Σταύρος Σιόλας: «Το καταφύγιο της Τέχνης»

Συνέντευξη στην Άννα Παχή

Με αφορμή την νέα του δουλειά  «Φωνές θιάσου», όπου συνεργάζεται με μια πλειάδα εξαιρετικών καλλιτεχνών, ο Σταύρος Σιόλας μιλά στο iart.gr.

–«Φωνές θιάσου». Είμαστε όλοι ένας θίασος ή πρόκειται για αναφορά στις θεατρικές σας καταβολές; Ποια είναι η ιστορία αυτού του δίσκου;  

Ο δίσκος Φωνές θιάσου προέκυψε από την επιθυμία μου να μοιραστώ τα τραγούδια με ένα «θίασο φωνών» που θα απογείωνε το αποτέλεσμα, κάνοντας πιο ενδιαφέρουσα τη δημιουργική διαδικασία και για μένα! Πρόκειται για τραγούδια με έκδηλη θεατρική ατμόσφαιρα που δουλεύω εδώ και εφτά χρόνια και που έφτασε η ώρα να παρουσιάσω στον κόσμο!

-Μιλήστε μας λίγο για τους συντελεστές.

Οι στιχουργοί είναι οικείοι μου, καλλιτέχνες  που έχω συνεργαστεί μαζί τους στο παρελθόν και με συγκίνησαν με τους συγκεκριμένους στίχους, έτσι ώστε να τους εντάξω στο δίσκο. Αφού προέκυψαν τα τραγούδια, μου υπέδειξαν τα ίδια μέσα από το ύφος και την ατμόσφαιρα τους, τους ερμηνευτές τους! Λόγω των πολλών συμμετοχών προέκυψαν δυσκολίες, κυρίως με τις άδειες, αλλά οι περισσότερες ξεπεράστηκαν!

-Στο βίντεο κλιπ του «Καφεΐνη», το ντουέτο σας με τον Βασίλη Παπακωνσταντίνου, ήταν ανακουφιστικό να βλέπω στην οθόνη τσιγάρο αναμμένο. Δεν φοβηθήκατε πιθανές αντιδράσεις; 

Στον «καφενέ του Άδη» που αναφέρει ο στίχος της Σάννυ Μπαλτζή και δανείζεται την ατμόσφαιρα του το βίντεο, δε νομίζω να απαγορεύεται το κάπνισμα. Άλλωστε δεν ήταν σκηνοθετική οδηγία, αλλά πρωτοβουλία του Βασίλη που ήταν απλώς αυθεντικός μπροστά στην κάμερα.

[youtube https://www.youtube.com/watch?v=xHMruA7NpN8?feature=oembed&w=1200&h=675]

-Έχετε συνεργαστεί με εξαιρετικούς καλλιτέχνες. Τι σας έχουν προσφέρει; Τι θα θέλατε να έχουν πάρει από εσάς; 

Η αλήθεια είναι πως μου έχουν ανοίξει τις πόρτες και την αγκαλιά τους πολλοί σημαντικοί άνθρωποι της Τέχνης. Μου προσέφεραν τον κόσμο τους, το ταλέντο τους και την ιστορία τους κι ελπίζω να πήραν κι εκείνοι από μένα ένα κομμάτι απ’ την αλήθεια της τέχνης μου γιατί ξέρω πως τους το πρόσφερα!

-Μου δίνετε την εντύπωση ανθρώπου “εντός του κόσμου, αλλά έξω από αυτόν”. Σαν να παρατηρείτε τα πράγματα από απόσταση μεν, με κατανόηση κι αγάπη δε.

Η τέχνη για μένα και συγκεκριμένα το τραγούδι, είναι ένας χωροχρόνος διαφυγής μέσα στον οποίο βρίσκω το καταφύγιο μου και εκεί προσκαλώ τους ακροατές των τραγουδιών μου να βρουν το δικό τους καταφύγιο. Είμαι προφανώς μέρος του κόσμου αλλά και παρατηρητής του ως οφείλει κάθε καλλιτέχνης. Δεν προσφέρω όμως ρεαλισμό αλλά μαγεία, για να παραφράσω τον Τένεσι Ουίλλιαμς.

[youtube https://www.youtube.com/watch?v=dSKjLKdYGiA?feature=oembed&w=1200&h=675]

-Γράφοντας μουσική, έχετε κάποια λόγια, κάποιες εικόνες στο μυαλό σας; Πόσο δύσκολο είναι να ακούτε αυτό που έχετε δημιουργήσει με τους στίχους κάποιου άλλου; Πως επιλέγετε τους στίχους που θα δεθούν με τη μουσική σας; 

Συνήθως μελοποιώ στίχους άλλων. Όταν έχω κάποια μουσική χωρίς στίχο τότε μόνο επιχειρώ να γράψω στίχους, αλλά είναι κάτι που με ταλαιπωρεί και το αποφεύγω. Εξηγώ πάντα στους στιχουργούς που μου εμπιστεύονται το στίχο τους ότι το αν θα μελοποιήσω κάποιον απ’ αυτούς, δεν έχει να κάνει με το αν είναι καλός ή κακός,  αλλά με το κατά πόσο άγγιξε κάποια δίκη μου ευαίσθητη χορδή είτε με τη θεματολογία του, είτε με την ευρηματικότητα και την πρωτοτυπία του.

[youtube https://www.youtube.com/watch?v=gXZ6UUDSmR4?feature=oembed&w=1200&h=675]

-Γίνατε γνωστός με ένα τραγούδι που έχει δημοτικές επιρροές. Πιστεύετε πως έχουμε επαφή με τις μουσικές μας ρίζες, ή  έχουμε απομακρυνθεί από αυτές; Θα είχαν νομίζετε πράγματα να μας προσφέρουν?

Η παραδοσιακή μας μουσική είναι ακόμα ζωντανή μέσα στις σημαντικές κοινωνικές μας εκδηλώσεις και τελετές όπως οι γάμοι, τα πανηγύρια και οι κηδείες. Υπάρχουν πολλοί νέοι καλλιτέχνες που αναδείχθηκαν μέσα από την παραδοσιακή μουσική και δεν υπάρχει συναυλία που να μην ακουστεί παραδοσιακό τραγούδι σε κάποια μορφή. Πρόκειται για τεράστιο πλούτο και θα ήμασταν ανόητοι αν δεν αντλούσαμε απ’ αυτόν!

[youtube https://www.youtube.com/watch?v=TTu4Hiw6FFs?feature=oembed&w=1200&h=675]

-Ζούμε σε μια εποχή απόλυτα μπερδεμένη. Δεν μιλώ μόνο για τον κορωνοΐό. Είναι σαν, επίτηδες, να επιμένουμε στην επιφάνεια και όχι στην ουσία. Πως μπορεί να μας βοηθήσει η Τέχνη να “σκάψουμε” τον εαυτό μας;  

Ο καθένας μας μπορεί να οχυρώσει τον εαυτό του μέσα από την καλλιέργεια που μπορεί να του προσφέρει η τέχνη κι όχι απαραίτητα μέσα σε κάποια ακαδημία αλλά διαβάζοντας ένα καλό βιβλίο, παρακολουθώντας μια καλή παράσταση στο θέατρο και ακούγοντας καλή μουσική απ’ όλο το φάσμα της και φυσικά ποίηση, χορό και ζωγραφική, ότι μιλάει στον καθένα καλύτερα. Προφανώς και συνέβη σε εμένα γι αυτό και το προτείνω.

-Αν μπορούσατε να κάνετε μια πρόταση στον κόσμο, ποια θα ήταν αυτή;

Υπομονή κι αισιοδοξία!

Βρείτε ολόκληρο το album ΦΩΝΕΣ ΘΙΑΣΟΥ σε όλα τα ψηφιακά καταστήματα και τις streaming υπηρεσίες: https://StavrosSiolas.lnk.to/FonesThiasouPR

Το Διαβάσαμε Σταύρος Σιόλας: «Το καταφύγιο της Τέχνης»