Πόσα ακόμη δέντρα χωράνε στον πλανήτη; Και τι θα μπορούσαν να προσφέρουν;

Έχετε αναρωτηθεί ποτέ, πόσα δέντρα χωράνε στον πλανήτη; Όχι συνολικά πόσα δέντρα, αλλά πόσα ακόμη, πέρα από τα υπάρχοντα θα μπορούσαν να βρουν μια θέση στη γη; Σύμφωνα με πρόσφατη δημοσίευση της εφημερίδας «Independent», ο περιβαλλοντολόγος Thomas Crowther και η επιστημονική του ομάδα, ισχυρίζονται ότι υπάρχει χώρος για 1,2 τρισεκατομμύρια επιπλέον δέντρα! Η ίδια επιστημονική ομάδα, ισχυρίζεται ότι αν αυτά τα δέντρα φυτεύονταν και αναπτύσσονταν, θα μπορούσαν να «ακυρώσουν» μια ολόκληρη δεκαετία εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου, χάρη στη δυνατότητα των δασών να απορροφούν μαζικά τους αέριους ρύπους. Εκτιμούν ακόμη, ότι ο σημερινός αριθμός δέντρων στον πλανήτη, είναι περίπου τρία τρισεκατομμύρια.

Προφανώς το να προσθέσεις στα δέντρα που υπάρχουν στον κόσμο πάνω από το ένα τρίτο του σημερινού αριθμού τους, δεν είναι απλή υπόθεση. Ούτε θα μπορούσε κανείς να περιμένει άμεσα αποτελέσματα, αφού τα δέντρα θα χρειάζονταν ως και μερικές δεκαετίες για να μεγαλώσουν και να μπορέσουν να προσφέρουν το σύνολο της ευεργετικής τους επίδρασης. Αυτό όμως που κάνει την παραπάνω είδηση να φαντάζει πραγματικά μακρινή, δεν είναι το αν υπάρχει η πρακτική δυνατότητα να δημιουργηθεί αυτή η πράσινη ασπίδα για το κλίμα. Είναι το γεγονός ότι ζούμε σε έναν κόσμο, όπου η συνήθης πρακτική δεν είναι οι μαζικές αναδασώσεις κατεστραμμένων δασικών εκτάσεων, ή οι προσπάθειες για τη δημιουργία νέων, αλλά οι μαζικές αποψιλώσεις τους. Ας δούμε μερικά μόνο παραδείγματα:
Μόνο στη Βραζιλία, οι αποψιλώσεις δασών αυξήθηκαν κατά 29% μέσα σε δύο χρόνια (2015-16). Σήμερα, ο νέος πρόεδρος της χώρας, σχεδιάζει να παραχωρήσει στις μεγάλες βιομηχανίες που εξαφανίζουν σταδιακά τμήματα του Αμαζονίου, ακόμη μεγαλύτερες «διευκολύνσεις».
Από τη δεκαετία του 60 μέχρι σήμερα, έχουν καταστραφεί τα μισά περίπου δάση της Ινδονησίας, τα οποία εκείνη την περίοδο κάλυπταν περίπου το 80% της συνολικής έκτασης της χώρας. Πρόκειται για την πρώτη στον κόσμο χώρα σε παραγωγή φοινικέλαιου. Πρακτικά δηλαδή, οι επιχειρήσεις παραγωγής τροφίμων που το χρησιμοποιούν ως πρώτη ύλη, εξαφανίζουν τα δάση για να βρεθεί χώρος για τις καλλιέργειες τους.
Από το 1993 ως το 2016 (μέσα σε 25 μόνο χρόνια) χάθηκε το ένα δέκατο των δασών του πλανήτη. Μέσα στον επόμενο χρόνο (μόνο δηλαδή μέσα στο 2017) ο πλανήτης έχασε συνολικά δασικές εκτάσεις ίσες με το μέγεθος της Ιταλίας!

Οι παραπάνω απώλειες, όπως και αμέτρητες άλλες, τις οποίες για να απαριθμήσει κανείς θα χρειαζόταν να γράψει βιβλίο και όχι ένα σύντομο άρθρο, δεν είναι απλά «ατυχήματα». Είναι τα αποτελέσματα των πολιτικών που θυσιάζουν την ανάσα του πλανήτη, όπως και την πιο αποτελεσματική του άμυνα ως προς την κλιματική αλλαγή, για χάρη των κερδών μιας χούφτας πολυεθνικών τροφίμων και ενέργειας.

Το τελευταίο διάστημα, σε ολόκληρη σχεδόν την Ευρώπη, όπως και σε πολλές ακόμη περιοχές του πλανήτη, αναπτύσσεται ένα εξαιρετικά σημαντικό κίνημα της νεολαίας, που απαιτεί άμεση δράση για την ανάσχεση της κλιματικής αλλαγής. Με αφορμή αυτό τον ιδιαίτερα ελπιδοφόρο αγώνα, είναι καλό να θυμόμαστε, πως όταν συζητάμε για μέτρα περιορισμού της ανόδου της θερμοκρασίας του πλανήτη, δε μιλάμε μόνο για το ζήτημα της εξόρυξης και χρήσης ορυκτών καυσίμων, αλλά και για τη μαζική καταστροφή των δασών.

Ηλέκτρα Κλείτσα