Στον τόπο του εγκλήματος…

Σαράντα τρεις ημέρες. Τόσες χρειάστηκε να περάσουν ώστε η Περιφερειάρχης Αττικής Ρένα Δούρου να επισκεφτεί τον τόπο της συμφοράς στο Μάτι, περιοχή της αρμοδιότητάς της. Το…
έκανε με την ευκαιρία της επίσκεψης του Πρωθυπουργού και άλλων μελών της κυβέρνησης και ως εκ τούτου υπό δρακόντεια μέτρα ασφαλείας. 

Ο Αλέξης Τσίπρας συνοδευόταν από τον υπουργό Υποδομών Χρήστο Σπίρτζη, από τον υπουργό Επικρατείας, αρμόδιο για θέματα Καθημερινότητας του Πολίτη, Αλέκο Φλαμπουράρη και τον υφυπουργό Περιβάλλοντος Σωκράτη Φάμελλο (εδώ). 

Ηταν η δεύτερη επίσκεψη του Πρωθυπουργού στον τόπο όπου βρήκαν φρικτό θάνατο 98 άνθρωποι. Η πρώτη είχε γίνει μία εβδομάδα μετά την πυρκαγιά, εν κρυπτώ, χωρίς κάμερες, μόνο με τον πιστό του φωτογράφο Μπονέτι και πολύ νωρίς το πρωί προκειμένου να αποφευχθούν πολιτικά δυσάρεστες συναντήσεις του κ. Τσίπρα με πυρόπληκτους (εδώ) 

Οι νεκροί ως… ντεκόρ Πατήστε εδώ Εκτοτε βέβαια πέρασε κάποιος καιρός. Τι συνέβη; Εγιναν τα σαράντα των θυμάτων, αποδείχθηκε ότι ο Πρωθυπουργός της χώρας και οι άλλοι υπουργοί έπαιζαν θέατρο στην περιβόητη σύσκεψη-παρωδία τη νύχτα της 23ης Ιουλίου στο Συντονιστικό της Πυροσβεστικής, ξεδιπλώθηκε όλη η προπαγάνδα ότι έφταιγε η άναρχη δόμηση που κάηκαν τόσοι άνθρωποι, άρχισε να φιλοτεχνείται η εικόνα μιας χώρας που βγήκε από τα μνημόνια (με capital controls εν ισχύ κατά τα άλλα) και γι’ αυτό σταματήστε την πολλή κλάψα για τους νεκρούς, όπως μας είπε και ο Κουβέλης. 

Η κυρία Δούρου όλον αυτό το καιρό τι έκανε; Ας θυμηθούμε κάποια πράγματα. Εδωσε την περίφημη συνέντευξη στην οποία είπε ότι νιώθει αδικημένη ότι της έκατσε «η στραβή» στη βάρδιά της. Πήγαν όλοι αυτοί και πέθαναν και της έκατσε η «στραβή». Και έπειτα έδωσε άλλη μία στην οποία είπε ότι δεν είναι «εξαφανισμένη στα δύσκολα και παρούσα στις “κορδέλες”».

Ως προς αυτό υπερθεμάτισε λέγοντας ότι «από τις 12.30 το μεσημέρι τη μαύρης Δευτέρας έως τα ξημερώματα της Τρίτης ήμουν παρούσα στην Πολιτική Προστασία της Περιφέρειας και στο Ενιαίο Κέντρο της Πυροσβεστικής». Στο μεσοδιάστημα εκείνων των ωρών εκείνης της μαύρης Δευτέρας είχε την ευκαιρία να τουιτάρει για τη συναυλία των Χαΐνιδων στο Πεδίο (sic) του Αρεως. Αλλά ας προσπεράσουμε τους Χαΐνηδες, γούστα είναι αυτά. Ολο αυτό το διάστημα η κυρία Δούρου μπορεί να μην ήταν απούσα από τα «δύσκολα», ήταν όμως απούσα από το Μάτι, απούσα και από το Περιφερειακό Συμβούλιο, καθώς αρνήθηκε να το συγκαλέσει με τη δικαιολογία, όπως ειπώθηκε, ότι οι σύμβουλοι της πλειοψηφίας ήταν σε διακοπές· έτσι η συνεδρίαση έγινε 28 Αυγούστου! Α, ναι. Και την ημέρα που καταγράφηκε ο 98ος νεκρός από το Μάτι, η κυρία Δούρου είχε το κέφι να χλευάσει όσα ΜΜΕ έπεσαν στην παγίδα και «πέθαναν» για 20 λεπτά τον Κώστα Γαβρά, κατακεραυνώνοντάς τα για fake news. 

Οτι δηλαδή τι; Ποιο όταν ακριβώς το fake στη συμφορά στο Μάτι; Πέθαναν τα ΜΜΕ κάποιον που δεν πέθανε; Ή μήπως έσπευσαν να αποδώσουν ευθύνες σε κάποιον που δεν ευθυνόταν για την τραγωδία; Η Πυροσβεστική δεν εκλήθη να δράσει στο πεδίο. Η Αστυνομία έκλεισε με λάθος τρόπο τη Μαραθώνος και έστελνε τους ανθρώπους να καούν. Το Λιμενικό δεν διέταξε τα πλοία από την Ανδρο να κατευθυνθούν προς το Λαύριο αντί να αδειάσουν κόσμο και οχήματα στην ήδη απειλούμενη Ραφήνα. 

Η Περιφέρεια δεν συντόνισε, ως όφειλε, τους απειλούμενους Δήμους και δεν ζήτησε, ως όφειλε, την έγκαιρη εκκένωση των οικισμών. Ο Πρωθυπουργός (και η Περιεφερειάρχης Αττικής και οι άλλοι υπουργοί) είτε είχαν εξοργιστική άγνοια ότι άνθρωποι είχαν καεί ώρες πριν, είτε ήξεραν και έκαναν τους ανήξερους μπροστά στον ελληνικό λαό. Δεν έγιναν «όλα σωστά» όπως μας έλεγαν με στόμφο τις πρώτες ημέρες οι υπουργοί παρουσία του κυβερνητικού εκπροσώπου και του υπουργού Διαστήματος· έγιναν όλα λάθος! 

Αυτά είπαν τα ΜΜΕ, στα οποία έστελνε μέσω twitter κόλλυβα η κυρία Δούρου. Χωνεύονται όλα αυτά σε 43 ημέρες; Αυτό θα πιστεύει η κυρία Δούρου που εμφανίστηκε τελικά στον τόπο της τραγωδίας. Αυτό θα πιστεύουν και όλοι στην κυβέρνηση που έκαναν τη φιέστα με τα παιδάκια να δίνουν τα λίγα άνθη στον φιλεύσπλαχνο Πρωθυπουργό. 

Αλλά οι 98 νεκροί και το θέατρο πάνω από τα πτώματά τους, δεν χωνεύονται. Ευτυχώς…

Ανδρέας Στασινός