Τα χειμερινά Χρώματα της Φύσης στα τοπία της Ηπείρου

Ανεξερεύνητα μέρη, φυσικό κάλλος και μοναδικές διαδρομές

Μαγευτικά φυσικά τοπία ανακαλύπτει κανείς διασχίζοντας την Ήπειρο. Λίμνες, ποταμοί, γεφύρια και ποικίλες δραστηριότητες ξυπνούν τις αισθήσεις. Όλα σε προσκαλούν να περπατήσεις σε δασικά μονοπάτια, να εξερευνήσεις χαράδρες, να αναρριχηθείς σε πλαγιές, να ακολουθήσεις τη ροή των ποταμών, ακόμη και να κολυμπήσεις στα καθαρά νερά τους.

Άραχθος: Το εντυπωσιακό ποτάμι της Ηπείρου, παράδεισος του rafting

Δεν έχει το μέγεθος του Αλιάκμονα ή του κοντινού του Αχελώου, ωστόσο μετριέται κι αυτός στους δέκα μεγαλύτερους ποταμούς της Ελλάδας. Κι έχει καταφέρει να χτίσει σημαντική φήμη ως ταξιδιωτικός προορισμός, απευθυνόμενος τόσο στους φυσιολάτρες, όσο και στους φίλους ομαδικών σπορ τύπου rafting. Ο λόγος για τον Άραχθο, τον όγδοο μεγαλύτερο ποταμό στην Ελλάδα κι έναν από τους πλέον εντυπωσιακούς στην Ήπειρο. Διανύει μια πολυδαίδαλη διαδρομή (περίπου) 110 χιλιομέτρων, η οποία περνάει από φαράγγια, λίμνες, καταρράκτες και τμήματα που θεωρούνται τόποι ιδιαίτερου φυσικού κάλλους, έχοντας ενταχθεί και στο ευρωπαϊκό δίκτυο Natura 2000, αλλά και στο Εθνικό Πάρκο Τζουμέρκων.

Πράγματι, δεν είναι τυχαίο ότι στο μεγαλύτερο τμήμα του ο ποταμός ρέει ανάμεσα σε μεγάλα, καταπράσινα δάση, τα οποία φτάνουν κυριολεκτικά μέχρι τις όχθες του. Στα μεγαλύτερα υψόμετρα μιλάμε κυρίως για έλατα, όσο όμως κυλάει σε χαμηλότερους λόφους ή σε πιο πεδινά τμήματα τα δέντρα που κυριαρχούν είναι οι ιτιές, οι λεύκες και τα πλατάνια, αλλά και οι πικροκαστανιές. Ένα ακόμα ιδιαίτερο χαρακτηριστικό είναι ότι στα 110 χιλιόμετρα που διανύει περνάει από συνολικά 55 πέτρινα γεφύρια, που εκπροσωπούν τη φημισμένη παράδοση των μαστόρων της Ηπείρου. Ανάμεσά τους βρίσκεται και το θρυλικό Γεφύρι της Άρτας.

Τα νερά του Άραχθου θεωρούνται παράδεισος για τους φίλους του rafting, του κανό και του καγιάκ, οι οποίοι δίνουν διαρκές παρών στην περιοχή, αφού οι σχετικές επαγγελματικές υπηρεσίες παρέχονται σε όλη τη διάρκεια του έτους –με κυρίως προϋποθέσεις να είστε από 8 ετών και πάνω και να διαθέτετε γνώσεις κολύμβησης.

Δρακόλιμνη Σμόλικα: Γαλανά νερά και άγριες ορχιδέες

Λίγα τοπία στην ορεινή Ελλάδα μπορούν να θυμίσουν στον επισκέπτη κάτι από Άλπεις. Ένα από αυτά, όμως, είναι σίγουρα η μαγευτική Δρακόλιμνη του Σμόλικα που, ειδικά την άνοιξη, περιβάλλεται από καταπράσινο φυσικό τοπίο σπάνιας ομορφιάς, φέρνοντας πράγματι κατά νου τις εξοχές της Ελβετίας. Η Δρακόλιμνη του Σμόλικα ανήκει σε ένα σύνολο υποαλπικών λιμνών κρυμμένων στις ψηλότερες βουνοκορφές της Ηπείρου. Είναι μάλιστα η δεύτερη μεγαλύτερη ανάμεσά τους, μετά από την αντίστοιχη της Τύμφης. Ο Σμόλικας, με τη σειρά του, είναι το δεύτερο ψηλότερο βουνό της Ελλάδας μετά τον Όλυμπο, έχοντας την κορυφή του στα 2.637 μέτρα.

Οι βλαχόφωνοι κάτοικοι των γύρω περιοχών τη λίμνη τη λένε και Λάκου-Βίνιτου, που μεταφράζεται σε «Γαλάζια Λίμνη». Αιτία βέβαια γι’ αυτό το όνομα είναι τα γαλανά της νερά, τα οποία εντυπωσιάζουν σταθερά τους επισκέπτες. Μάλιστα, ένα μικρό άνοιγμα στη μια της πλευρά δημιουργεί ρυάκι, το οποίο πέφτει εντυπωσιακά στον γκρεμό. Το χειμώνα το όλο τοπίο είναι παγωμένο και απλησίαστο, αλλά την άνοιξη πρασινίζει και γεμίζει από πανέμορφα άνθη, τα οποία δίνουν ξεχωριστή χάρη στις όχθες της Δρακόλιμνης. Ανάμεσά τους πρωταγωνιστούν οι άγριες ορχιδέες, θα δείτε όμως και κρίνους, αγριομενεξέδες και σαξιφραγκιές.

Σκάλα Βραδέτου: Το αλλόκοτο πέτρινο μονοπάτι στο Ζαγόρι με τα 1.100 σκαλοπάτια

Το Βραδέτο, το ορεινότερο χωριό του Ζαγορίου, είναι γνωστό για το πρωτότυπο πέτρινο μονοπάτι του, που κάποτε ήταν ο μοναδικός δρόμος για το χωριό. Γνωστό και ως «Μπαλκόνι του Ζαγορίου», σε ύψος 1.340 μέτρων στις νοτιοδυτικές πλαγιές του όρους Τύμφη μία ανάσα από την χαράδρα του Βίκου, το Βραδέτο είναι ευρέως γνωστό για την περίεργη πέτρινη σκάλα του, την περίφημη Σκάλα του Βραδέτου.

Χτισμένη σε μια απότομη βραχώδη πλαγιά με υπολογίσιμη υψομετρική διαφορά και μεγάλη κλίση εδάφους, η πρωτότυπη αυτή «σκάλα» αποτελείται από 1.100 κοφτά μικρά σκαλοπάτια που οδηγούν στο μονοπάτι προς το Καπέσοβο. Η περίφημη Σκάλα δεν είναι τίποτα άλλο από μία στροβιλιστή πέτρινη κατασκευή με πρωτότυπη διαρρύθμιση, καθώς άσπρες και μαύρες πέτρες δημιουργούν τρεις λωρίδες κυκλοφορίας ανθρώπων και ζώων αντίστοιχα. Ουσιαστικά, οι μάστορες της εξαιρετικά δύσκολης αυτής κατασκευής έπρεπε να βρουν έναν πρακτικό τρόπο ρύθμισης της κυκλοφορίας ανθρώπων και ζώων σε μία κακοτράχηλη περιοχή, καθώς το μονοπάτι που ξεκινούσε από την Σκάλα ήταν η μοναδική δίοδος επικοινωνίας του χωριού με τον κόσμο πέρα από τα ψηλά βουνά.

