Σκορπίζεται

Το φως σκορπίζεται ολούθε και απολαμβάνουμε τη  φωτεινότητα και τη διαπλάτυνση των ακτίνων του .

Η σκέψη σκορπίζεται και καλύπτει τα διάφορα κενά , όχι μόνο της μνήμης , αλλά κι εκείνης της  αίσθησης και της υπαρξιακής αντίληψης που υφίσταται μέσα μας.

Η λάμψη του ήλιου , αναθερμαίνει την παγωνιά κάθε τοπίου και σκορπίζεται η υφή του .

Το μήνυμα της Γέννηςης του Θεανθρώπου , σκορπίζεται σε όλη την Οικουμένη , μα οι άνθρωποι παραδωμένοι στις δικές τους αδυναμίες ,φέρονται και συμπεριφέρονται με τους χειρότερους τρόπους , αντίληψης και καταννόησης .

Ένα άλλο μήνυμα ,χρόνων  τώρα , που θα πρεπε να αποκαθιστά , κάθε είδους σκέψη και συλλογισμό , για ανάταση ψυχής και ανάσταση , πάγιων , νεκρών συναισθημάτων ,σκορπίζεται στα πέρατα της Γης ,αλλά καθομολογίαν , όπως  βλέπουμε , κατά την πάροδο και την πρόοδο των χρόνων ,χάνεται η αξία του και δρομολογείται η εκπεσούσα του ουσία.

Αξίες ,ιδανικά , σε πρωτεύουσα θέση και αξιολόγηση , θα πρεπε να ναι  παρούσες και πρωταρχικών διεκδικήσεων , ομάδων κυριαρχίας .

Μα φαίνεται και εδραιώνεται δυστυχώς ,πεσόντες λογισμοί και ακρωτηριασμοί , πολεμικών ,διαμαχών και πάντα αδιέξοδων λύσεων και  επιλύσεων αυτών.

Σκορπίζεται , συνθλίβεται , συμπάσχει και συμμάχεται …έννοια , αξία ,ουσία ,ιδανικό , μα κυρίως  αυτή είναι η αξία και της ζωής ,είτε τη δρομολογούμε , είτε μας προκύπτει.

Ένα δε θα πρεπε να σκορπίζεται και να διαμοιράζεται ,να συνθλίβεται και να συνεταιρίζεται , το κορμί , η σάρκα ,που θα πρέπει να παραμένει ,αλλόβητη και καθαρή ,με όλη την  αξία της και την περηφάνεια της ,που μεταφράζεται , σε αξιοπρέπεια και μόνο

Περιόρισε .

Σχέδια ,όνειρα ,οικονομικές παρεκκλήσεις ,πολλά και διάφορα ,ακούς κάθε μέρα ,κάθε λεπτό μη σας πω .

Προσπαθούνε να μας τονώσουν λένε το ηθικό ,αποδεικνύοντάς μας ,πως για να ονειρευτούμε και να πραγματοποιήσουμε το τι αποζητούμε και θέλουμε ,θα πρέπει κι εκεί να κάνουμε σκόντο ,να τα παραβλέψουμε ,ακόμα και να τα αφαιρέσουμε ,απ τις σκέψεις και τους προγραμματισμούς μας .

Στερέωσε για τα καλά ,τα απλωμένα ψυχικά σου ρούχα ,στην απλώστρα ,μην τυχόν και ξεπέσει κανένα μανταλάκι ,της ισορροπίας και της ισοδυναμίας ,θα πω εγώ ,μα άλλοι θα μ αντικρούσουν και θα ισχυριστούν ,πως κινδυνεύει η ισορροπία τους ,από τους αέρηδες που θα πνέουν εναντίον τους ,

Ισχυρά καιρικά φαινόμενα ,θα κάνουν έντονη την παρουσία τους ,αφού τα πελάγη που κληθήκαμε να πλεύσουμε ,δυστυχώς δεν ήταν τα πιο πολλά της ευτυχίας ,παρά της δυστυχίας και του πόνου ,της εγκράτειας και του αφοπλισμού .

Κατάστρωσε το δικό σου σχέδιο απαλλαγής των ανέμων και των θυελλωδών καταστάσεων,στα απάνεμα λιμάνια της σκέψης και της διορατικότητας του νου ,σε πελάγη δικής σου ευτυχίας,παρά σε λημέρια ανήλιαγης και αφώτιστης σκέψης και επίσκεψης του πλανεμένου νου .

Καθιέρωσε τα δικά σου βαρομετρικά ,σύμφωνα με τις δικές σου αντιδράσεις και επιθετικές συμπεριφορές ,έτσι ώστε να μην υπάρχουν μανιώδεις τυφώνες και θερμοκρασίες άνω των υψηλών επιπέδων,ώστε να ξεπεράσουν τα όρια της αντοχής και της ανοχής ,

Με το να επιφέρουν την κούραση και την ατονία ,τον ξεπεσμό των συναισθημάτων,σε χαμηλά βαρομετρικά επίπεδα ,του μετεωρολογικού δελτίου ,ανέμων και θερμοκρασιών ,υψηλοτάτων και ισχυρών ανέμων ,των ψυχικών μας πεδίων ,που δε θα πνέουν πια ούριοι ,προς όφελός μας ,παρά καταστροφικοί τυφώνες ,της ίδιας μας της ιδιοσυγκρασίας .

Δε θα μας παροτρύνουν να βρεθούμε υπόλογοι των σχεδίων για τη ζωή μας ,των ονείρων ,που ως άθλιοι καταπατητές τους ,φρόντισαν να διανύουμε χιλιόμετρα ψυχικής αντοχής ,για να καταφέρουμε ότι πιο απλό και ότι πιο αρεστό σε μας ,ενάντια στα δικα΄τους τρομοκρατικά σχέδια ,στη σχεδία της δικής μας ζωής ,που δε θα την αφήσουμε ποτέ παραμερισμένη και παραγκωνισμένη ,παρά θα θέτουμε υπό την επίβλεψή μας ,τη μοναδική μας αρετή ,που απέμεινε ,τη διορατικότητά μας ,ενάντια σε όλους και σε όλα .

Τα επίπεδα της γνώσης και της επίγνωσης ,ας σταθού φάροι και συνοδοιπόροι μας ,στους μαραθώνιους της ζωής μας και ας δρομολογήσουν ,στοιχειοθετήσουν τις λεωφόρους όχι του πάθους απλά ,αλλά επαναφοράς εκείνου του λάθους που μας έχει στοιχήσει και περιορίσει το αναφαίρετο αγαθό ζωής και ύπαρξής μας ,της ελευθερίας μας!

Πως το περίμενε.

Εκείνο το άγγιγμα,που όταν το ένιωθε πάνω της ,παραληρούσε το κάθε της κύτταρο και φλεγόντουσαν όλα μαζί ,συνολικά και ξέχωρα .

Ένιωθε την κάψα του κορμιού της ,να αναβλύζει και να διοχετεύεται , σε κάθε εκατοστό του σώματός της .

Μια σάρκα ,που αν την παραχωρούσες το δικαίωμα , θα μπορούσες να δεις ένα ηφαίστειο και να εκρήγνυται η λάβα του ,σωστός κρατήρας .

Μα ξεχείλιζε η αγωνία , το πάθος ,η υπομονή και η αναμονή, για εκεινα τα δάχτυλά του ,που είχαν μάθει ποικιλλοτρόπως , να εξερευνούν το κορμί της ,αλλά και το μυαλό της .

Εκείνο το άγγιγμα ,που το κορμι της διψούσε κι αποζητούσε συνέχεια , μα δεν ήταν σε θέση να της το χαρίσει ,αφού τα μέτρα απαγορευτικά και δύστροπα ,από άτομα που δεν έλεγαν να ευασισθητοποιηθούν απέναντι στη συντροφικότητα ,στη στήριξη ,στη φροντίδα ,μα κυριότερα…δεν ήθελαν να δουν ,κατάματα την αλήθεια.

Κάναν εκείνες τις ανασκαφές ,που τα παρατημένα της ερειπια ,από άλλες παλιές επιδρομές ,είχαν αναδομηθεί και ανασυσταθει,ώστε να ναι σε θέση να αντικρύζει τον κίνδυνο και να σφραγίζει την κάθε της μικρή ή αναιπαίσθητη σχισμή , αγωνίας και κραυγής αυτής .

Στιγμιαίες ή μη ,εκείνες οι έντονες αποτυπώσεις των θέλω της και των οραματιζομένων της σχεδίων,φαινόταν λες κι είχε συνομωτήσει η σάρκα με τη σχέση ,το μυαλό με την απόφαση.

Η δυναμική του αγγίγματός του ,ήταν τόσο έντονη και τόσο εύκολα αποτυπωνόταν ,ακόμα και στις φλέβες του χεριού εκείνου ,που διεκδικούσε να την αρπάξει και να την ταξιδέψει σε μέρη ονειρεμένα και πρωτόγνωρα σε εκείνην.

Είχε παραδώσει και την παραμικρή της ανασφάλεια , την παραμικρή της αβεβαιότητα και του χε παραχωρήσει τη θέση του παρατηρητή ,απ το δικό του φυλάκιο .

Εκείνο της ανίχνευσης και επιτήρησης ,μα ιδιαίτερα , ο ελάχιστός της ενδοιασμός ,είχε αποτεφρωθεί , εξ αιτίας της λαίλαπας και της κατστροφικής πορείας ,της λάβας του κορμιού της ,απέναντι στην πρόσκληση και πρόκληση ,των αγγιγμάτων ,ψυχής είτε και σωμάτων.

ΑΝΝΑ ΖΑΝΙΔΑΚΗ!