Ρε παιδιά, τι γίνεται, ως Κύπρος έχουμε προσφορά από το ΝΑΤΟ για εγγυήσεις;

Γράφει ο Άριστος Μιχαηλίδης

Πόσο σοβαροί είμαστε, τελικά; Είναι μετρήσιμο άραγε; Δηλαδή, υπάρχουν τίποτε εμπειρογνώμονες στον πλανήτη, να τους φέρουμε να κάνουν κάποια μέτρηση να μας πουν; Διότι, με τον προσήκοντα σεβασμό υποβάλλω ότι όσο πάει χάνουμε και τα τελευταία ίχνη σοβαρότητας και γινόμαστε ομαδικά ανέκδοτο. Μπορεί κανείς να εξηγήσει στο πλαίσιο της σοβαρότητας, μέσα σε όλο αυτό το δαιμονικό σύστημα που μας περιβάλλει, που δεν ξέρουμε τι μας ξημερώνει αύριο, που έχουμε τους Τούρκους να μας απειλούν με εσαεί ομηρία, που έχουμε το Μπαρμπαρός και τα πολεμικά του μέσα στο οικόπεδο 4 να αλωνίζουν χωρίς να αντιδρά κανένας, που έχουμε τους Αττίλες να μπαίνουν στα χωράφια των γεωργών μας και να τους διώχνουν, να έχουμε και μια πολιτική ηγεσία να διαπραγματεύεται με τον εαυτό της για το αν δέχεται ή όχι εγγυήσεις από το ΝΑΤΟ; Πώς μας προέκυψε τώρα αυτό είναι αδύνατο να αντιληφθούμε. Κάτι είπε ο Πρόδρομος Προδρόμου, κάτι υποψιάστηκε το ΑΚΕΛ και ξεκίνησε το πανηγύρι. Και γίνονται και σοβαροφανείς συζητήσεις με ανταλλαγές επιχειρημάτων για το τι σημαίνει αυτό. Είναι καλό ή είναι κακό; Να το πάρουμε ή να το απορρίψουμε; Και το ΑΚΕΛ να ανεβάζει κι άλλο τον πήχη των αντιδράσεών του. Λέει: «Το ΑΚΕΛ, που αποτελεί τον βασικό άξονα και τη βασική δύναμη για επίτευξη λύσης που να απελευθερώνει και να επανενώνει, δεν πρόκειται ποτέ να αποδεχτεί λύση που να προβλέπει ΝΑΤΟϊκές εγγυήσεις και παρουσία του ΝΑΤΟ στην Κύπρο. Ας το έχουν υπόψη αυτό καλά, όλοι όσοι ερωτοτροπούν με μια τέτοια ιδέα». Τι παλληκαρίσια προειδοποίηση! Και ο Πρόεδρος Αναστασιάδης να ρίχνει λάδι στη φωτιά. Όταν ρωτήθηκε αν είναι εκτός συζήτησης οι εγγυήσεις του ΝΑΤΟ, είπε: «Δεν έθεσα τίποτα εκτός συζήτησης». Δηλαδή, το συζητά κι αυτό. Για να εκνευρίσει το ΑΚΕΛ; Για να πει κάτι; Μόνο αυτός ξέρει.
Πρώτα απ’ όλα, πού πήγε η δέσμευση ότι δεν πρόκειται να δεχτούν οι ηγέτες μας (επειδή δεν δέχεται ο λαός) εγγυήσεις και στρατούς στο νέο φυσιολογικό μας κράτος; Είμαστε ξαφνικά σε δίλημμα να δεχτούμε κάποιες εγγυήσεις, αλλά θέλουμε άλλες, όχι τες ΝΑΤΟϊκές; Και πού πήγε το επιχείρημα ότι δεν χρειαζόμαστε εγγυήσεις διότι είναι αρκετή εγγύηση η Ευρωπαϊκή Ένωση και τα Ηνωμένα Έθνη; Ας πούμε, όμως, ότι κάποια στιγμή μπορεί να μας απασχολήσει κι αυτό. Να έρθει μια πρόταση για να αποχωρήσει ο κατοχικός στρατός και να καταργηθούν οι τουρκικές εγγυήσεις με αντάλλαγμα να γίνει μέλος του ΝΑΤΟ το νέο κράτος και να το εγγυηθεί η συμμαχία. Δεν θα γίνει ποτέ κάτι τέτοιο, αλλά έστω και θεωρητικά ομιλούντες. Το ΑΚΕΛ θα λέει, όχι να μην αποχωρήσει ο κατοχικός στρατός της Τουρκίας, διότι «δεν πρόκειται ποτέ να αποδεχτεί λύση που να προβλέπει ΝΑΤΟϊκές εγγυήσεις και παρουσία του ΝΑΤΟ στην Κύπρο»; Εδώ, μας λένε, μα θα χάσουμε τη συνολική λύση αν είναι να παραμείνει λίγος τουρκικός στρατός; Κι αυτοί θα χάσουν τη λύση γιατί δεν θέλουν το ΝΑΤΟ! Καλά, ξέρουμε ποιο είναι το ΝΑΤΟ – ΣΙΑ – Προδοσία, αλλά να χάσουμε τη λύση για να μην έχουμε εγγυήσεις του ΝΑΤΟ;
Τουλάχιστον, οι Οικολόγοι, που μπήκαν κι αυτοί στην ανόητη συζήτηση, ήταν πιο καθαροί: «Ένα κράτος φυσιολογικό, λειτουργικό και βιώσιμο δεν μπορεί να υπάρξει με εγγυήσεις και στρατεύματα, όποιος κι αν ο εγγυητής, και σε όποιον κι αν ανήκει ο στρατός». Παρομοίως και η ΕΔΕΚ.
Αναρωτιέμαι, όμως, γιατί γίνεται αυτή η συζήτηση. Την ώρα, μάλιστα, που ο Τσαβούσογλου επαναλαμβάνει από την Άγκυρα ότι ονειρευόμαστε να νομίζουμε ότι θα υπάρξει λύση χωρίς τουρκικές εγγυήσεις. Μάλλον, δεν έχουν δουλειά να κάνουν οι ηγέτες μας και οι κομματάρχες μας. Έλυσαν όλα μας τα προβλήματα κι έχουν φέρει το Κυπριακό κοντά στην τελική του διευθέτηση κι απέμεινε να αποφασίσουμε ποιες εγγυήσεις θα δεχτούμε. Τι να πω; Έχει ο Θεός.


aristosm@phileleftheros.com


Πηγή: “Φιλελεύθερος”Πηγή Ρε παιδιά, τι γίνεται, ως Κύπρος έχουμε προσφορά από το ΝΑΤΟ για εγγυήσεις;