Ο εσωτερικός πλούτος

Ένας νεαρός επισκέπτης ρώτησε τον Κρισναμούρτι, σε κάποια συγκέντρωσή του, γιατί οι άνθρωποι θέλουν να γίνουν σπουδαίοι.
Κρισναμούρτι: Εσύ, που βρίσκεσαι σε τόσο νεαρή ηλικία, για ποιο λόγο νομίζεις ότι θέλεις να γίνεις σπουδαίος; Εγώ μπορώ να σου δώσω κάποια εξήγηση, αλλά ύστερα απ΄αυτό θα πάψεις να θες να γίνεις σπουδαίος; Θέλεις να γίνεις σπουδαίος επειδή όλοι γύρω σου σ΄αυτή την κοινωνία θέλουν να γίνουν σπουδαίοι. Οι γονείς σου, οι καθηγητές σου, οι πολιτικοί, οι ιερείς, όλοι γύρω σου θέλουν να γίνουν σπουδαίοι, να είναι επώνυμοι, οπότε το θέλεις κι εσύ. Ας το δούμε μαζί αυτό το θέμα. Γιατί οι άνθρωποι θέλουν να γίνουν σπουδαίοι, διάσημοι;

Πρώτα απ΄όλα, είναι επικερδές να είσαι διάσημος και σου δίνει μια αίσθηση ικανοποίησης, έτσι δεν είναι; Κι αν σε ξέρουν παντού στον κόσμο, νιώθεις πολύ σημαντικός, νομίζεις ότι είσαι αθάνατος. Θέλεις να είσαι σπουδαίος, θέλεις να γίνεις γνωστός και να μιλούν σ΄όλο τον κόσμο για σένα, επειδή νιώθεις ασήμαντος. Δεν υπάρχει εσωτερικός πλούτος, δεν υπάρχει τίποτε απολύτως μέσα σου, γι΄αυτό θέλεις να σε ξέρει ο κόσμος.

Αλλά αν έχεις εσωτερικό πλούτο τότε δεν σ΄ ενδιαφέρει καθόλου να είσαι γνωστός ή άγνωστος. Το να έχεις εσωτερικό πλούτο είναι πολύ πιο δύσκολο από το να είσαι πλούσιος σε υλικά αγαθά και διάσημος. Χρειάζεται πολύ περισσότερη φροντίδα και πολύ οξυμένη προσοχή. Αν έχεις ταλέντο σε κάτι και ξέρεις πώς να το εκμεταλλευτείς, γίνεσαι διάσημος, αλλά ο εσωτερικός πλούτος δεν έρχεται μ΄αυτό τον τρόπο. Για να είσαι μέσα σου πλούσιος, ο νους σου πρέπει να κατανοήσει και να παραμερίσει τα πράγματα που δεν είναι σημαντικά, όπως το να θέλεις να είσαι σπουδαίος.

Ο εσωτερικός πλούτος προϋποθέτει να στέκεσαι στα πόδια σου, μόνος σου, αλλά ο άνθρωπος που θέλει να γίνει σπουδαίος φοβάται να στέκεται στα πόδια του μόνος του, επειδή γι΄αυτόν έχουν σημασία μόνο η κολακεία και η γνώμη του κόσμου.

Πηγή

Από το βιβλίο «Η αίσθηση της ευτυχίας»Εκδόσεις Καστανιώτη. Ο Κρισναμούρτι (1895-1986) είναι ένας πολύ ξεχωριστός πνευ­ματικός δάσκαλος. Η βάση της διδασκαλίας του βρίσκεται στην πεποίθηση ότι οι κοινωνικές αλλαγές δεν μπορούν να ε­πιτευχθούν αν δεν υπάρξει ατομική αλλαγή.