Το βιβλίο «Σκιές Παιδιών» της Μάρας Χωματίδη – Εγκλήματα σε βάρος παιδιών, ένα αστυνομικό μυθιστόρημα, δυστυχώς πολύ επίκαιρο
Σε ένα ετερόκλητο κοινό, σε ένα βιβλιοπωλείο στο κέντρο της Αθήνας, μιας στολισμένης και τόσο αντιφατικής… πόλης, η συγγραφέας Μάρα Χωματίδη παρουσίασε το βιβλίο της «Σκιές Παιδιών» από τις Εκδόσεις Διάπλαση. Ένα αστυνομικό μυθιστόρημα, δυστυχώς πολύ επίκαιρο. Εγκλήματα σε βάρος παιδιών…
Ανάμεσα σε μία ζεστή και αρωματική κούπα σοκολάτας ή ένα ποτήρι κρασί, γνωστοί και άγνωστοι ανέβηκαν τον πάνω όροφο του Ιανού για να ακούσουν την Μάρα Χωματίδη να μιλά για το βιβλίο της.
Πριν το αγοράσω κοιτάζω τι γράφει η πίσω σελίδα…
«Στις όχθες του Τίβερη βρίσκεται άγρια βιασμένο και δολοφονημένο ένα αγόρι δώδεκα χρονών. Ένα χρόνο νωρίτερα, την ίδια εποχή, άλλο ένα αγόρι είχε αφεθεί δολοφονημένο με τον ίδιο τρόπο στο ίδιο σημείο. Μια τραγική υπόθεση που ουσιαστικά ποτέ δεν έκλεισε ξανασηκώνει αυλαία όταν ένα τηλεφώνημα στην εισαγγελέα Ευρυδίκη Κυριακίδου-Σαλβατόρε γίνεται αφορμή για να αλλάξει οριστικά ο ρους της ζωής της. Και όσο οι έρευνες προχωρούν, ο επιθεωρητής Μάσιμο Ρομάνο, που κουβαλά στους ώμους του το βάρος της εξιχνίασης άλλης μιας δολοφονίας παιδιού με το ίδιο μοτίβο, φοβάται μήπως οι σκιές των σκοτωμένων παιδιών παραμείνουν αδικαίωτες, για πάντα βυθισμένες στο σκοτάδι. Μια βουτιά σε σκοτεινές γωνιές της ανθρώπινης ψυχής. Μια ανατροπή των πάντων. Δυο υποθέσεις που τελικά έχουν κοινή ρίζα: το ίδιο το Κακό. Και το ερώτημα που είναι πάντα τόσο δύσκολο να απαντηθεί: Νέμεση ή εκδίκηση;».
Νέμεση ή εκδίκηση; Προφανώς και δεν υπάρχει δίλιμμα. Αλλά μήπως;
Κρατώ τα όσα γράφει η πίσω σελίδα του βιβλίου και στρώνομαι να παρακολουθήσω την παρουσίαση. Εκεί στον πρώτο όροφο του βιβλιοπωλείου όπου γίνονται και όλες οι παρουσιάσεις, άλλος ρουφούσε τη σοκολάτα του, άλλη έφτιαχνε το κραγιόν της, άλλη κοιτούσε τις σημειώσεις της κι άλλος κοιτούσε το ρολόι του. Μέχρι που έφτασε η ώρα της παρουσίασης.
Μια συναρπαστική αστυνομική ιστορία με παιδιά θύματα και μεγάλους θύτες. Η συζήτηση επεκτάθηκε στην αστυνομία, στη δικαιοσύνη, στην οικογένεια… Απ’ ό,τι καταλαβαίνω κανείς δεν θέλει να πάρει το μερίδιο της ευθύνης σε αυτήν την ιστορία. Οικογένεια, δάσκαλοι ακούει κάποιος; Ποιος μπορεί να φτιάχνει παιδιά θύματα ή θύτες; Και ποιοι άλλοι εκτός από αυτούς;
Ενώ ετοιμαζόμουν να φύγω για να χαζέψω και τα μαγαζιά λόγω Black Friday, δίπλα στο πλάνο ανέβηκαν κάποια πλάσματα που ήθελαν να πουν ένα τραγούδι… Τώρα μας κάνουν πλάκα. Μα τι τραγούδι μπορεί να αποδώσει το έγκλημα σε βάρος ενός παιδιού;
«Στις πλατείες και στις γειτονιές καταλύονται οι νόμοι/ Στο μάγουλο σου δύο γρατζουνιές και τα μάτια σου δύο τρόμοι/ Στα δρομάκια της ανεμελιάς σε ένα σάκο με ετικέτα/ Μόνο τεκμήριο μιας παραγγελιάς της μαμάς σου η ζακέτα…».
Στίχοι/Ερμηνεία: Χρήστος Μουστάκας. Mουσική: Αφροδίτη Φρυδά και…
… το νου μας στα παιδιά…
Κοινοποιήστε: