Τα ελληνικά νοσοκομεία δέχτηκαν το μεγαλύτερο πλήγμα από την συνεχιζόμενη οικονομική κρίση. Ελλείψεις σε όλα. Αναλώσιμα υλικά, ανθρώπινο δυναμικό, τραγικές ελλείψεις ακόμα και στη διατροφή των ασθενών.
Από την άλλη πλευρά την εποχή των υψηλών εισοδημάτων, οι Έλληνες σνομπάραμε τα δημόσια νοσοκομεία, και πηγαίναμε σε ιδιωτικές κλινικές ακόμα και για αλλαγή σε ράμματα. Τώρα οι ουρές των ασθενών θυμίζουν ταμείο του σταδίου Καραϊσκάκη πριν από ντέρμπι. Σε κάθε εφημερία, εκατοντάδες περιστατικά, εξυπηρετούνται από τους λιγοστούς γιατρούς στο δημόσιο νοσοκομείο. Υπάρχουν νοσοκομεία που δεν έχουν δει πρόσληψη εδώ και 7 χρόνια, αν προσθέσετε και το γεγονός, ότι πολλοί φύγανε στη σύνταξη νωρίτερα, φοβούμενοι την αύξηση ορίων ηλικίας μπορείτε να φανταστείτε για τις κενές θέσεις που υπάρχουν στα νοσοκομεία μας.
Οι γιατροί και οι νοσηλευτές, καταβάλλουν υπεράνθρωπες προσπάθειες για να ανταπεξέλθουν στη καθημερινή ελληνική πραγματικότητα. ” Είμαστε σαν μάγοι” δηλώνουν καθώς θέλει μεγάλη προσαρμοστικότητα και φαντασία, για να αντιμετωπίσουν τις ελλείψεις. Αν νομίζετε πως μια εφημερία θυμίζει έστω και στο ελάχιστο τις τηλεοπτικές σειρές που βλέπετε, κάνετε λάθος. Κούραση, ένταση, και μεγάλη ψυχολογική πίεση. Αυτά αντιμετωπίζουν καθημερινά οι εργαζόμενοι. Οι ασθενείς στα όρια τους, δικαιολογημένα παραπονιούνται για την αναμονή, που σε κακές μέρες φτάνει και τις 4 ώρες. Οι εξετάσεις αργούν γιατί τα περιστατικά είναι περισσότερα από όσα μπορεί να εξυπηρετήσει ένα νοσοκομείο.
Τα παιδια που δουλεύουν ως σεκιούριτι, στα νοσοκομεία μιλούν για συσσωρευμένο ανθρώπινο πόνο. Η οργή και η ένταση ξεχειλίζει. Είναι πολύ λεπτές οι ισορροπίες για να μη ξεφύγει η κατάσταση και έχουμε διαπληκτισμούς. Ακομή και αυτοί βοηθάνε στη διαλογή ασθενών, και στη μεταφορά των τραυματιών. Το ΕΚΑΒ πρέπει να είναι οδηγοί ταχύτητας για να προλάβουν τα περιστατικά. Οδηγούν χωρίς ξεκούραση και με κακοσυντηρημένα οχήματα.
Αυτή είναι η πραγματικότητα πια στα ελληνικά νοσοκομεία. Ελλείψεις ακόμα και σε γάζες και ιώδιο. Το χειρότερο που άκουσα στο ρεπορτάζ, είναι ότι οι γιατροί έχουν μετανιώσει που μείνανε στην Ελλάδα. Και αυτό ειναι το πιο επικίνδυνο. Να εγκαταλείψουμε την προσπάθεια και την ελπίδα μας.
Κοινοποιήστε: