Δεν είναι μόνο μπάλα το Παγκόσμιο Κύπελλο της Ρωσίας. Είναι και πολιτική. Το είδαμε με τους κοσοβάρικης καταγωγής παίκτες της Ελβετίας που σχημάτισαν με τις παλάμες τους τον…αλβανικό αετό, το είδαμε με τους παίκτες της Κροατίας που γιορτάσανε την πρόκρισή τους τραγουδώντας ύμνους των φασισταράδων Ουστάσι, το είδαμε και με τη σιδηρά χείρα του Βλαδίμηρου Πούτιν που δίχως πολλά πολλά εξαφάνισε από την κυκλοφορία τους ιδιαιτέρως επικίνδυνους Ρώσους χούλιγκανς. Το βλέπουμε και με τον προπονητή της Ουρουγουάης, τον Όσκαρ Ταμπάρες, όταν σηκώνεται από τον πάγκο με τις πατερίτσες για να δώσει οδηγίες στους ποδοσφαιριστές του. Με πατερίτσες στις καλές τις μέρες…
Στις κακές μέρες ο Όσκαρ Ταμπάρες, είναι αναγκασμένος να μετακινείται με αμαξίδιο. Φταίει το σύνδρομο Guillain-Barre λέει ο ίδιος, κάποιοι άλλοι μιλάνε για χρόνια νευροπάθεια, τι σημασία έχει; Δεν μπορείς να σταθείς στα ιατρικά ανακοινωθέντα όταν βλέπεις απέναντί σου έναν τέτοιο ήρωα της ζωής. Και όταν δεν τον βλέπεις μόνο εσύ αλλά και η Ομοσπονδία Ποδοσφαίρου της Ουρουγουάης που εξακολουθεί να του εμπιστεύεται επί έτη πολλά την εθνική ομάδα της χώρας. Μια μαγκιά αναμφιβόλως, σε μια χώρα όπου η μαγκιά είναι υπεράνω όλων.
Εξηγούμαι, γιατί κάτι έγραψα στα social media και βγήκε μια φίλη να μου την πει σε φάση «σιγά τη μαγκιά». Όχι παιδιά, μαγκιά και με το παραπάνω είναι και είναι και πολιτικό το ζήτημα για διάφορους λόγους. Πάμε να τους δούμε έναν προς έναν:
Δεν είναι λίγοι όσοι πιστεύουν, δεν είναι λίγες όσες πιστεύουν ότι ο «σημαδεμένος» άνθρωπος σέρνει μια κατάρα επάνω του. Και ότι αυτή την κατάρα, αυτή την ατυχία, αυτή τη γκαντεμιά τη μεταδίδει στους γύρω του σε πρώτη ευκαιρία. Και τους οδηγεί στην κατηφόρα και στον κακό χαμό.
Ούτε λίγοι είναι όσοι νομίζουν, ούτε λίγες είναι όσες νομίζουν ότι μια ιστορία που επηρεάζει αρνητικά το σώμα επηρεάζει αναλόγως και το πνεύμα. Αρχής γενομένης από εκείνο εκεί το αρχαίο «νους υγιής εν σώματι υγιεί» και καταλήγοντας σε σύγχρονες δοξασίες ότι παρέα με το «σκάρτο» κορμί πάει και το «σκάρτο» μυαλό. Βλέπε και τις αηδίες διαφόρων γάτων για τον Σόιμπλε, αν ψάχνετε για παράδειγμα.
Και τέλος στον σύμπαν του ποδοσφαίρου, όπου έντεκα μαντράχαλοι τρέχουν σαν τα κατσίκια μέσα στο γήπεδο, ξενίζει σφόδρα η εικόνα ενός ανθρώπου με πατερίτσες και αμαξίδιο να δίνει εντολές και να απαιτεί πειθαρχία και πίστη και σοβαρότητα. Δεν το χωράει το μυαλό πολλών φιλάθλων, που έχουν μάθει να αντιμετωπίζουν τους προπονητές σαν καουμπόηδες που μοιράζουν σφαλιάρες. Κι αναρωτιούνται αυτοί οι φίλαθλοι μήπως τους κοροϊδεύουν κι ύστερα χολοσκάς εσύ με τις γκρίνιες και τις υποψίες τους…
Γι’ αυτό είναι τόσο μεγάλη η μαγκιά της Ουρουγουάης και των υπευθύνων της εθνικής της ομάδας. Είναι μαγκιά σπουδαία ότι γράψανε τις κάθε είδους προκαταλήψεις στα παλαιότερα των υποδημάτων τους και είπανε «με τον Ταμπάρες ξεκινήσαμε,με τον Ταμπάρες θα συνεχίσουμε». Γιατί είναι προπονηταράς, γιατί οι ποδοσφαιριστές τον αγαπούν και τον σέβονται, γιατί έφτιαξε μια ομάδα να της πιείς στο ποτήρι που γαζώνει στο γήπεδο. Κι άντε στον αγύριστο οι βασκανίες και οι μαγγανείες και όλες οι μαλακίες οι ξεγυρισμένες που θολώνουν την κρίση του κόσμου. Ο Όσκαρ Ταμπάρες είναι ο νούμερο ένα προπονητής του Μουντιάλ και είναι ΑΜΕΑ. Χωνέψτε το!..
Χρήστος Ξανθάκης
newpost.gr
Κοινοποιήστε: