά σε επιχειρήσεις προπαγάνδας μέσω δημοσιευμάτων στον Τύπο, διαλέξεων, συνεντεύξεων, εκπομπών, ντοκιμαντέρ, κινηματογραφικών ταινιών, βιβλίων, αλώνοντας πανεπιστημιακούς, επιστήμονες, καλλιτέχνες και κάθε παράγοντα της δημόσιας ζωής που είναι ευάλωτος λόγω παρανομιών, προκειμένου να πείσουν τους νέους ― της χριστιανικής δυτικής μεσαίας τάξης― να αποδεχτούν χωρίς αντιδράσεις το ―δήθεν― αναπόφευκτο γεγονός ότι:
εφεξής δεν μπορεί να υπάρχει άλλο μέλλον πέραν του ζοφερού βίαιου κόσμου της κυριαρχίας των μηχανών που κουμαντάρουν οι νέοι Μονάρχες – CEO που απομυζούν το αίμα των νέων αφήνοντάς τους χωρίς ελπίδα, δεν μπορεί να υπάρχει άλλη ζωή πέραν απ’ αυτήν της κατάργησης των συνόρων, των χωρών, των κρατών, των εθνών, των γλωσσών, της διαρκούς ανέχειας, των συνθετικών και μεταλλαγμένων τροφών, της προσωρινότητας, της βαρβαρότητας, της άγνοιας, της ομοφυλοφιλίας, ακόμα και της παιδοφιλίας ή στη καλύτερη περίπτωση της ασεξουαλικότητας, των ασθενειών, των ναρκωτικών, του αλκοόλ και των ψυχοτρόπων φαρμάκων, του τσιπαρίσματος, του σημαδεμένου με τατουάζ και μισοακρωτηριασμένου σώματος, του σαϊμποργκισμού, των άθλιων και βρωμερών μεγαπόλεων στις οποίες εφαρμόζονται τα αποτελέσματα της Συμπεριφορικής Καταβόθρας, και εν κατακλείδι ενός κόσμου στον οποίο η χριστιανική θρησκεία έχει πεθάνει αλλά θριαμβεύει ο μωαμεθανισμός ή ο …βουδισμός λίγο πριν επιβληθεί η τόσο επιθυμητή απ’ αυτές πανθρησκεία απαραίτητη στη παγκόσμια διακυβέρνηση.
H …αμβροσία
Στο Μοντερέι της Καλιφόρνια που απέχει περίπου 120 μίλια από το Σαν Φρανσίσκο, μια ιδιωτική κλινική που ονομάζεται Αμβροσία (Ambrosia), πραγματοποιεί πρακτικές παραβίωσης από το 2016.
Η κλινική, προϊόν της αντίστοιχης νεοφυούς επιχείρησης Ambrosia δηλώνει ότι οι λήπτες-πελάτες της λαμβάνουν μετάγγιση πλάσματος αίματος από υγιείς δότες ηλικίας 16 έως 25 ετών και οι ερευνητές της παρακολουθούν τους μοριακούς δείκτες της υγείας και του αίματός τους για τα επόμενα δύο χρόνια. Η ποσότητα που μεταγγίζεται σε κάθε λήπτη είναι 1.5 λίτρο μέσα σε δύο ημέρες.
Η έρευνα χρηματοδοτείται από λήπτες που έχουν κατά μέσο όρο ηλικία εξήντα ετών και άνω, και πρέπει να πληρώσουν 8.000 δολάρια για να συμμετάσχουν είτε μετακομίζοντας στο Μοντερέι είτε κάνοντας συνεχή πήγαινε-έλα για τις θεραπείες και τις αξιολογήσεις παρακολούθησης.

Προσέξτε όμως τη λεπτομέρεια που συνιστά και όλη την ουσία τέτοιων πρακτικών: το αίμα των νέων προμηθεύεται (άγνωστο με ποιο τρόπο) από τοπικές τράπεζες αίματος και ένα πακέτο μπορεί να προέρχεται από διαφορετικούς δότες που δεν έχουν ιδέα που καταλήγει το αίμα της αιμοδοσίας τους.
