Τα κοκατού έχουν μάθει να «χειρίζονται» τα σιντριβάνια στην Αυστραλία

Η συμπεριφορά αυτή – που δεν έχει παρατηρηθεί ποτέ πριν σε πτηνά – μπορεί να είναι μια αναπτυσσόμενη πολιτιστική παράδοση του πληθυσμού των εντυπωσιακών πτηνών

Είναι εντυπωσιακά σε ομορφιά και εξυπνάδα, αλλά το σίγουρο είναι ότι τα κοκατού είναι πολλά περισσότερα, ιδίως ως προς την συμβολή τους στην περιβαλλοντική προστασία. Κάτι που έχει εξάψει τον ενδιάφερον των επιστημόνων.

Οι έξυπνοι παπαγάλοι, σε μέγεθος κορακιού, είναι ικανοί στο να εισβάλλουν σε κάδους απορριμμάτων στα προάστια του Σίδνεϊ και να καταβροχθίζουν απορρίμματα. Τώρα, οι επιστήμονες ανακάλυψαν μια ακόμη πιο εντυπωσιακή ικανότητα: Ένα σμήνος κοκατού έχει μάθει πώς να χειρίζεται τα σιντριβάνια, εκτελώντας μια πολύπλοκη σειρά από περιστροφές και λαβές για να απελευθερώσει το νερό στο στόμα τους.

Η συμπεριφορά αυτή -που δεν έχει παρατηρηθεί σε κανένα άλλο πτηνό- ήταν τόσο επιτυχημένη, που φαίνεται να εξαπλώνεται στον πληθυσμό των κακατού του δυτικού Σίδνεϊ, αναφέρουν σήμερα οι ερευνητές στο Biology Letters.

Ως εκ τούτου, αντιπροσωπεύει πιθανότατα μια τοπική «πολιτιστική παράδοση», λέει ο Βλαντιμίρ Πραβοσουδόφ, οικολόγος συμπεριφοράς και ειδικός στη νόηση των πτηνών στο Πανεπιστήμιο της Νεβάδα στο Ρίνο, ο οποίος δεν συμμετείχε στην εργασία. «Μόλις μερικά κοκατού το κατάλαβαν, οι άλλοι πιθανότατα το έμαθαν παρακολουθώντας τους».

Για να μάθουν περισσότερα, η Κλαμπ και η ομάδα της επέστρεψαν στην περιοχή, η οποία βρίσκεται κοντά σε ένα μεγάλο σημείο συγκέντρωσης των κακατού και σε πολλά γήπεδα ποδοσφαίρου και παιδικές χαρές. Η ομάδα τοποθέτησε δύο κάμερες που ενεργοποιούνται με κίνηση κοντά σε ένα από τα σιντριβάνια.

Κατά τη διάρκεια περισσότερου από 1 μήνα, οι κάμερες κατέγραψαν σχεδόν 14 ώρες κακατού γύρω από τη συσκευή. Η ομάδα εντόπισε 525 διαφορετικές προσπάθειες πόσης.

Κάθε κακατού παρουσίαζε μικρές παραλλαγές στο σχέδιο επίθεσής του. Αλλά η γενική στρατηγική ήταν η ίδια: Κάθε ένα τοποθετούσε το ένα ή και τα δύο πόδια του στη λαβή περιστροφής του σιντριβανιού και στη συνέχεια κατέβαζε το βάρος του για να περιστρέψει τη λαβή δεξιόστροφα και να την εμποδίσει να αναπηδήσει ξανά. Καθώς οι παπαγάλοι ρουφούσαν νερό από το στόμιο που αναβλύζει, τα αιχμηρά ράμφη τους συχνά άφηναν σημάδια μάσησης στο ελαστικό κάλυμμα του σιντριβανιού.

Σύμφωνα με τον Pravosudov, αυτές οι κινήσεις απεικονίζουν την επιδεξιότητα των ποδιών και των μεγάλων ράμφων των κοκατού, που τα διαφοροποιούν από άλλα εγκεφαλικά πτηνά. «Παρόλο που τα κοράκια μπορεί να είναι εξίσου έξυπνα, δεν διαθέτουν τα φυσικά εργαλεία που έχουν στη διάθεσή τους οι παπαγάλοι για να χειρίζονται αντικείμενα», λέει. «Ο τρόπος με τον οποίο μπορούν να χρησιμοποιούν τόσο το ράμφος όσο και τα πόδια τους τα καθιστά πιο εξοπλισμένα για αυτού του είδους τη συμπεριφορά».

Παρόλο που τα κοκατού μπορούν να χειρίζονται τις λαβές του σιντριβανιού, δεν ξεδιψούν πάντα. Η ομάδα διαπίστωσε ότι μόνο το 41% των προσπαθειών κατέληξαν με τα πουλιά να πίνουν επιτυχώς νερό. Τα ζώα δυσκολεύονταν ιδιαίτερα όταν άλλα κακατού συνωστίζονταν ή τα έσπρωχναν.

Γιατί, λοιπόν, τα κακατού στράφηκαν αρχικά προς τις βρύσες, όταν υπάρχουν πολλές άλλες πηγές νερού, όπως λακκούβες και ρυάκια; Ίσως έχουν αναπτύξει μια γεύση για το καθαρότερο νερό των σιντριβανιών, λέει ο Klump. Ή το υπερυψωμένο κάθισμα του σιντριβανιού τα βοηθά να εντοπίζουν τα αρπακτικά που πλησιάζουν, όπως αετούς και γεράκια.

Η ευρύτερη κοινότητα των κακατού του Σίδνεϊ φαίνεται να χάνει το πλεονέκτημα. Οι ερευνητές έψαξαν την εφαρμογή επιστήμης των πολιτών Big City Birds, αλλά δεν βρήκαν άλλες αναφορές κακατού που να λειτουργούν σιντριβάνια εκτός των δυτικών προαστίων, όπου διεξήχθη η μελέτη.

Αυτό έρχεται σε αντίθεση με αυτό που η Κλαμπ και οι συνάδελφοί της έχουν παρατηρήσει στην κατάδυση των κακατού σε κάδους απορριμμάτων, η οποία έχει εξαπλωθεί σε περισσότερα από 40 διαφορετικά προάστια τα τελευταία χρόνια. Η ίδια υποψιάζεται ότι οι τοπικές διαφορές μεταξύ των σιντριβανιών μπορεί να ευθύνονται εν μέρει. Για παράδειγμα, ορισμένα προάστια διαθέτουν σιντριβάνια με κουμπιά αντί για περιστρεφόμενες λαβές, γεγονός που θα απαιτούσε μια εντελώς διαφορετική προσέγγιση από τα κακατού.

Αλλά ακόμη και τα άγνωστα σιντριβάνια μπορεί να μην παραμείνουν προστατευμένα από τους παπαγάλους για πολύ καιρό. Ο Κλαμπ υποψιάζεται ότι διαφορετικοί πληθυσμοί κακατού θα μπορούσαν τελικά να βρουν μοναδικές προσεγγίσεις για τη λειτουργία των τοπικών τους σιντριβανιών. «Είναι τόσο καινοτόμοι και καλοί στην επίλυση προβλημάτων που φαίνεται ότι τελικά θα βρουν μια λύση», λέει. «Κατά έναν περίεργο τρόπο, τα κακατού με εκπλήσσουν συνεχώς, αλλά δεν εκπλήσσομαι και ποτέ τόσο πολύ».

Πηγή