Παναγιώτης Λαφαζάνης: Νέες “προδοσίες” επί θύραις – Με ελικόπτερο θα φύγουν από την χώρα!

Όσο περνάνε οι μέρες με το Oruc Reis να οργιάζει ανενόχλητο, με τη “συνοδεία” μάλιστα και την “παρακολούθηση” ελληνικών πολεμικών πλοίων και τις επευφημίες των Τούρκων αξιωματούχων για τα “ανδραγαθήματα” του, ο εξευτελισμός του Κυριάκου Μητσοτάκη της κυβέρνησης του αλλά δυστυχώς και της στρατιωτικής ηγεσίας, γίνεται τέλειος.

Το ερώτημα που προκύπτει είναι: έχουμε κυβέρνηση στη χώρα που υπερασπίζεται την αξιοπρέπεια και τα κυριαρχικά της δικαιώματα ή γραφείο ατελέσφορων παραπόνων προς Ε.Ε και ΗΠΑ, τις οποίες Ε.Ε και ΗΠΑ κάποιοι εξακολουθούν στην χώρα μας, παρά την απαράδεκτη στάση τους, να τις ονομάζουν συμμάχους. Για το ΝΑΤΟ, βέβαια, ούτε λόγος αφού ανοιχτά παίζει το ρόλο του Δούρειου Ίππου σε βάρος της χώρας μας.

Δεν είναι, όμως, μόνο η κυβέρνηση που εξευτελίζεται. Διασύρεται και χλευάζεται μαζί της και όλη η καθεστωτική αναξιόπιστη αντιπολίτευση της χώρας (ΣΥΡΙΖΑ, ΚΙΝΑΛ κ.λ.π), της οποίας οι ασυνάρτητες τοποθετήσεις πλέουν σε πελάγη ασάφειας, αντιφάσεων και αοριστίας.

Την ίδια ώρα αυτογελοιοποιείται και μια ατέλειωτη σειρά αναλυτών και διεθνολόγων, εκτός ελάχιστων εξαιρέσεων, που με επιχειρήματα για γέλια και για κλάματα προσπαθούν να δικαιολογήσουν την κυβέρνηση και την απραξία του πολιτικού κατεστημένου απέναντι στην “πολεμική” επίθεση που δέχεται η χώρα μας από την πλευρά της Τουρκίας και η οποία παραβιάζει κάθε ίχνος διεθνούς νομιμότητας στο όνομα των νεοθωμανικών αυτοκρατορικών φιλοδοξιών της τελευταίας.

Μετά την “προδοσία” της Κύπρου, τον διπλό Αττίλα, που γίνεται τρίτος στις μέρες μας και τη συνεχιζόμενη τουρκική κατοχή του βόρειου τμήματος της Μεγαλονήσου. Μετά το προδοτικό Πρωτόκολλο της Βέρνης του 1976, που “ουδετεροποίησε” τα θαλάσσια δικαιώματα σε όλο το Αιγαίο. Μετά την απαράδεκτη συμφωνία στον Αστέρα της Βουλιαγμένης το 1987, η οποία επιβεβαίωσε το προδοτικό Πρωτόκολλο της Βέρνης και την “ρευστοποίηση” του Αιγαίου. Μετά την “γκριζοποίηση” των Ιμίων το 1996, την οποία ακολούθησε η “γκριζοποίηση” από πλευράς Τουρκίας εκατοντάδων βράχων, βραχονησίδων και νησιών στο Αιγαίο. Μετά και την “προδοτική” συμφωνία της Μαδρίτης το 1997, η οποία, προς διεθνή έκπληξη, αναγνώρισε ζωτικά συμφέροντα της Τουρκίας στο Αιγαίο. Μετά το τουρκικό casus belli που προηγήθηκε σε βάρος της χώρας μας, το 1995. Μετά και το κατάπτυστο πρόσφατο Τουρκολυβικό μνημόνιο, η Ελλάδα πάει να υποστεί αυτήν την περίοδο άλλη μια οδυνηρή “ήττα” με το “γκριζάρισμα” από πλευράς της Τουρκίας και των θαλάσσιων δικαιωμάτων της χώρας μας στο Ανατολικό Αιγαίο.

Το ερώτημα είναι που πήγαν οι δηλώσεις του Πρωθυπουργού και των αρμόδιων υπουργών της κυβέρνησης ότι θα έκαναν το “καθήκον” τους σε περίπτωση παραβίασης των κυριαρχικών μας δικαιωμάτων και ότι θα έπρατταν αυτό που “πρέπει“, αν παραβιάζετο η ελληνική υφαλοκρηπίδα.

Ποιο ήταν το καθήκον τους; Να παρακολουθούν ως παρατηρητές το τουρκικό ερευνητικό πλοίο και τα τουρκικά πολεμικά που το συνοδεύουν και το προστατεύουν;

Που πήγαν οι δηλώσεις του υπουργού Άμυνας Νίκου Παναγιωτόπουλου ότι η Ελλάδα δεν παρακολουθεί τα γεγονότα αλλά δείχνει και τα δόντια της;

Που κρύβεται ο ΑΓΕΕΘΑ που πομπωδώς διακήρυξε πως όποιος πατήσει ελληνικό έδαφος, πρώτα θα καεί και μετά θα αναζητήσουμε ποιος είναι;

Η αποτροπή της παραβίασης των θαλάσσιων συνόρων μιας χώρας, η οποία μάλιστα συνοδεύεται από την υποστήριξη πολεμικών πλοίων και η οποία ισοδυναμεί με “στρατιωτική επίθεση“, δεν μπορεί να γίνει με ροδοπέταλα ούτε απλώς με εκκλήσεις από ντουντούκες και μεγάφωνα.

Σήμερα, όλο το κατεστημένο πολιτικό σύστημα εγκαταλελειμμένο από τους κηδεμόνες του, έχει παραδοθεί στην κοινή χλεύη και περιφρόνηση και το μόνο εναπομείναν “στήριγμα” του είναι η επίκληση του φόβου του πολέμου, τον οποίον, δυστυχώς, με τις συνεχείς και ανεπίτρεπτες υποχωρήσεις του καθώς και την έλλειψη πολιτικής και ενδεχομένως ουσιαστικής στρατιωτικής προετοιμασίας για την άμυνα της χώρας, δεν τον αποφεύγει αλλά τον φέρνει όλο και πιο κοντά.

Για άλλη μια φορά ο ελληνικός λαός βρίσκεται στο ίδιο κακόγουστο έργο ή καλύτερα στην ίδια τραγωδία, θεατής.

Δυστυχώς η εξαρτημένη ελληνική πολιτική και οικονομική τάξη θυσιάζει για άλλη μια φορά την χώρα και τον ελληνικό λαό, αν δεν τους δίνει και την χαριστική βολή, προκειμένου να διαφυλάξει την εξουσία της, τα πλούτη, τα λάφυρα και τα προνόμια της.

Το επόμενο βήμα για την χώρα, μαζί με την οικονομικοκοινωνική της χρεοκοπία θα είναι ο άμεσος και μοιραίος εθνικός ακρωτηριασμός της, εκτός και αν υπάρξει μια μεγάλη λαϊκή προοδευτική ανατροπή.

Τα σημερινά κατεστημένα κέντρα της χώρας μας δεν είναι ικανά όχι μόνο να προασπίσουν τα εθνικά και λαϊκά συμφέροντα αλλά ούτε την αξιοπρέπεια και την ύπαρξη αυτής του τόπου.

Η πατρίδα μας εδώ που έχουμε φτάσει έχει μια και μόνη ρεαλιστική λύση όσο και αν αυτή προπαγανδίζεται ως ανέφικτη από τα κυρίαρχα μέσα ενημέρωσης: τον λαό στο προσκήνιο για την ανατροπή και μια νέα συνεπή προοδευτική αντιμνημονιακή κυβέρνηση για μια Ελλάδα ανεξάρτητη, βαθιά δημοκρατική, σε μια πορεία παραγωγικής και κοινωνικής ανασυγκρότησης, τη μόνη επιλογή που μπορεί να προασπίσει την ασφάλεια, την ακεραιότητα, την κυριαρχία και τα κυριαρχικά μας δικαιώματα.

Το αίτημα των στιγμών είναι ένα: ο λαός στο προσκήνιο και στους δρόμους με ενωμένες σε ένα μεγάλο μέτωπο όλες τις γνήσια αριστερές, τις πραγματικά προοδευτικές, τις συνεπείς πατριωτικές, τις βαθιά δημοκρατικές και αληθινά ανιδιοτελείς δυνάμεις.

Μην περιμένουμε τίποτα από τις μνημονιακές, κηδεμονευόμενες και υποτελείς κυβερνήσεις και εξουσίες. Μην περιμένουμε τίποτα από τους “πάνω”, μόνο οι απλοί πολίτες και ο ελληνικός λαός μπορούν να κάνουν αυτήν την ώρα τον μεγάλο προωθητικό και αναγεννητικό άλμα.

Παναγιώτης Λαφαζάνης
Πηγή