Εμπειρίες στον Αώο ποταμό: Επαφή με τη φύση, διασκέδαση και αδρεναλίνη

Ο Αώος, το μοναδικό ποτάμι ελευθέρας ροής στην Ευρώπη, είναι ο απόλυτος βασιλιάς που κυριαρχεί στο βόρειο τμήμα του νομού Ιωαννίνων. Η καταλυτική του παρουσία ανάμεσα στα υψίπεδα του Μετσόβου όπου σχηματίζεται και στις αλβανικές ακτές της Αδριατικής όπου εκβάλλει, χαρίζει μοναδικές εικόνες και ξεχωριστές εμπειρίες. Δικαίως, θεωρείται ο απόλυτος προορισμός για φυσιολάτρες, όσους αγαπούν τα extreme sports και όσους αναζητούν μια γερή δόση αδρεναλίνης στην επαφή τους με τη φύση. Και η περιοχή της Κόνιτσας θεωρείται ιδανική αφετηρία για κάθε είδους δραστηριότητα στον Αώο, αφού το ποτάμι κυλά κυριολεκτικά δίπλα στα χαμηλότερα σπίτια της πόλης, πριν ενωθεί με τον παραπόταμό του Βοϊδομάτη στην κοιλάδα του Μπουραζανίου.

Όσοι θέλουν να δοκιμάσουν μια δραστηριότητα μέτριας δυσκολίας, που συνδυάζει την ευχαρίστηση της πεζοπορίας και της αναρρίχησης πλάι στο ποτάμι με τη συναρπαστική αίσθηση ότι σχεδόν ακροβατείς πάνω από τη χαράδρα του Αώου, θα δουν τη Via Ferrata ως το τέλειο extreme sport. Κυριολεκτικά, ο ιταλικός όρος σημαίνει «Ο δρόμος του σιδήρου» και αυτό είναι και το κύριο χαρακτηριστικό της διαδρομής, τα συρματόσχοινα και τα σιδερένια σκαλοπάτια, που βοηθούν να ολοκληρώσεις μια διαδρομή με αρκετή κλίση σε κάποια σημεία, διασχίζοντας δυο γέφυρες, σε ύψος ως και 35 μέτρα πάνω από το ποτάμι.

Στο πρώτο περιβαλλοντικό πάρκο της Ελλάδας

Στη βορειοδυτικό άκρο του νομού Ιωαννίνων δίπλα στη γραφική Κόνιτσα, ο Γράμμος, το τέταρτο ψηλότερο βουνό της Ελλάδας, η Τύμφη ή Γκαμήλα όπως την αποκαλούν οι ντόπιοι λόγω του ανάγλυφου των κορυφών της, και το Δούσκο που μοιράζεται μεταξύ Ελλάδας κι Αλβανίας, σχηματίζουν την κοιλάδα όπου ο Αώος, το μοναδικό ευρωπαϊκό ποτάμι ελεύθερης ροής, κυλά νωχελικά και διαμορφώνει μια περιοχή μοναδικού κάλλους και τεράστιας περιβαλλοντικής σημασίας.

Σχεδόν ολόκληρη η περιοχή της Κόνιτσας αποτελεί μέρος του Γεωπάρκου Βίκου -Αώου, ενώ εξ΄ ολοκλήρου ο δήμος Κόνιτσας ανήκει στον «Προστατευόμενο Φυσικό Σχηματισμό» και τον δημιουργούμενο «Οικολογικό Διάδρομο» που περιλαμβάνει την κοίτη των τριών ποταμών – του Αώου και των παραπόταμών του Βοϊδομάτη και Σαραντάπορου – και πρόκειται να ενταχθεί στο Εθνικό Πάρκο Βόρειας Πίνδου. Συνεπώς δεν είναι τυχαίο που στον τόπο αυτό με τη σπάνια βιοποικιλότητα, δημιουργήθηκε το Περιβαλλοντικό Πάρκο Μπουραζανίου, με στόχο την ανάδειξη των μοναδικών στοιχείων της περιοχής, την ενημέρωση των επισκεπτών για την ιδιαιτερότητα της χλωρίδας και της πανίδας του τόπου και την εν γένει περιβαλλοντική ευαισθητοποίησή τους.

Με το σχέδιο για τη δημιουργία από κοινού με την Αλβανία στην οποία εκβάλλει ο Αώος (ο Βιόσα – Vgosa όπως αποκαλείται εκεί ) του διακρατικού πάρκου Wild River National Park, να κερδίζει όλο και περισσότερο έδαφος, μια επίσκεψη στο Πάρκο Άγριας Ζωής στο Μπουραζάνι Κόνιτσας που μπορεί να συνδυαστεί με διανυκτέρευση στο προσανατολισμένο στον οικολογικό τουρισμό ξενοδοχείο του πάρκου, είναι η καλύτερη αφετηρία για τη γνωριμία μ΄ ένα από τα σημαντικότερα οικοσυστήματα της χώρας μας.

Ταξιδεύοντας στις πλαγιές του Σμόλικα

Αναμφίβολα, ένα από τα πιο ανεξερεύνητα βουνά της Ελλάδας. Ψηλές κορυφές, απόκρημνες χαράδρες, πυκνά δάση και μισοεξαφανισμένα χωριά συνθέτουν το σκηνικό στις δύο πλαγιές του δεύτερου ψηλότερου βουνού της χώρας. Τοπίο αινιγματικό. Ίσως και λιγάκι χαμένο στην ομίχλη. Πάντως, αν βρεθείτε στον Σμόλικα, ένα είναι το σίγουρο. Μην περιμένετε συνωστισμό από πεζοπόρους και ουρές αυτοκινήτων.

Κόνιτσα – Παλιοσέλι – Πάδες – Δίστρατο

Ένα ταξίδι γύρω από τον Σμόλικα ξεκινά σχεδόν πάντα από την Κόνιτσα. Η γραφική κωμόπολη της Ηπείρου πολύ κοντά στα ελληνοαλβανικά σύνορα απέχει περίπου μόνο 15 χιλιόμετρα από την επαρχιακή οδό που διατρέχει την νοτιοδυτική πλαγιά του Σμόλικα. Η εθνική οδός που ενώνει την Κόνιτσα με το Δίστρατο είναι σχεδόν παράλληλη με τον ρου του Αώου διατρέχοντας τις ατέλειωτες χαράδρες που διασχίζουν οι κρύοι παραπόταμοι του άγριου αυτού ποταμού που, αν και πηγάζει από την Ελλάδα, κατευθύνεται στην Αλβανία και χύνεται στην Αδριατική.

Μετά από αρκετές απανωτές ζικζακωτές στροφές κι ένα καταπράσινο δάσος που γλιστρά στην πλαγιά, ο δρόμος σας βγάζει στο Παλαιοσέλλι ή, όπως προτιμούν οι ντόπιοι, Παλιοσέλι. Χωριό του «ορεινού γκρουπ», το Παλιοσέλι είναι ένα από τα υψηλότερα χωριά της Ελλάδας σε ύψος 1.080 μέτρων και το όνομα του προέρχεται από τους αρχαίους Σέλλους, οι οποίοι – όπως λέει ο μύθος – εκδιώχθηκαν στα αρχαία χρόνια από τα πατρογονικά τους εδάφη και βρήκαν καταφύγιο πλάι στους κτηνοτρόφους Τυμφαίους πάνω στο βουνό, όπου και τελικά παρέμειναν.

Αν πάλι απλώς θέλετε να συνεχίσετε την εξερεύνηση στις πλαγιές του Σμόλικα, κατευθύνεστε νοτιότερα προς τους Πάδες αφήνοντας πίσω σας το Παλαιοσέλλι με την καταπληκτική θέα στην Τύμφη. Μην ξεχνάτε ότι οι Πάδες είναι η τελευταία στάση πριν την ανάβαση στην θρυλική δρακόλιμνη του Σμόλικα. Φεύγοντας από τους Πάδες, συνεχίζετε ανατολικότερα προς τον τελευταίο σταθμό του ορεινού αυτού δρόμου, το Δίστρατο. Το Δίστρατο είναι ένα ιδιαίτερο χωριό που, όπως υποδηλώνει και το όνομά του είναι χτισμένο πάνω σε δύο στράτες. Φυσικά, ως δύο στράτες εννοούνται οι δρόμοι που ένωναν την Ήπειρο και τη Δυτική Μακεδονία, μιας και το χωριό είναι ακριβώς χτισμένο πάνω στο παλιό ορεινό πέρασμα που χρησιμοποιούσαν κτηνοτρόφοι και έμποροι, για να μεταβούν από την μία περιοχή στην άλλη.

Πηγή: travel.gr