Γιατί το λιώσιμο των πάγων στις θάλασσες δεν είναι καλό σημάδι και τι σημαίνει
Η παγκόσμια έκταση του θαλάσσιου πάγου έχει φτάσει σε νέο χαμηλό όλων των εποχών. Αυτό οφείλεται στη συνέχιση μιας μακροπρόθεσμης τάσης στην Αρκτική, μαζί με τη σχετικά νέα, ακόμη μη πλήρως κατανοητή και ακόμη πιο ανησυχητική, απώλεια πάγου στην Ανταρκτική.
Τις τελευταίες εβδομάδες, τα νερά των ωκεανών του κόσμου έχουν δει τον λιγότερο πάγο στην ιστορία των δορυφορικών μετρήσεων, η οποία ξεκίνησε το 1978. Αυτό προκύπτει από στοιχεία που δημοσιεύονται συνεχώς από τις αρχές των ΗΠΑ και επιβεβαιώνονται αυτή την εβδομάδα από την υπηρεσία Copernicus της ΕΕ.
Η χαμηλή ποσότητα του έχει κάνει τους επιστήμονες νευρικούς για αρκετά χρόνια στη σειρά. Αυτό συμβαίνει παρά το γεγονός ότι το λιώσιμο των θαλάσσιων πάγων – σε αντίθεση με τους ηπειρωτικούς παγετώνες – δεν συμβάλλει άμεσα στην άνοδο της στάθμης της θάλασσας. Το φαινόμενο είναι ανησυχητικό για πολλούς άλλους λόγους.
Γιατί μας ενδιαφέρει ο θαλάσσιος πάγος;
Οι επιστήμονες παρακολουθούν την ποσότητα του θαλάσσιου πάγου επειδή είναι ένας δείκτης της υπερθέρμανσης του πλανήτη λόγω της ανθρώπινης επιρροής. Επιπλέον, η απώλεια της ίδιας της επιφάνειας του πάγου συμβάλλει σε αυτή τη θέρμανση.
Ο λευκός θαλάσσιος πάγος έχει σημαντικά υψηλότερη ικανότητα να αντανακλά το φως του ήλιου από το σκοτεινό νερό κάτω. Λόγω αυτής της ανακλαστικής λειτουργίας, ο θαλάσσιος πάγος αναφέρεται ως το «ψυγείο» του πλανήτη.
Ας προσθέσουμε ότι σήμερα η παγκόσμια έκταση του θαλάσσιου πάγου (δηλαδή το άθροισμα της Αρκτικής και της Ανταρκτικής) είναι μικρότερη από 16 εκατομμύρια km² και το έλλειμμα σε σύγκριση με τη μέση έκταση είναι λίγο πάνω από 2,5 εκατομμύρια km², που είναι λιγότερο από πέντε φορές την έκταση της Γαλλίας.
Επιπλέον, το λιώσιμο των θαλάσσιων πάγων μπορεί επίσης να απειλήσει τη σταθερότητα των παγετώνων. Ένας άλλος λόγος για τον οποίο η απώλεια θαλάσσιου πάγου βρίσκεται στο προσκήνιο είναι ο κίνδυνος για τη βιοποικιλότητα (θέτοντας σε κίνδυνο είδη που δεσμεύονται από πάγο) και τη σταθερότητα των ωκεάνιων ρευμάτων (το θαλασσινό παγωμένο νερό περιέχει ελάχιστο αλάτι και «μειώνει» τους ωκεανούς).
Οι προοπτικές για το μέλλον είναι ζοφερές
Οι επιστήμονες αναμένουν ότι το μεγαλύτερο μέρος του πάγου σίγουρα θα συνεχίσει να μειώνεται για κάποιο χρονικό διάστημα στην Αρκτική. Σύμφωνα με τη Διακυβερνητική Επιτροπή για την Αλλαγή του Κλίματος (IPCC), ο θαλάσσιος πάγος εκεί θα αρχίσει να εξαφανίζεται εντελώς μέχρι το 2050 σε ιδιαίτερα ζεστές καλοκαιρινές περιόδους, και σύμφωνα με ορισμένες μελέτες, ακόμη και πολύ νωρίτερα.
Το ερώτημα πώς θα εξελιχθεί η κατάσταση στην Ανταρκτική παραμένει σε μεγάλο βαθμό αναπάντητο. Ωστόσο, δεδομένου ότι υπάρχει πολύ περισσότερος πάγος σε αυτό από ό, τι στην Αρκτική, κάθε σημάδι στροφής προς μια πιο μαζική απώλεια παρακολουθείται με μεγάλη ανησυχία. Όταν οι χερσαίοι πάγοι στην Ανταρκτική φτάσουν σε μεγάλο βαθμό, θα υπάρξουν τεράστιες δυνατότητες για περαιτέρω αύξηση της παγκόσμιας στάθμης της θάλασσας. Πριν από δέκα χρόνια, σύμφωνα με τον επικεφαλής της τσεχικής έρευνας για την Ανταρκτική, Daniel Nývlt, θεωρήθηκε ότι η Ανταρκτική θα άρχιζε να συμβάλλει περισσότερο στην άνοδο της στάθμης της θάλασσας από την Αρκτική κάποια στιγμή γύρω στο 2050. Αλλά καθώς λαμβάνονται περισσότερα δεδομένα, προστίθενται επιστημονικές μελέτες και η ίδια η θέρμανση επιταχύνεται, φαίνεται όλο και περισσότερο ότι η κατάσταση θα συμβεί πολύ νωρίτερα.
Κοινοποιήστε: