Ο Μητσοτάκης στο εξωτερικό: μια ατυχής ιστορία…

…που επαναλαμβάνεται…
Στο διεθνή χώρο ο Κυριάκος Μητσοτάκης έχει πάντα ένα πρόβλημα. Δεν τον παίρνουν ποτέ σαν τίποτε περισσότερο από…
αυτό που είναι: επικεφαλής κόμματος της αντιπολίτευσης.  Με όσους εξασφαλίζει ραντεβού, με χίλια  βάσανα, ούτε φωτογραφία δεν βγάζουν δίπλα  του- κλασσικά περίοπτος ο Σόιμπλε. Ο Γιούνκερ δεν έκανε ποτέ δηλώσεις μαζί του.  

Η προσπάθεια που έκανε κάποια στιγμή η Σπυράκη να πλασάρει στην ελληνική κοινή γνώμη ότι τον αντιμετωπίζουν ως επόμενο πρωθυπουργό συνιστούσε γελοιοποίηση και εγκαταλείφθηκε. Κανείς δεν τον βλέπει έτσι.  

Μόνη εξαίρεση ο αξιοθρήνητος Βέμπερ, επικεφαλής των ευρωβουλευτών του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος -για λόγους που ελέγχονται- που δήλωσε πάλι με αναίδεια ότι « η Ελλάδα είναι στη μεταλαϊκίστικη περίοδο γιατί οι άνθρωποι κατάλαβαν τι σημαίνει να ψηφίζεις ΣΥΡΙΖΑ». Ο πρόεδρος του ΕΛΚ Ζόζεφ Ντολ κρατάει αποστάσεις, ειδικά μετά τη θέση της ΝΔ στο Σκοπιανό.

Ο πρόεδρος της ΝΔ δεν δέχεται διεθνείς προσκλήσεις. Παραβρίσκεται μόνο στις τυπικές συνάξεις του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος. Αυτό του δημιουργεί ανασφάλεια και τον οδηγεί στην ανάγκη να εντυπωσιάσει. Έτσι επιλέγει να παραβιάσει το παλιό κανόνα των Ελλήνων πολιτικών: να μην κάνουν εξαγωγή των πολιτικών διαφορών τους. Ειδικά οι αντιπολιτευόμενοι να μην επιτίθενται στη κυβέρνηση. Γιατί απλούστατα αυτό σημαίνει επίθεση στη χώρα. Ο Μητσοτάκης είτε δεν το καταλαβαίνει, είτε το αγνοεί. Και στο Μόναχο ξεπέρασε τα όρια.

Ποιος αρχηγός κόμματος που σέβεται τη χώρα του θα έλεγε ότι στην Ελλάδα υπάρχει… πρόβλημα Δημοκρατίας;  «Οι επόμενες εκλογές θα αφορούν και την ποιότητα της Δημοκρατίας στην Ελλάδα» είπε στο Μόναχο. Ούτε ο Ερντογάν δεν λέει τέτοια πράγματα. Τους είπε και «πόσο κόστισε ο ΣΥΡΙΖΑ» αλλά με σκόντο: τώρα βρίσκει τη ζημιά μόνο 100 δισεκ. ευρώ, από τα 200 που έλεγε προ καιρού.

Δικαίωμά του. Αλλά το να τη πέφτεις από το εξωτερικό πισώπλατα στην κυβέρνηση, δεν είναι πολύ τιμητικό  για αρχηγό κόμματος. Σε μια συνάντηση του με τον πρόεδρο του Ευρωκοινοβουλίου Ταγιάνι ο Μητσοτάκης είπε ό,τι αερολογία του κατέβαινε: η Ελλάδα δεν θα μπορέσει να βγει στις αγορές, χάθηκαν τρία χρόνια και οι εταίροι έχουν κάθε λόγο να είναι καχύποπτοι και να μην της δίνουν δημοσιονομικό χώρο. Παρ’ τον στο γάμο σου…

Όλοι οι πολιτικοί των χωρών της Ευρώπης στο διεθνή χώρο προσπαθούν να στηρίξουν τις χώρες τους, πέρα από τις εσωτερικές πολιτικές διαφορές τους. Ο Μητσοτάκης προσπαθεί να δυσκολέψει την έξοδο από το Μνημόνιο- χειρότερα και από τον Στουρνάρα. Ο καθένας ας το αξιολογήσει.