Ο ιδρυτής της Ambrosia ο μόλις 33 ετών απόφοιτος του Στάνφορντ Τζέσε Καρμάζιν (Jesse Karmazin), αποφάσισε να ξεκινήσει μια εταιρεία που να ασχολείται με την παραβίωση, αφού είδε εντυπωσιακά αποτελέσματα σε ανθρώπους μετά από πειράματα που είχαν διεξαχθεί σε χώρες που δεν διαθέτουν βιοηθικό πλαίσιο (Ν. Κορέα, Κίνα κ.ά).
Σύμφωνα με δηλώσεις του βασιζόμενες σε διάφορες μελέτες (των οποίων η εγκυρότητα είναι επιστημονικά αμφιλεγόμενη), μετά από απανωτές κλινικές δοκιμές, τα γηραιότερα υποκείμενα βιώνουν μια αναστροφή των συμπτωμάτων γήρανσης σε κάθε κύριο σύστημα οργάνων τους.
Και αυτό διότι όπως ισχυρίζεται το αίμα των νεαρών δοτών δεν περιέχει μόνο όλα τα είδη πρωτεϊνών που βελτιώνουν τη λειτουργία των κυττάρων, αλλά κατά κάποιο τρόπο, παροτρύνει το σώμα των γηραιών ληπτών να αυξήσει την παραγωγή των πρωτεϊνών αυτών.
Πιο συγκεκριμένα, η πρωτεΐνη «Παράγοντας Διαφοροποίησης Ανάπτυξης 11» (Growth Differentiation Factor – GDF11), ήταν γνωστό ότι ρυθμίζει τη δράση των βλαστoκυττάρων. Η πρωτεΐνη αυτή αφθονεί σε νεαρά ποντίκια αλλά το επίπεδό της πέφτει καθώς τα ζώα γερνούν.
Το 2013 η νευροεπιστήμονας ερευνήτρια βλαστοκυττάρων Έιμι Ουάγγερς (Amy Wagers) του πανεπιστημίου Χάρβαρντ ανέφερε στην επιστημονική επιθεώρηση Cell, ότι οι ενέσεις της GDF11 μπορούν να μειώσουν τις καρδιακές παθήσεις που συνήθως επέρχονται με τη γήρανση στα ποντίκια.

Οι έρευνες της Ουάγγερς δείχνουν ότι η GDF11 λειτουργεί σχεδόν αντίστοιχα με την παραβίωση, βοηθώντας τα γέρικα ποντίκια να βελτιώσουν τη γενικότερη κατάσταση της υγείας τους.
Αυτό όμως που δεν ομολογεί η κλινική Ambrosia είναι ότι στους ανυποψίαστους έφηβους δότες δεν γνωστοποιείται ότι οι πραγματικοί λήπτες του αίματός τους είναι μέχρι τώρα 600 περίπου γηραλέοι παραλήδες της Σίλικον Βάλεϊ, πελάτες της κλινικής που θέλουν να γίνουν για πάντα νέοι και αθάνατοι.
Οι έφηβοι δίνουν το αίμα τους νομίζοντας ότι σώζουν τη ζωή θυμάτων φυσικών καταστροφών, ατυχημάτων ή βαρειών ασθενειών, αγνοώντας ότι κάποιοι άλλοι ταυτόχρονα κερδίζουν τουλάχιστον 8.000 δολάρια από κάθε κύκλο μεταγγίσεων.
Μ’ αυτόν τον τρόπο τέτοιου είδους εταιρείες πωλούν την πρώτη ύλη τους (πλάσμα πλούσιο σε πρωτεΐνη GDF11) πανάκριβα στους πελάτες τους, ενώ την έχουν αποκτήσει σε πολύ χαμηλή τιμή πληρώνοντας κάποια ποσά σε παράνομους μεσάζοντες, δεδομένου ότι η πώληση αίματος απαγορεύεται.
Επίσημα οι λήπτες υπογράφουν ότι συμμετέχουν σε μια κλινική έρευνα που ονομάζεται «Μετάγγιση πλάσματος αίματος νεαρού δότη και βιολογικοί ηλικιακοί δείκτες». Οι επικριτές της μεθόδου όμως λένε ότι η όλη διαδικασία έχει οσμή απάτης.
Και το …νέκταρ
Ως γνωστόν εκτός από την …αμβροσία, υπάρχει και το νέκταρ. Ο ίδιος ο Καρμάζιν δήλωσε ότι κάθε χρόνο δεκάδες εκατομμύρια μεταγγίσεων στις ΗΠΑ δημιουργούν υπεραφθονία πλάσματος που …«κάθεται ανεκμετάλλευτο στις τράπεζες αίματος». Κρίμα είναι να πάει χαμένο!
Ο Πίτερ Θιλ έχει επίσης επενδύσει σε μια σειρά βιοτεχνολογικών επιχειρήσεων, όπως η Unity Tecnnology, και στηρίζοντας ερευνητές του τομέα της επιμήκυνσης της ζωής όπως οι Σύνθια Κένιον (Cynthia Kenyon) και ο διανθρωπιστής Όμπρεϊ ντε Γκρέι (Aubrey de Gray) του Ιδρύματος Sens.
Μία από τις τρεις δραστηριότητες του Ιδρύματος Θιλ (Thiel Foundation) είναι τα εργαστήρια Breakout  που χρηματοδοτούν σωρεία νεοφυών επιχειρήσεων κυρίως στον τομέα της βιοτεχνολογίας.
Μέχρι εδώ υπάρχει εμφανής συνάφεια ανάμεσα στις δράσεις του Ιδρύματος και στις νέες τεχνολογίες.
Οι άλλες δύο όμως δραστηριότητες εκ πρώτης όψεως φαίνονται κάπως ασύνδετες, με μια δεύτερη όμως ή τρίτη ανάγνωση δεν είναι. Η δεύτερη δραστηριότητα είναι το διετές πρόγραμμα Thiel Fellowship που χρηματοδοτεί με 100.000 δολάρια νέους μέχρι 23 ετών προκειμένου να …μην σπουδάσουν και να κατεβάσουν λαμπρές ιδέες (για το Ίδρυμα υποθέτουμε) είτε με μορφή νεοφυών επιχειρήσεων στον τομέα της τεχνολογίας, είτε εντασσόμενοι σε κοινωνικά κινήματα, και η τρίτη ο οργανισμός Imitatio που δραστηριοποιείται στη μιμητική θεωρία που ανέπτυξε ο Γάλλος ιστορικός, φιλόσοφος και κοινωνικός επιστήμονας Ρενέ Ζιράρ (René Girard, 1923 – 2015) που οδηγεί σε αναπόφευκτα συμπεράσματα. Τι σχέση λοιπόν μπορεί να έχει η θεωρία της μιμητικής με την αναζήτηση της αθανασίας, τόσο προσφιλή στους διανθρωπιστές;
Μεταγγίσεις αίματος νέων, αθανασία και γνωστικισμός
Ο Ζιράρ εξίσωνε την πίστη και κατά συνέπειαν τις θρησκείες που αυτή επινοεί με μια καθαρά επιστημονική λειτουργία. Πολύ περιληπτικά, σύμφωνα με τη μιμητική θεωρία κάθε επιθυμία και ειδικά αυτή της βίας δεν είναι παρά μίμηση της επιθυμίας ενός άλλου, η οποία δεν ικανοποιείται ποτέ, σε αντίθεση με την ανάγκη.
Ο Ζιράρ πίστευε ―εντελώς δογματικά― ότι σίγουρα θα αποδειχτεί επιστημονικά η θεωρία της μιμητικής, θεωρώντας ότι οι όλοι οι αρχαϊκοί θρύλοι και όλες οι θρησκείες σχετίζονται με τη βία, ιδιαιτέρως δε ότι η Βίβλος και τα Ευαγγέλια της Καινής Διαθήκης αποτελούν την ιδανική ανθρωπολογική έκφραση της κοινωνικής μηχανικής και της λειτουργίας της βίας.
