Πώς είναι δυνατόν να λέμε ότι μία χώρα σώθηκε, όταν πριν τη διάσωση το χρέος ήταν 110% του ΑΕΠ και μετά τη διάσωση πήγε στο 180%;

Βομβα απο Γερμανο Ευρωβουλευτη

Σείστηκε το Στρασβούργο από την παραδοχή του αυτονόητου

Eυτυχώς στηνν Ολομέλεια του Ευρωκοινοβουλίου στο Στρασβούργο υπάρχουν και σοβαροί άνθρωποι. Δεν είναι όλοι σαν τους Γιουνκέρ και Μοσκοβισί. Ετσι ο γερμανός φιλελεύθερος Βολφ Κλιντς (photo) διερωτάται: «Πώς είναι δυνατόν να λέμε ότι μία χώρα σώθηκε, όταν πριν τη διάσωση το χρέος ήταν 110% του ΑΕΠ και μετά τη διάσωση πήγε στο 180%;»

Ήταν μία ηχηρή «πρεμιέρα» για τον πρόεδρο του Γιούρογκρουπ, Μάριο Σεντένο κατά την πρώτη του παρουσία στην Ολομέλεια του Ευρωκοινοβουλίου στο Στρασβούργο-μεταδίδει o Γιάννης Παπαδημητρίου (DW) από το Στρασβούργο. Χωρίς να αποσιωπά τις κοινωνικές συνέπειες της κρίσης, ο πορτογάλος πολιτικός δηλώνει ότι «η Ελλάδα γυρίζει σελίδα» και «στέκεται και πάλι στα πόδια της». Παράλληλα κάνει λόγο για «επιτυχή ολοκλήρωση των μνημονίων» και για μια καλή συμφωνία στο Γιούρογκρουπ, η οποία «καλύπτει τις δανειακές ανάγκες της Ελλάδας μέχρι το 2022».

Όσο για την 20ή Αυγούστου, ημέρα κατά την οποία ολοκληρώνεται το τρέχον πρόγραμμα, ο Μάριο Σεντένο φαίνεται ιδιαίτερα αισιόδοξος: «Η 20ή Αυγούστου είναι μία ημερομηνία που πρέπει να συγκρατήσουμε, μία μέρα που πρέπει να γιορτάσουμε» λέει. «Στη διάρκεια του προγράμματος η Ελλάδα υιοθέτησε πάνω από 450 διαρθρωτικά μέτρα. Φυσικά η εφαρμογή χρειάζεται χρόνο για να αποδώσει. Και χρειάζεται υπομονή, η οποία όμως μερικές φορές δεν υπάρχει…»

Στο ίδιο μήκος κύματος ο Επίτροπος Οικονομικών Υποθέσεων Πιέρ Μοσκοβισί τονίζει ότι η Ελλάδα «αλλάζει σελίδα» για να γίνει πάλι μία «φυσιολογική χώρα» στην ευρωζώνη. Επαναλαμβάνοντας τις τελευταίες δηλώσεις του στην Αθήνα ο Επίτροπος είπε ότι το προβλεπόμενο καθεστώς ενισχυμένης εποπτείας μετά τον Αύγουστο «δεν είναι τέταρτο μνημόνιο». Απηύθηνε μάλιστα και νουθεσίες: «Σε αντίθεση με αυτά που άκουσα χθες στην Αθήνα από ορισμένους πολιτικούς- οι οποίοι πρέπει να είναι προσεκτικοί σε αυτά που λένε, διότι ένας πολιτικός δεν μπορεί να στρέφεται κατά της αλήθειας- η ενισχυμένη εποπτεία δεν είναι ένα τέταρτο πρόγραμμα. Είναι ένα πλαίσιο προκειμένου να εφαρμοστούν οι εν εξελίξει μεταρρυθμίσεις», λέει στο Στρασβούργο ο Πιέρ Μοσκοβισί.

Αυτή η προσέγγιση προκάλεσε την αντίδραση του επικεφαλής των ευρωβουλευτών της Ν.Δ. Μανώλη Κεφαλογιάννη, ο οποίος μιλώντας εκ μέρους του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος ουσιαστικά κατηγόρησε τον Πιέρ Μοσκοβισί για προεκλογικές σκοπιμότητες. «Στην Αθήνα ο κ. Μοσκοβισί δεν συμπεριφέρθηκε ως αξιωματούχος της ΕΕ. Περισσότερο συμπεριφέρθηκε ως υποψήφιος του σοσιαλιστικού κόμματος για την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, διεκδικώντας τη θέση του κ. Γιούνκερ. Δεν ξέρω για ποιούς λόγους, δικούς του, υιοθέτησε με ανεπίτρεπτο τρόπο το κυβερνητικό αφήγημα για τάχα καθαρή έξοδο από τα μνημόνια, όπως μας είπε και σήμερα. Αντίθετα ο κ.Τσίπρας έχει δεσμευθεί για νέα, επαχθή μέτρα για τα επόμενα χρόνια», ανέφερε ο Μανώλης Κεφαλογιάννης. Στη δευτερολογία του ο Επίτροπος επανήλθε για να υπενθυμίσει ότι «συνεργάστηκε με όλες τις ελληνικές κυβερνήσεις» αν και είχε «κάποια προβλήματα με τον κ.Βαρουφάκη».

Πάντως ο αυστριακός ευρωβουλευτής της Κεντροδεξιάς Ότμαρ Κάρας παραδέχεται ότι «καμία χώρα του ΟΟΣΑ δεν έχει υλοποιήσει τόσες πολλές μεταρρυθμίσεις μέσα σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα» όσο η Ελλάδα. Από την άλλη πλευρά ο γερμανός φιλελεύθερος Βολφ Κλιντς διερωτάται: «Πώς είναι δυνατόν να λέμε ότι μία χώρα σώθηκε, όταν πριν τη διάσωση το χρέος ήταν 110% του ΑΕΠ και μετά τη διάσωση πήγε στο 180%;»

Φαίνεται ότι πολλά είναι θέμα ερμηνείας. Και η ερμηνεία που δίνει ο αντιπρόεδρος του Ευρωκοινοβουλίου και ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, Δημήτρης Παπαδημούλης, είναι η εξής: «Όσα μας ανακοίνωσαν σήμερα ο κ.Σεντένο και ο κ.Μοσκοβισί εκ μέρους του Γιούρογκρουπ και της Κομισιόν πιστοποιούν ότι η πατρίδα μου, η Ελλάδα, κάνει ένα θετικό βήμα. Νιώθουμε, όσοι συμβάλαμε σε αυτό το θετικό βήμα, ικανοποίηση. Αλλά δεν πανηγυρίζουμε, γιατί ένα μεγάλο κομμάτι του ελληνικού λαού υπέφερε πολύ και συνεχίζει να υποφέρει από τις οδυνηρές συνέπειες της χρεοκοπίας και των άγριων μνημονιακών μέτρων».

Στη δική του αποτίμηση ο ευρωβουλευτής της Ν.Δ. Γιώργος Κύρτσος λέει στην Deutsche Welle ότι η ελληνική οικονομία είναι «σε καλό δρόμο», αλλά δεν πρέπει να παραγνωρίζουμε τον «λογαριασμό των χαμένων ευκαιριών της τελευταίας τριετίας». Και ναι μεν η συνολική ευρωπαϊκή εικόνα είναι θετική, αλλά δεν πρέπει να τη συγχέουμε «με το τί ακριβώς συμβαίνει για παράδειγμα στον ελληνικό ιδιωτικό τομέα που έχει τριπλάσια φορολογία από τη γειτονική Βουλγαρία. Τί γίνεται με τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις, που δεν τους δίνουν δάνεια οι τράπεζες γιατί και αυτές είναι σε δύσκολη κατάσταση. Πώς απορροφάται η ανεργία, που απορροφάται κατά 55% με θέσεις μερικής απασχόλησης. Υπάρχουν όλα αυτά τα ζητήματα που κάνουν μία δύσκολη καθημερινότητα και εμείς που συζητάμε στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο τη γενική εικόνα έχουμε έναν κίνδυνο να ξεχάσουμε τα ειδικά ζητήματα, που προσδιορίζουν και τη διάθεση της ελληνικής κοινής γνώμης».

