Τα σπασμένα γυαλιά της ενημέρωσης…

Και τώρα τι γίνεται; Θα ζητήσει κανείς συγγνώμη για τον ρατσιστικό και μιντιακό οχετό που συνόδευσε το χαμό του Ζακ Κωστόπουλου στην…
Ομόνοια ή θα συνεχίσουμε να πορευόμαστε σα να μη τρέχει απολύτως τίποτα, μακάριοι και δικαιωμένοι;

Η δημοσιοποίηση της ιατροδικαστικής έκθεσης για το..θάνατό του αποδεικνύει ότι αυτός ο άνθρωπος που πλήρωσε με τη ζωή του το μένος και τις συμπλεγματικές εμμονές διαφόρων ευυπόληπτων νοικοκυραίων, δεν είχε καταναλώσει ούτε ναρκωτικές ουσίες ούτε ήταν εκτός εαυτού, όπως έσπευσαν να προεξοφλήσουν διάφοροι που θέλησαν να δουν με επιείκια ένα καραμπινάτο λιντσάρισμα. Αντίθετα, όπως περιγράφουν οι ιατροδικαστές, ο θάνατος προήλθε από ισχαιμικό επεισόδιο, που σχετίζεται με τα τραύματα που του προκάλεσαν ο ξυλοδαρμός και τα σπασμένα γυαλιά.

Και διαφορετικά να ήταν βέβαια τα πράγματα, ο θάνατος θα ήταν θάνατος και ο ρατσισμός – ρατσισμός. Ποια λογική και ποια ηθική λέει, άλλωστε, ότι στους εθισμένους στα ναρκωτικά αξίζει η εκτέλεση σε δημόσια θέα;

Το γεγονός ότι, κατά τους ιατροδικαστές, ο Ζακ Κωστόπουλος άφησε την τελευταία του πνοή μετά τις δεκάδες κλωτσιές που δέχτηκε από ισχαιμικό επεισόδιο, προσδίδει στην όλη υπόθεση νέα τροπή και προφανώς άλλο ποινικό χαρακτήρα.

Η δικαστική αντιμετώπιση του θανάτου του, όπως και η διερεύνηση ενδεχόμενων ευθυνών αστυνομικών οργάνων, θα πάρουν το δρόμο τους. Θα παραμένει εκκρεμές, ωστόσο, το αίτημα μιας συγγνώμης, που θα συνοδεύει όσους προσπάθησαν να κρύψουν το θάνατό του μέσα σε έναν ποταμό παραπληροφόρησης και κιτρινισμού.

– το κείμενο του Χρ. Μαχαίρα είναι από την εφημερίδα ΕΘΝΟΣ (21/11/2018)

zoornalistas.com