Κατ’ αυτήν τη λογική ναι μεν ο Ζιράρ θεωρεί ότι όλα τα θύματα που αναφέρονται στη Βίβλο είναι αποδιοπομπαίοι τράγοι της ανθρώπινης βίας, από την άλλη όμως η παγίδα που δημιουργεί είναι ότι ταυτίζει τελικά τον χριστιανισμό με μια καθαρά εγκεφαλική λειτουργία, πραγμοποιώντας έτσι τον άνθρωπο και αποδομώντας τον τελικά, κάτι που αποτελεί και το βούτυρο στο ψωμί των διανθρωπιστών παγκοσμιοποιητών.
Στη δογματική του Ζιράρ ο Σατανάς ή ο Γιαχβέ-Ιαλταμπαώθ της Βίβλου ταυτίζεται με την ανθρώπινη βία, επιβεβαιώνοντας έτσι ότι το πρόβλημα του Κακού είναι δομικό του ανθρώπου και μόνο η γνώση και η μελέτη (πάλι από κάποιους εκλεκτούς) της θυματοποίησης των αθώων θα προσδώσει λύσεις.

Σύμφωνα μ’ αυτή τη συλλογιστική όμως οι ολοκληρωτικές πολιτικές δομές και η καταστολή της ελευθερίας των ανθρώπων απ’ αυτές, αποσιωπώνται παντελώς από τον Ζιράρ ως αιτίες της βίας, η οποία προτάσσεται ως δομικό στοιχείο της ανθρώπινης φυσιολογίας, ανεξαρτήτως κοινωνικών καταπιεστικών δομών! Συχνά όμως ο ίδιος ο Ζιράρ πέφτει σε απύθμενες αντιφάσεις μη αποδεκτές στην κοινωνική ανθρωπολογία διερωτώμενος: «γιατί πρέπει να μάθουμε να αγαπάμε αυτή την αδικία της οποίας είμαστε όλοι θύτες και θύματα;» [στο Des choses cachées depuis la fondation du monde].
Το γεγονός λοιπόν ότι το Ίδρυμα Θιλ επενδύει στη μελέτη και στη διάδοση της φιλοσοφίας του Ρενέ Ζιράρ επιβεβαιώνει ακόμα μια φορά τη θέση μας σχετικά με το μακρύ χέρι του γνωστικισμού στον διανθρωπισμό και στους φορείς του.
Σκάβοντας βαθειά μέσα στις ιστορίες της τεχνοφεουδαρχίας, στα θεμέλιά τους βρίσκουμε πάντα γνωστικούς, παρέα με τη λατρεία του χρήματος και του ατομισμού έναντι της πνευματικότητας και του κοινοτισμού.
Η θεωρία της μιμητικής έχει κατηγορηθεί ότι δεν είναι παρά ακόμα μια γνωστικιστική σέχτα, ένα είδος μασκαρεμένου πελαγιανισμού.
Ο πελαγιανισμός που είχε ως ιδρυτή το Βρετόνο θεολόγο Πελάγιο, προέκυψε ως αντίδραση στη θεολογία του Αγίου Αυγουστίνου περί του απόλυτου προορισμού του ανθρώπου και καταδικάστηκε ως αίρεση από την παπική εκκλησία το 418 μ.Χ. αφού τελικώς έφτασε στο άλλο άκρο, αρνούμενος τη θεία χάρη και τελικά την ίδια την ενσάρκωση του Ιησού.
Η αμβροσία λοιπόν και το νέκταρ του εμπορίου της αθανασίας από εκείνους που νομίζουν ότι είναι οι σύγχρονοι Ολύμπιοι θεοί υπάρχουν ακόμα, αλλά σήμερα έχουν πια οσμή αίματος, σιλικόνης και γνωστικισμού.
ΠΗΓΕΣ & ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:
Bioedge
Stanford Medicine, News Center
Sciencemag
Sciencemag
Nova Next
The Guardian
Réné Girard
Réné Girard, Celui par qui le scandale arrive, εκδ. Pluriel, 2011
Réné Girard, La Violence et le sacré, εκδ. Hachette, 1998
Revue Etudes, Paul Valadier, Réné Girard revisité
Michel Deguy & Jean Pierre Dupuy: Réné Girard et le problème du Mal, εκδ. Grasset, 1982
Scott R. Garrels: Imitation, Mirror Neurons, and Mimetics Desire: Convergent Support for the Work of Réné Girard, Pasadena, California, Girardian lectionary, 2004
ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ:

[1] Nεοαντιδραστικό Κίνημα ή Σκοτεινός Διαφωτισμός (Dark Enlightenment): πολιτικό κίνημα που αυτοπροσδιορίζεται ως αντιδημοκρατικό, φιλομοναρχικό, ελιτίστικο, μισανθρωπικό, μισογυνικό, στον αντίποδα του διαφωτισμού και βεβαίως διανθρωπιστικό. Ορισμένες από τις δράσεις του νεοαντιδραστικού κινήματος προέρχονται από νεοφιλελεύθερους, όπως ο Πήτερ Θιλ.
Το Νεοαντιδραστικό Κίνημα είναι ένα πολιτικό σύστημα στο οποίο μια εταιρεία (λευκών Αμερικανών κατά προτίμηση) κατέχει μια χώρα η οποία δομημένη ως κοινή εταιρία συμμετοχών, τοποθετεί έναν Διευθύνοντα Σύμβουλο για τη μεγιστοποίηση του κέρδους της. Όσοι είναι μέτοχοι, μετέχουν στη διακυβέρνηση ανάλογα με τα μερίδιά τους. Σύμφωνα δε με τους νεοαντιδραστικούς όσοι έχουν μεγαλύτερο δείκτη νοημοσύνης πρέπει να είναι παραπάνω στην ιεραρχία (π.χ. 160 έναντι 115 του μέσου όρου), επομένως όσοι γίνουν cyborgs με δείκτη νοημοσύνης… 500 θα έχουν σαφώς το πάνω χέρι.
Ο Πίτερ Θιλ και ο Πάτρι Φρίντμαν προωθούν το Ινστιτούτο Seasteading ως έναν τρόπο για την οικοδόμηση θαλάσσιων φέουδων, χωρίς εξωτερική ρύθμιση και νόμο.
Ο νεοαντιδραστικός Μάικλ Περιγιού (Michael Perilloux) που προάγει τον …κοινωνινό δαρβινισμό μέσα από τα μπλογκ του Imperium Solaris και Social Matter και εν γένει όλα του τα δημοσιεύματα, προτείνει ο πρόεδρος των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ να εκμεταλλευτεί περισσότερο την εξουσία, ακυρώνοντας το Σύνταγμα των Ηνωμένων Πολιτειών, κηρύσσοντας στρατιωτικό νόμο και αντικαθιστώντας την κυβέρνηση με τον …Οργανισμό Τραμπ (The Trump Organization).
Ομοίως, το 2014 η πρώην ταλαντούχα χάκερ, και νυν μηχανικός της Google Tζάστιν Τιούνι (Justine Tunney) διακίνησε ένα ψήφισμα στο διαδίκτυο το οποίο ζητούσε να διεξαχθεί δημοψήφισμα για την απομάκρυνση όλων των μελών της αμερικανικής κυβέρνησης και την ανάθεση της εξουσίας στην τεχνολογική βιομηχανία και συγκεκριμένα να διοριστεί ο πρόεδρος της Google, Έρικ Σμιτ (Eric Schmidt) ως …μάνατζερ (CEO) της Αμερικής.
Ο σκληροπυρηνικός Γιάρβιν στον οποίο αναφερθήκαμε προτύτερα, γράφει συγκεκριμένα στο μπλογκ του Unqualified Reservations: «η εκκαθάριση της δημοκρατίας, του Συντάγματος, του κράτους δικαίου και η μεταφορά της απόλυτης εξουσίας σε μια μυστηριώδη φιγούρα, τον Παραλήπτη (The Receiver), ο οποίος μετασχηματίζει την Ουάσινγκτον σε μια πάνοπλη και εξαιρετικά κερδοφόρα εταιρεία, θα καταργήσει τον Τύπο, θα τσακίσει τα πανεπιστήμια, θα πουλήσει τα δημόσια σχολεία και θα μεταφέρει «απολίτιστους πληθυσμούς» σε «ασφαλείς εγκαταστάσεις μετεγκατάστασης» όπου θα τους επιβληθεί «υποχρεωτική μαθητεία» […].
Γενικά το Νεοαντιδραστικό Κίνημα είναι κατά της μετανάστευσης στην επικράτεια των ΗΠΑ, πολύ φοβούμαστε όμως ότι δεν έχει καμμία αντίρρηση για την καταστροφή της Ευρώπης και ότι δεν είναι αμέτοχο στην εισβολή που υφίσταται η γηραιά ήπειρος από ανύπαρκτης εξειδίκευσης και πολιτισμικά και θρησκευτικά αντίθετους με τα ευρωπαϊκά ιδεώδη πληθυσμούς.
Σχετικά με την εξωτερική πολιτική ο Γιάρβιν καλεί για «πλήρη παύση των διεθνών σχέσεων, συμπεριλαμβανομένων των εγγυήσεων ασφαλείας, της εξωτερικής βοήθειας και της μαζικής μετανάστευσης». Όσο για τη κοινωνική πολιτική αυτή πρέπει να εκλείψει: «Η κυβέρνηση πρέπει να αποστασιοποιηθεί εντελώς από το ερώτημα του τι πρέπει ή δεν πρέπει να σκέφτονται οι πολίτες της» (ο νοών νοείτω) […] Ιδού λοιπόν ο τεχνο-φασισμός του 21ου αιώνα σε πλήρη ανάδυση…
Οι νεοαντιδραστικοί φουτουριστές επικεντρώνονται περισσότερο στη χρήση της τεχνολογίας για να καταργήσουν το κράτος μέσω της επιτάχυνσης που προσφέρει ο διανθρωπισμός, όπου λίγοι εκλεκτοί απελευθερώνονται από τα δεσμά του κράτους μετατρεπόμενοι σε υπερευφυή υβρίδια ανθρώπου – υπολογιστή (cyborgs) [για να καταπιέσουν εν συνεχεία τους μη διανθρωπισμένους].
Εν κατακλείδι οι ευγονιστές νεοαντιδραστικοί πιστεύουν ότι έτσι κι αλλιώς υπάρχουν δομικές διαφορές στη νοημοσύνη μεταξύ των υφιστάμενων ανθρώπινων φυλών και ότι τα αριστοκρατικά πολιτικά συστήματα είναι πιο σταθερά οικονομικά και λιγότερο σπάταλα από τα δημοκρατικά ή τα κομμουνιστικά και ότι έτσι κι αλλιώς ―δώστε βάση σ’ αυτό, έχει μεγάλη σημασία γι’ αυτά που θα επιχειρηθούν― η εποχή των μαζών έχει τελειώσει ανεπιστρεπτί…
[2] Ανέγγιχτοι ή παρίες: πρόκειται για περίπου 166 εκατομμύρια Ινδούς που θεωρούνται ακάθαρτοι διότι κουβαλούν αμαρτίες από προηγούμενες ζωές και δεν εντάσσονται σε καμμία κάστα για να μη μολύνουν και τους υπόλοιπους. Στους παρίες ή αλλιώς Νταλίτ επιτρέπονται μόνο βαριές και μιαρές εργασίες όπως αυτές που συνδέονται με περιττώματα και ακαθαρσίες, ενώ ακόμα και ο ίσκιος τους θεωρείται μιαρός

aperopia.fr Πηγή Τι είναι και τι επιδιώκει η παραβίωση;