Του Δημήτρη Νίκογλου
Πριν λίγα χρόνια είχα διαβάσει σε έναν τοίχο το εξής: Η δικαιοσύνη είναι σαν τα φίδια δαγκώνει μόνο τους ξυπόλητους. Σκεπτόμενος τον τρόπο που λειτουργεί σήμερα η κυβέρνηση μου ήρθε στο μυαλό αυτό αντικαθιστώντας την λέξη δικαιοσύνη με την λέξη κυβέρνηση..
Η κυβέρνηση είναι σαν τα φίδια δαγκώνει μόνο τους ξυπόλητους .
Πέρασαν χρόνια για να έρθει μετά κόπων και βασάνων μια “αριστερή κυβέρνηση” στην εξουσία, μια αριστερή κυβέρνηση που ήταν το όνειρο όλων των φτωχών και λαϊκών στρωμάτων, των ανθρώπων δηλαδή που είχαν την ανάγκη της κρατικής μέριμνας περισσότερο έναντι των άλλων κοινωνικών στρωμάτων.
Ο κόσμος πίστεψε πως η νέα κυβέρνηση θα φέρει κάτι το διαφορετικό, έναν άλλον αέρα το είχε ανάγκη αυτό μετά και από τις τελευταίες φιλελεύθερες πολικές της ονομαζόμενης δεξιάς.
Η απογοήτευση δεν άργησε να έρθει. Ο λαοφιλής πολιτικός και πολλά υποσχόμενος Αλέξης Τσίπρας δεν ήταν τίποτε άλλο παρά μόνον υποσχέσεις, ένας κενός φάκελος.
Η ελπίδα πεθαίνει τελευταία λένε, μα ο πρωθυπουργός μας φρόντισε να την σκοτώσει νωρίς.
Τι να πρωτοθυμηθώ, το χαράτσι του ΕΝΦΙΑ, το πετρέλαιο που “καίει”, την φορολογία που έγινε δυσβάσταχτη, τους μισθούς και τις συντάξεις που εξανεμίστηκαν, το κόψιμο του ρεύματος σε φτωχά νοικοκυριά, τις κατασχέσεις σπιτιών..! – Πόσο δεξιά θα πας ακόμη Αλέξη;
Μας είπατε να κάνουμε υπομονή, κάναμε
Μας είπατε να είμαστε δίπλα σας, ήμασταν
Μας είπατε να πούμε ΟΧΙ όταν έπρεπε, το είπαμε
Σας δώσαμε και το περίσσευμά μας….
Και εσείς ;
Μέτρα, μέτρα, μέτρα.. μέτρα που απευθύνονται στον απλό κόσμο και όχι στο κεφάλαιο, μέτρα που καλούνται να πληρώσουν οι μη έχοντες και όχι οι προνομιούχοι, να σηκώσουν δηλαδή το μάρμαρο αυτοί που φυτοζωούν και όχι οι προύχοντες.
Το όνειρο του φτωχού και ανήμπορου έγινε εφιάλτης, το νέο τελικά ήταν πρόωρα γηρασμένο,
το κάτι άλλο που ήταν το απόλυτο τίποτα.
Κλείνοντας θα ρωτήσω το εξής: Είσαι αριστερός όπως σε βλέπω ή όπως με βλέπεις;
Κοινοποιήστε: