Παρατώντας την γνώση

Αλήθεια είναι αυτό που έχεις βιώσει εσύ ο ίδιος, αυτό που έχεις δει εσύ ο ίδιος, με τα δικά σου μάτια. Ακόμη κι αν εγώ έχω δει την αλήθεια και σου την πω, τη στιγμή που σου την λέω, θα γίνει για σένα ψέμα, όχι αλήθεια. Για μένα ήταν αλήθεια, ήρθε μέσα από τα δικά μου μάτια, ήταν δική μου όραση. Για σένα, δεν θα είναι δική σου όραση, θα είναι κάτι δανεικό, θα είναι μια πίστη, δεν θα είναι γνώση. Κι αν αρχίσεις να την πιστεύεις, θα πιστεύεις σε ένα ψέμα. Να το θυμάσαι αυτό. Ακόμα και η αλήθεια γίνεται ψέμα, αν μπαίνει μέσα σου από τη λάθος πόρτα. Η αλήθεια πρέπει να μπει από την μπροστινή πόρτα, από τα μάτια. Η αλήθεια είναι όραση. Πρέπει κανείς να τη δει.
ΤΟ ΟΡΑΜΑ ΤΟΥ ΝΑΡΟΠΑ
Ο Ναρόπα ηταν ενας μεγάλος λόγιος ένας μεγάλος σοφός, με δέκα χιλιάδες μαθητές. Μια μέρα καθόταν ανάμεσα σε χιλιάδες αρχαία και πολύ σπάνια χειρόγραφα. Ξαφνικά αποκοιμήθηκε. Πρέπει να ήταν πολύ κουρασμένος και είδε ένα όραμα. Είδε μια γυναίκα πάρα πολύ γριά, άσχημη, μια φοβερή γυναίκα, μια στρίγκλα. Ήταν τόση η ασχήμια της, που άρχισε να τρέμει μέσα στον ύπνο του. Ήθελε να το βάλει στα πόδια, μα πού να πάει. Τον είχε υπνωτίσει με τα μάγια της. Τα μάτια της ήταν σαν μαγνήτες. «Τι μελετάς;» Ρώτησε η γριά. Εκείνος είπε; «Φιλοσοφία, θρησκεία, επιστημολογία, γλώσσα, γραμματική, λογική.» Η γριά ρώτησε: «Τα καταλαβαίνεις αυτά;» Ο Ναρόπα είπε: «Ασφαλώς και τα καταλαβαίνω.» Η γυναίκα ξαναρώτησε: «Καταλαβαίνεις τις λέξεις ή το νόημα;» Σε όλη του τη ζωή, του είχαν κάνει χιλιάδες ερωτήσεις. Χιλιάδες μαθητές τον είχαν ρωτήσει τα πάντα, κανένας όμως δεν το είχε ρωτήσει αυτό, αν καταλαβαίνει τις λέξεις ή το νόημα. Και τα μάτια τής γυναίκας ήταν τόσο διαπεραστικά, που τού ήταν αδύνατον να τής πει ψέματα. Ένιωσε τελείως γυμνός, διάφανος. Σε οποιονδήποτε άλλον θα μπορούσε να έχει πει: «Ασφαλώς και καταλαβαίνω το νόημα.» Όμως σ’ εκείνη τη γυναίκα, με αυτή την τρομακτική εμφάνιση, έπρεπε να πει την αλήθεια, Είπε: «Καταλαβαίνω τις λέξεις.» Η γυναίκα χάρηκε πολύ. Άρχισε να γελάει και να χορεύει και τότε όλη της η αοχήμια μεταμορφώθηκε και άρχισε να βγαίνει από μέσα της μια απαλή ομορφιά. Ο Ναρόπα σκέφτηκε: «Την έκανα τόσο ευτυχισμένη, γιατί να μην την κάνω ακόμα πιο πολύ. Πρόσθεσε: «Καταλαβαίνω όμως και το νόημα… Η γυναίκα σταμάτησε να γελάει και να χορεύει. Άρχισε να κλαίει γοερά και όλη της η ασχήμια ξαναγύρισε και χίλιες φορές χειρότερη. Ο Ναρόπα ρώτησε: Γατί κλαις και θρηνείς; Και γιατί πριν γελούσες και χόρευες;» Η γυναίκα είπε: «Χάρηκα γιατί ένας μεγάλος σοφός σαν εσένα δεν είπε ψέματα.. Τώρα όμως κλαίω επειδή μου είπες ψέματα. Και οι δυο μας ξέρουμε ότι δεν καταλαβαίνεις το νόημα.»
Το όραμα εξαφανίστηκε και τότε ο Ναρόπα άλλαξε. Εγκατέλειψε το πανεπιστήμιο και δεν ξανάπιασε ποτέ γραφές στη ζωή του. Έγινε εντελώς αδαείς. Κατάλαβε ότι η γυναίκα δεν είχε έρθει απ’ έξω. Ήταν απλώς μια προβολή. Ήταν το ίδιο το είναι που είχε γίνει άσχημο μέσα από τη γνώοη. Μόνο τόση κατανόηση, ότι «δεν καταλαβαίνω το νόημα» και η ασχήμια μεταμορφώθηκε αμέσως σε ομορφιά
Αυτό το όραμα του Ναρόπα είναι πολύ σημαντικό. Αν δεν νιώσεις ότι η γνώση είναι άσχημη δεν θα αναζητήσεις ποτέ τη σοφία. Θα κουβαλάς ένα κάλπικο νόμισμα και θα νομίζεις πως είναι ο αληθινός θησαυρός.
Πρέπει να συνειδητοποιήσεις ότι η γνώση είναι ένα κάλπικο νόμισμα. Δεν είναι κατανόηση, το πολύ-πολύ είναι διανόηση. Έχει κανοηθεί η λέξη αλλά έχει χαθεί το νόημα.