Ο ίδιος πάντως εμμέσως το ομολογεί: «Εγώ χρησιμοποιώ την ίδια γλώσσα εντός και εκτός Ελλάδας». Κανείς δεν του εξήγησε ότι αυτό ακριβώς πρέπει να αποφεύγει: να λέει στο εξωτερικό  τις ασυναρτησίες της τυφλής αντιπολίτευσης που κάνει στο εσωτερικό. Αν μη τι άλλο, γιατί κανείς στην Ευρώπη δεν εκτιμάει όσους κάνουν πολιτική αυτού του είδους.

Από τη μια λέει «φοράω πάντα τη φανέλα της Εθνικής Ελλάδας» και από την άλλη «αυτό δεν σημαίνει ότι δεν θα εντοπίζω συγκεκριμένες αδυναμίες κυβερνητικού έργου».  Είναι δυνατόν;  Έναντι ποίων εντοπίζει αυτές τις αδυναμίες; Δεν του εξήγησε κανείς ότι οι αδυναμίες που αναφέρει σε βάρος της κυβέρνησης εκλαμβάνονται ως αδυναμίες της χώρας; Άκουσε κανέναν άλλο αρχηγό αξιωματικής αντιπολίτευσης στην Ευρώπη να το κάνει;

Συνιστά άγνοια ή παραπλάνηση να λέει ότι «εγώ διεκδικώ καλύτερη λύση για το χρέος». Το χρέος δεν κρίνεται στις κομματικές συνάξεις στις οποίες μετέχει. Κρίνεται στις συνομιλίες της χώρας με τις ευρωπαϊκές κυβερνήσεις, τα κοινοτικά όργανα και τους διεθνείς οργανισμούς. Εκεί εκπροσωπείται από την κυβέρνησή της και από κανέναν άλλο.

Αν ενδιαφέρεται για το χρέος δεν έχει παρά να δηλώσει ότι στηρίζει τις προσπάθειες της κυβέρνησης. Όχι να τις υπονομεύει πλασάροντας ότι τάχα κάνει και αυτός συζητήσεις  για το χρέος. Ούτε του πέφτει λόγος, ούτε τον ρωτάει κανείς. Μόνο κάποιος που νομίζει ότι απευθύνεται σε χαχόλους θα έλεγε τέτοια πράγματα. Ακόμη και ότι ανέχεται τον  καραγκιοζοπαίχτη Βέμπερ να βρίζει τη χώρα, με ανοησίες του τύπου «το πρόβλημα της Ελλάδας είναι ότι την κυβερνούν κομμουνιστές», δεν τον τιμά.

Ενίοτε ο Μητσοτάκης δίνει την εντύπωση ότι δεν αντιλαμβάνεται ή παραποιεί το περιεχόμενο των επαφών του. Π.χ. η δήλωση από το Μόναχο ότι στο Σκοπιανό  η θέση της ΝΔ είναι ξεκάθαρη και κατανοητή στους κόλπους του ΕΛΚ». Πώς είναι κατανοητή αφοί αυτοί ζητούν λύση και ο ίδιος μη λύση;

Πώς νοείται να διαδίδει ο επικοινωνιακός μηχανισμός του ότι οι συνομιλητές του συμφωνούν με ό,τι τους λέει για την πορεία της χώρας, όταν οι ίδιοι δηλώνουν δημόσια ότι στηρίζουν την κυβέρνηση στην οποία ο ίδιος δεν αναγνωρίζει το παραμικρό επίτευγμα;

Δεν αντιλαμβάνεται ότι εκτίθεται όταν απευθύνεται σε Ευρωπαίους πολιτικούς που γνωρίζουν καλά την Ελλάδα πλέον και έχουν εκφραστεί υπέρ της προόδου που πέτυχε η κυβέρνηση Τσίπρα; Η μικροψυχία στην πολιτική δεν εκτιμήθηκε ποτέ… Γι’ αυτό κάθε φορά που βγαίνει από τη χώρα ο πρόεδρος της ΝΔ βλέπει πρωτίστως τον εαυτό του…

Γ. Λακόπουλος