Στρατηγική της έντασης…

Ηταν χοντρό αυτό που είπε ο Τσίπρας («συμπαγές, σκοτεινό και ακραίο τμήμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης με έκφραση στα κορυφαία όργανά της»); Ηταν.

Περιγράφει την…
κατάσταση που επικρατεί στη Ν.Δ.; Εν μέρει. Πρωτοκλασάτα στελέχη της και μέλη του ανώτερου καθοδηγητικού οργάνου έχουν διακριθεί στο άθλημα της μισαλλοδοξίας και συχνά-πυκνά υιοθέτησαν ακροδεξιές θέσεις.

Η ηγεσία του κόμματος είτε παρακολουθούσε αδιάφορη (ίσως ανήμπορη) όταν επρόκειτο για παράγοντες με εκτόπισμα στο κομματικό ακροατήριο είτε έκανε τεμπέλικες συστάσεις στους ταραξίες όταν επρόκειτο για δεύτερης γραμμής στελέχη.

Εχουν δίκιο τα κόμματα της αντιπολίτευσης (Ν.Δ., ΚΙΝ.ΑΛΛ.) και τα φιλικά τους μέσα ενημέρωσης να κατηγορούν τον Τσίπρα για «αθλιότητα», «ακραία ρητορική», «διχαστικό λόγο», «απουσία τσίπας»; Οχι. Το παρελθόν τους είναι κακόφημο.

Τα τελευταία χρόνια έχουν ξεφύγει. Φλερτάρουν ξεδιάντροπα με την ασχήμια. Το μίσος τους για την απώλεια της εξουσίας και το πάθος τους για μια ρεβάνς τα έχει οδηγήσει σε τρομώδη παραληρήματα.

Τα δεξιά μέσα ενημέρωσης που σήμερα εγκαλούν τον Τσίπρα δεν ενοχλήθηκαν καθόλου, δεν αποδοκίμασαν ούτε για τα μάτια του κόσμου τον συστηματικό κανιβαλισμό και τις χονδροειδείς απρέπειες, αντιθέτως σε πολλές περιπτώσεις αυτά έδωσαν τον τόνο και ενίοτε πλειοδότησαν.

Αλήθεια, είναι ή δεν είναι διχαστικός λόγος να χαρακτηρίζεις τον πρωθυπουργό «αρχισυμμορίτη»; Είναι ή δεν είναι αθλιότητα να λες ότι θα γδάρεις τους πολιτικούς αντιπάλους σου;

Είναι ή δεν είναι ανάρμοστη ρητορική να υποστηρίζεις ότι τη χώρα κυβερνά μια σπείρα που οργανώνει σκευωρίες;

Εχουν τσίπα αυτοί που κατηγορούν την κυβέρνηση ότι «ούτε μπορεί ούτε θέλει να αντιμετωπίσει τα φαινόμενα βίας που προκαλούν αντιεξουσιαστικές ομάδες»;

Εχουν τσίπα εκείνοι που ισχυρίζονται ότι «ο Τσίπρας προσφέρει πολιτική κάλυψη στους μπαχαλάκηδες»;

Κινούνται στη λογική της συναίνεσης (η καραμέλα που πιπιλάνε κόμματα και ΜΜΕ) οι απόψεις ότι ο ΣΥΡΙΖΑ στήνει παρακράτος στη δημόσια διοίκηση και τη Δικαιοσύνη;

Είναι στο πλαίσιο της πολιτικής αντιπαράθεσης η θέση ότι πρέπει να εμποδίσουμε την κυβέρνηση να ελέγξει το στράτευμα γιατί καραδοκεί ο κίνδυνος της δικτατορίας;

Είναι συμβολή στην υπόθεση του δημιουργικού και εποικοδομητικού διαλόγου ανάμεσα στα κόμματα του συνταγματικού τόξου η κατηγορία ότι η κυβέρνηση σχεδιάζει θεσμικές ή άλλου τύπου εκτροπές;

Αποφορτίζουν την πολιτική ατμόσφαιρα (ζητούμενο υποτίθεται) οι απειλές κάθε τρεις και λίγο για εξεταστικές επιτροπές, ειδικά δικαστήρια, σκαμνιά, εισαγγελείς, Κορυδαλλούς και άλλα φαιδρά;

Είναι εντός ή εκτός ορίων η πολεμική που παρομοιάζει τον Τσίπρα με τον Κιμ τον τρίτο, τον Τσαουσέσκου και τον Στάλιν;

Συνιστά δείγμα πολιτικού πολιτισμού η αναφορά ότι ο Τσίπρας προστατεύει τις ένοπλες συνιστώσες του κόμματός του;

Κοντολογίς: Και στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ την περίοδο που ήταν στην αντιπολίτευση πολλές φορές έχασαν το μέτρο και συμπεριφέρθηκαν τυχοδιωκτικά.

Ψάρεψαν στα θολά νερά της διάχυτης διαμαρτυρίας, καλλιέργησαν προσδοκίες, δαιμονοποίησαν την άλλη πλευρά για να αποκομίσουν πολιτικά οφέλη.

Ωστόσο, δεν δικαιούνται οι αντίπαλοι του ΣΥΡΙΖΑ να το παίζουν τιμητές. Ζαβλακωμένοι από τις ήττες τους, απογοητευμένοι επειδή η παρένθεση δεν λέει να κλείσει, φοβισμένοι γιατί ανοίγουν βρόμικες υποθέσεις, υπηρετούν τη στρατηγική της έντασης. Κι ό,τι κάτσει…

Τάσος Παππάς