Μπορεί να μην έχει πάρει ακόμα το Nobel λογοτεχνίας που του αξίζει, αλλά τουλάχιστον μας έχει προικίσει με δεκάδες μυθιστορήματα για να υμνούμε το ταλέντο και την φαντασία του. Ο Haruki Murakami είναι ο πιο φευγάτος Ιάπωνας επί γης αυτή την στιγμή που μιλάμε, δηλαδή που με διαβάζετε, και το βιβλίο του ο Κάφκα στην ακτή είναι νομίζω η σαφέστερη απόδειξη.Ο καθένας από εμάς χάνει κάτι πολύτιμο. Χαμένες ευκαιρίες, χαμένες δυνατότητες, χαμένα συναισθήματα που δεν θα ξανανιώσουμε ποτέ. Όλα αυτά είναι μέρος της ζωής. Μέσα στο κεφάλι μας όμως –τουλάχιστον εκεί το φαντάζομαι εγώ- υπάρχει ένας μικρός χώρος όπου αποθηκεύουμε τις αναμνήσεις. Ένα δωμάτιο σαν τα ράφια αυτής της βιβλιοθήκης. Και προκειμένου να κατανοήσουμε την λειτουργία της δικής μας καρδιάς πρέπει να συντάσσουμε συνεχώς καινούργιες λίστες. Πρέπει όμως πότε πότε να τον ξεσκονίζουμε, να τον αερίζουμε, να αλλάζουμε το νερό στα βάζα με τα λουλούδια. Με άλλα λόγια είσαι ο μόνιμος ένοικος της δικής σου προσωπικής βιβλιοθήκης.
Ο Κάφκα Ταμούρα είναι ένα δεκαπεντάχρονο αγόρι που την ημέρα των γενεθλίων του το σκάει από το σπίτι κυνηγημένο από ζώντα φαντάσματα και μια οιδιπόδεια προφητεία. Διαλέγει ένα μέρος τυχαία και φεύγει ψάχνοντας να βρει την μητέρα και την αδερφή του που τον εγκατέλειψαν χρόνια πριν. Μερικά στενά παρακάτω μένει ο Νακάτα, ένας όχι και τόσο έξυπνος, σίγουρα όμως εξυπνότερος από πολλούς που περνιούνται για ξύπνιοι, γέρος. Ο Νακάτα όταν ήταν μικρός του συνέβη ένα πολύ περίεργο περιστατικό και από τότε οι εγκεφαλικές του ικανότητες πάγωσαν. Παρόλα αυτά, είναι προικισμένος με πολλά άλλα «σπουδαία» γνωρίσματα. Ένα μεσημέρι, ψάχνοντας μια εξαφανισμένη γάτα, εμφανίζεται ένας σκύλος και του ζητάει να τον ακολουθήσει. Από τότε ξεκινάει και το δικό του ταξίδι.
Οι δύο αυτοί ήρωες πρωταγωνιστούν στον Κάφκα στην ακτή και, ενώ η σύνδεση τους είναι αναγκαία και προκαθορισμένη, δεν συναντιούνται ποτέ μέσα στην ιστορία. Ο Murakami έχει κάνει εξαιρετική δουλεία τόσο στην παρουσίαση και την ανάπτυξη των δύο βασικών ηρώων, όσο και στους επί μέρους χαρακτήρες. Ακόμα και οι γάτες που μονοπωλούν το ενδιαφέρον του Νακάτα (και το δικό μου) έχουν έντονες προσωπικότητες, ανάλογες της ανατροφής και της ράτσας τους.
Σκέφτομαι τον χρόνο, τον χρόνο που δεν γίνεται να ξανακερδηθεί. Σκέφτομαι τους ποταμούς, τα κύματα, τα δάση, το νερό που αναβλύζει. Την βροχή και τους κεραυνούς. Τους βράχους και τις σκιές. Και όλα αυτά είναι μέσα μου.
Στο οπισθόφυλλο του βιβλίου οι κριτικοί χαρακτηρίζουν τον Murakami ως έναν από τους μεγαλύτερους παραμυθάδες παγκοσμίως. Μέχρι σε ένα σημείο έχουν δίκιο, αλλά μετά από αυτό το βιβλίο σιγουρεύτηκα πως ακόμα και ένας τόσο βαρύς τίτλος είναι μικρός. Ο Ιάπωνας λογοτέχνης στα μυθιστορήματα του φτιάχνει ολόκληρους κόσμους. Βασισμένους και άμεσα εξαρτημένους με τον δικό μας «κανονικό», αλλά πολύ πιο μυστηριώδους και φανταστικούς. Στον Κάφκα ανεβαίνει δέκα σκαλοπάτια παραπάνω και πλέκει το μύθο μιας αρχαίας τραγωδίας με τα σύνορα του ονειρικού κόσμου και τα σύννεφα της μνήμης. Μπερδεύει τις μορφές της αγάπης, τις κάνει σμπαράλια και μετά τις ενώνει ξανά σε ένα σουρεαλιστικό βιτρό. Η ένωση των ψυχών δεν έχει ούτε ηλικία ούτε ιδιότητες ούτε δεσμεύσεις, μονάχα μνήμη.
Εντάξει, μου πήρε αρκετά βιβλία αλλά επιτέλους κατάλαβα ότι ο Χαρούκι είναι συγγραφέας άλλης διάστασης. Δίνει στον αναγνώστη την δυνατότητα να συμμετέχει στην πλοκή, να τελειώνει την ιστορία όπως θέλει αυτός και να βγάζει τα δικά του μοναδικά συμπεράσματα. Καταλαβαίνω ότι τέτοιου είδους ελευθερίες δεν αρέσουν σε όλους τους αναγνώστες, παραείναι αόριστες και ριψοκίνδυνες. Είναι όμως ταυτόχρονα και μια γενναία συγγραφική κίνηση, παρά την αίσθηση ευκολίας μπορεί να αποπνέει.Ο Κάφκα στην ακτή κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ψυχογιός και είναι ένα από τα πιο ιδιαίτερα μυθιστορήματα που έχω διαβάσει. Φυσικά και προτείνεται, αλλά όχι σε όσους δεν έχουν έρθει ήδη σε επαφή με την γραφή του λογοτέχνη. Δεν είναι κατάλληλο για πρώτη επαφή, αλλά αν σας αρέσει ο Haruki είναι σίγουρο ότι θα λατρέψετε το συγκεκριμένο βιβλίο.
Κοινοποιήστε: