Τζάμπα λεωφορεία, τζάμπα μάγκες…

… και μερικές ακόμη φούσκες…
Έχει πάντα ενδιαφέρον να διαβάζεις σοβαρές αναλύσεις των «αντιπάλων» και…
ο Wolfgang Münchau προσφέρει πάντα πολύ ενδιαφέροντα κείμενα στους Financial Times. Αφού εξηγεί ότι η βιωσιμότητα του χρέους στην Ελλάδα και την Ιταλία είναι σε πολύ χειρότερη κατάσταση σε σχέση με το 2010 και χαρακτηρίζει γελοίες τις προβλέψεις ανάπτυξης που παρουσιάζονται για τις δύο χώρες.

Μην αναζητάτε, λέει, την ευθύνη για την άνοδο του Τραμπ, του Ορμπάν και του Σαλβίνι ή ακόμη και για το Brexit στην παρέμβαση των Ρώσων – το πρόβλημα βρίσκεται στην δυσλειτουργία του παγκόσμιου καπιταλιστικού συστήματος και στην ραντιέρικη οικονομία της Βρετανίας. Πολλοί και ενδιαφέροντες μαρξιστικοί όροι για έναν άνθρωπο που θέλει να σώσει το status quo.



Η σελίδα του Aeon αποτίει φόρο τιμής στον μεγάλο ιστορικό Έρικ Χομπσμπάουμ για τον τρόπο με τον οποίο κατάφερε να μεταδώσει τη μαρξιστική σκέψη από τη Γαλλία μέχρι τα ορεινά χωριά της Ινδίας ή της Ουρουγουάης. Μια πολύ ενδιαφέρουσα ματιά στο έργο ενός ανθρώπου που άλλαξε το μέλλον καταγράφοντας το παρελθόν. Το κείμενο εστιάζει στις περιπτώσεις της Ινδίας και της Βραζιλίας, αλλά σε όλους μας θα θυμίσει κάτι από τα παλιά μας διαβάσματα.

Έχουμε αναφερθεί πολλές φορές στην σκληρή κριτική του Νουριέλ Ρουμπινί για τα κρυπτονομίσματα όπως το Bitcoin, αλλά αυτή την εβδομάδα είχε την τιμητική του: παρουσίασε στο αμερικανικό Κογκρέσο έκθεση 30 σελίδων στην οποία αποδείκνυε ότι βρισκόμαστε μπροστά στην απόλυτη φούσκα. Τώρα σε κείμενό του, που δημοσιεύεται στο Project Syndicate, δίνει την χαριστική βολή κηρύσσοντας το ολοκληρωτικό σκάσιμο της φούσκας. Ίσως μιλάει λίγο νωρίς αλλά… πώς να μην ακούσεις έναν από τους ανθρώπους που προέβλεψαν την παγκόσμια χρηματοπιστωτική κρίση του 2007-08.



Αν και το επόμενο κείμενο δεν φιλοδοξεί να αλλάξει την ιστορία των ιδεών, το ρεπορτάζ του Guardian για τα δωρεάν μέσα μαζικής μεταφοράς στη Δουνκέρκη καταρρίπτει έναν παλιό φιλελεύθερο μύθο: πως ότι είναι δωρεάν δεν έχει αξία. Στην ουσία της συζήτησης βρίσκεται η απόφαση εάν το δημόσιο θα προχωρήσει σε μια φαινομενικά κοστοβόρα απόφαση για τα έσοδα προκειμένου να μειώσει τις κοινωνικές ανισότητες και (σε βάθος χρόνου) να βοηθήσει το σύνολο της οικονομίας.

Από την άλλη… αν σας έχουν πείσει ότι με το να παίρνετε το λεωφορείο και να μην χρησιμοποιείτε πλαστικά καλαμάκια στον καφέ σας θα σώσετε τον πλανήτη από την περιβαλλοντική καταστροφή (γιατί φυσικά εσείς φταίτε για όλες τις καταστροφές) ο Λούκ Ντάρμπι θα σας απογοητεύσει. Για την καταστροφή του πλανήτη, εξηγεί ευθύνονται οι δισεκατομμυριούχοι που τον κυβερνούν. Από τη στιγμή λοιπόν που η οικονομία της αγοράς, όπως υποστηρίζει, δεν θα προσφέρει ποτέ προτάσεις για τη διάσωση του πλανήτη, μάλλον ξέρουμε τι πρέπει να καταργήσουμε για να επιβιώσουμε.