Τα συνήθη ψέμματα…

…και η ωμή αλήθεια για την οικονομική κατάσταση της χώρας…
Μπήκε ο Σεπτέμβριος και παραδοσιακά ο πρώτος μήνας του Φθινοπώρου ανήκει στη ΔΕΘ και τις εξαγγελίες των κομμάτων, κυρίως του κυβερνητικού και της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Τσίπρας και Μητσοτάκης, ως είθισται, θα υποσχεθούν και…
θα δεσμευτούν για μέτρα και πολιτικές που θα βγάλουν τη χώρα από την κρίση, θα επαναφέρουν την οικονομία στην ανάπτυξη και την κοινωνία στην ηρεμία και την κανονικότητα. Όλα ψέμματα. Τίποτε απ’ αυτά που θα εξαγγείλουν δεν θα γίνει. Όχι γιατί δεν το θέλουν, αλλά γιατί δεν γίνεται.

Για να καταλάβετε το πρόβλημα θα σας πω δύο νούμερα και ένα γεγονός -όπως μου τα είπε και μένα φίλος πολιτικός, ο οποίος, τουλάχιστον αυτός, μπορεί να έχει ήσυχη τη συνείδησή του αφού είναι από τους λίγους που, αν και για πολλά χρόνια βουλευτής και υπουργός, δεν έκλεψε, δεν διεφθάρη και το κυριότερο έφυγε νωρίς, πριν αρχίσουν τα μνημόνια και η διεθνής επιτροπεία.

Λοιπόν έχουμε και λέμε: Το 1977-78 το βιοτικό επίπεδο των Ελλήνων ήταν στο 68% του κοινοτικού μέσου όρου. Το 2004 ήταν στο 97% του μέσου όρου των χωρών της ΕΕ. Και τώρα είναι πάλι στο 68%. Γυρίσαμε δηλαδή 40 χρόνια πίσω. Για να ξανακερδίσουμε ότι χάσαμε θα πρέπει, σύμφωνα με τις γνώμες των ειδημόνων, να περάσουν 20-25 χρόνια και υπό την προϋπόθεση ότι δεν θα εκτραχυνθούν εκ νέου τα δημόσια οικονομικά και θα υπάρξει σημαντική και διατηρήσιμη ανάπτυξη.

Το 2008 το ΑΕΠ ήταν 233 δις ευρώ και τώρα είναι κάτω από τα 185 δις, μειωμένο δηλαδή κατά 50 δις. Τέτοια συρρίκνωση ΑΕΠ σε περίοδο ειρήνης, ακόμη και πολέμου, είναι πρωτοφανής. Για να ανακτηθεί θα χρειαστούν επίσης άλλα 20-25 χρόνια. Εάν δεν παραχθεί νέος πλούτος και δεν μεγαλώσει η πίτα, η χώρα θα παραμένει καθηλωμένη, θα φυτοζωεί και οι εκάστοτε κυβερνήσεις θα διαμοιράζουν, ως δήθεν κοινωνικές παροχές, τα κουρέλια ενός λαού νεκροζώντανων.

Εκτός από τα δύο παραπάνω νούμερα υπάρχει κι ένα άλλο δραματικό γεγονός: η φυγή των καλύτερων μυαλών στο εξωτερικό. Μία από τις προϋποθέσεις για να γυρίσει έστω σε 20-25 χρόνια η οικονομία είναι να επιστρέψει οίκαδε σημαντικός αριθμός από τις περίπου 400.000 των προσοντούχων, νεαρής κυρίως ηλικίας, ελληνόπουλων που μετανάστευσαν για μια καλύτερη ζωή.

Και το κυριότερο ν’ αλλάξει το παραγωγικό μοντέλο της χώρας ή καλύτερα να αρχίσει επιτέλους κάποτε τούτος ο τόπος να παράγει κάτι σημαντικής προστιθέμενης αξίας.

Αντί να πουν στον κόσμο τις απλές αυτές αλήθειες, επισημαίνοντας ταυτοχρόνως ότι παρήλθε ανεπιστρεπτί ο χρόνος των παχέων αγελάδων από τις αδρές επιδοτήσεις, τα πληθωριστικά ευρωπαϊκα προγράμματα και τα πλούσια κοινοτικά πακέτα, λένε και ξαναλένε ότι οσονούπω βγαίνουμε από την κρίση, επανερχόμαστε στην κανονικότητα. Και τσακώνονται ποιός μπορεί να το πετύχει και ποιός όχι. Κανείς από τους δύο δεν μπορεί όσο κουβαλάνε τα ίδια μυαλά και εφαρμόζουν τις ίδιες συνταγές.

Η χώρα χρειάζεται εθνικό αναστοχασμό, γιατί δεν είναι μόνο η οικονομική κρίση, αλλά και τα θέματα κυριαρχίας και ακεραιότητας της πατρίδας, στο ρευστό διεθνές αλλά και τοπικό περιβάλλον που ζούμε, τα οποία πρέπει να λαμβάνουμε υπόψιν στους υπολογισμούς που κάνουμε ακόμη και για την οικονομική ανάκαμψη.

Και βασικά χρειάζεται άλλες προτεραιότητες, διαφορετικό πολιτικό και θεσμικό πλαίσιο, ριζοσπαστικές συνταγματικές αλλαγές, νέες πολιτικές δυνάμεις και όχι τους υφιστάμενους αποστεωμένους κομματικούς μηχανισμούς και σίγουρα καινούργια πρόσωπα, ικανά, καθαρά, με κοινωνική ευαισθησία, προοδευτικές ιδέες και αποφασισμένα να επαναφέρουν την Ελλάδα στην πρώτη εικοσάδα των αναπτυγμένων χωρών του πλανήτη.

Μόνον έτσι η χώρα μπορεί να επανέλθει στην κανονικότητα. Και ενδεχομένως να το καταφέρει και ενωρίτερον εάν τω όντι μπει τέλος στην αφασία όλων και υπάρξει οικονομική αναδιοργάνωση, πολιτική συναίνεση και κοινωνική πειθαρχία Σε κάθε πάντως περίπτωση οι πολίτες δεν χρειάζονται τις ψεύτικες υποσχέσεις των πολιτικών, οίτινες είθισται να επισκέπτονται τη ΔΕΘ κατά τον μήνα Σεπτέμβριο εκάστου έτους. Ούτε τα αρχαϊκά κόμματά τους…

Υστερόγραφο: Το κείμενο γράφτηκε πέρσι, παραμονή πάλι της ΔΕΘ. Παραμένει, δυστυχώς, εντυπωσιακά επίκαιρο. Δεν χρειάστηκε να προσθέσω ή να αφαιρέσω ούτε ένα γιώτα (!)…

Φελνίκος