Το 2011 ο Γερμανός γερµανός ευρωβουλευτής είχε μιλήσει στον Παύλο Παπαδόπουλο (ΒΗΜΑ) για τον τρόπο που “προωθήσαμε την ιδιωτικοποίηση ή το κλείσιμο 8.500 επιχειρήσεων στην πρώην Ανατολική Γερμανία το 1991”
«Δεν μπορούσα να κοιμηθώ τη νύχτα»

Ο κ. Βολφ Κλιντς, 77 ετών, από το 1991 ως το 1994 ο κ. Κλιντς διετέλεσε µέλος του διοικητικού συµβουλίου της Τρόιχαντ, της εταιρείας που ιδρύθηκε το 1991 για να προωθήσει την ιδιωτικοποίηση (ή το κλείσιµο) συνολικά 8.500 επιχειρήσεων στην πρώην Ανατολική Γερµανία. Καθώς το µοντέλο εµφανίζονταν (καμμία σχέση τελικά) παρεµφερές µε αυτό που συζητείται ότι θα ισχύσει για το ελληνικό πρόγραµµα ιδιωτικοποιήσεων, ο κ. Κλιντς στην αποκλειστική συνέντευξη που παραχώρησε στο «Βήµα της Κυριακής» εξηγεί το πρότυπο λειτουργίας της Τρόιχαντ, ποια µπορεί να είναι τα οφέλη για την οικονοµία και πώς εκείνοι που λαµβάνουν τις δύσκολες αποφάσεις µπορεί σε κάποια περίοδο «να µην µπορούν να κοιµηθούν τη νύχτα».

– Υποστηρίζετε τις «ιδιωτικοποιήσεις εν ψυχρώ»;

«Οι ιδιωτικοποιήσεις είναι καλύτερο να γίνονται γρήγορα, διότι διαφορετικά στέλνουµε το λάθος µήνυµα στην αγορά».

– Πουλήσατε επιχείρηση για 1 µάρκο; Διοργανώνατε «ανοιχτούς πλειστηριασµούς» χωρίς κατώτατη τιµή;

«Οχι. Πάντοτε προσέχεις να µην πουλάς φθηνά και δεν πουλούσαµε φθηνά. Ωστόσο υπήρξε επιχείρηση που πουλήθηκε για 1 µάρκο. Και αυτό έγινε επειδή ο ιδιώτης ανέλαβε την ευθύνη να την αναπτύξει και να διατηρήσει τις θέσεις εργασίας. Γι’ αυτό επιµένω ότι κάθε ιδιωτικοποίηση δεν είναι µόνο ένα εισπρακτικό θέµα. Η ιδιωτικοποίηση κάνει την οικονοµία περισσότερο ανταγωνιστική. Το όφελος είναι πολλαπλό, διαχέεται στην οικονοµία, γι’ αυτό η καθυστέρηση είναι λάθος, ενώ η υπερβολική προσήλωση στην εξασφάλιση της µέγιστης τιµής µπορεί να αποδειχθεί άγονη».

– Η Τρόιχαντ απέλυσε εκατοµµύρια εργαζοµένους. Εσείς λάβατε αποφάσεις απολύσεων;

«Οι εταιρείες που ενσωµατώθηκαν στην Τρόιχαντ είχαν 4,5 εκατοµµύρια εργαζοµένους το 1990 και 2,1 εκατοµµύρια το 1994.

Δεν µπορούσε όµως να γίνει αλλιώς. Ελαβα αποφάσεις απολύσεων. Ακόµη και όταν ήλθε στο γραφείο µου µια άνεργη κυρία και µε παρακάλεσε να µην κλείσω µια επιχείρηση στην οποία εργαζόταν ο γιος της, το µοναδικό µέλος της οικογένειας µε θέση εργασίας εκείνη την εποχή, δεν το έκανα. Την έκλεισα. Δεν µπορούσα να µην την κλείσω, γιατί δεν είχε καµία πιθανότητα επιβίωσης. Πέρασα µια περίοδο όπου δεν µπορούσα να κοιµηθώ τη νύχτα.

Επραξα όµως το καθήκον µου».
«Να τοποθετηθούν και επιχειρηματίες στο ΔΣ της «ελληνικής Τρόιχαντ»
«Υπέρ του εθνικού συμφέροντος»

– Ποιο ήταν το µοντέλο διοίκησης της Τρόιχαντ;

«Το µοντέλο διοίκησης ήταν αποκεντρωµένο. Υπήρχαν 14-15 περιφερειακά γραφεία σε ισάριθµες πόλεις. Υπήρχαν διοικητικό συµβούλιο και εποπτικό συµβούλιο (supervisory board), που συνεδρίαζαν µία ηµέρα τον µήνα. Κάθε µέλος του διοικητικού συµβουλίου είχε υπό την εποπτεία του έναν τοµέα της οικονοµίας και ασχολούνταν µόνο µε την αναδιάρθρωση των επιχειρήσεων του συγκεκριµένου τοµέα».

– Δεν αµφισβήτησεκανείς τις αποφάσεις τουΔΣ της Τρόιχαντ; Πώς έγινε και ουδείς ενεπλάκη σε δικαστικές περιπέτειες; Απολαµβάνατε ειδική νοµική προστασία;

«Ναι, η Τρόιχαντ βρισκόταν υπό καθεστώς νοµικής προστασίας. Δεν ήταν όµως αυτή η αιτία της µη αµφισβήτησης των αποφάσεών της.

Είχαµε σαφείς κανόνες. Υπήρχε ένας “κώδικας κανόνων” (rule book), τον οποίο ακολουθούσαµε πιστά. Μέσα σε αυτόν περιγράφονταν τα πάντα βήµα προς βήµα. Πώς αποφασίζεις αν θα ιδιωτικοποιήσεις, πότε και σε ποια τιµή, πώς αποφασίζεις αν θα κλείσεις µια εταιρεία και θα απολύσεις, πώς προχωρείς για να επιβάλεις ενδιάµεσες λύσεις. Για παράδειγµα, η εταιρεία υψηλής τεχνολογίας Robotron είχε µείνει τρεις γε νιές πίσω και δεν µπορούσε να λειτουργήσει εκτός του ανατολικού µπλοκ, το οποίο πλέον δεν υπήρχε. Την κλείσαµε και απολύσαµε 12.000 εργαζοµένους σε µία ηµέρα».

– Ποια συµβουλή δίνετε στην ελληνική κυβέρνηση για την «ελληνική Τρόιχαντ»;

«Πρέπει να τοποθετηθούν και επιχειρηµατίες στο διοικητικό συµβούλιο. Πρέπει επίσης να εξασφαλιστεί η υποστήριξη των συνδικάτων.

Στην Τρόιχαντ τα συνδικάτα εκπροσωπούνταν στο ΔΣ. Επίσης, χρειάζεστε επαγγελµατίες µε υψηλή ειδίκευση. Δεχθείτε ξένους ή Ελληνες που εργάζονται στο εξωτερικό και γνωρίζουν καλά τον τοµέα τους. Προπαντός πρέπει να πι στέψετε ότι πρόκειται για ένα εγχείρηµα υπέρ του εθνικού συµφέροντος».

– Σήµερα είστε επικεφαλής της Επιτροπής του Ευρωκοινοβουλίου για την κρίση. Ποια είναι η πρότασή σας για την αντιµετώπισή της;

«Η θεραπεία είναι “περισσότερη Ευρώπη”. Ενας πολιτικός πρέπει να εκπροσωπεί την Ευρώπη.

Μεγαλύτερος συγχρονισµός της δηµοσιονοµικής, της οικονοµικής και της κοινωνικής πολιτικής. Μεγαλύτερος προϋπολογισµός και οµόλογα έργων για την ενέργεια και τις µεταφορές. Η κρίση µάς καλεί να ενοποιήσουµε πραγµατικά την Ευρώπη»

ΠΗΓΗΠηγή Πώς είναι δυνατόν να λέμε ότι μία χώρα σώθηκε, όταν πριν τη διάσωση το χρέος ήταν 110% του ΑΕΠ και μετά τη διάσωση πήγε στο 180%;