Ο «άντρας παλιάς κοπής» είναι αναντικατάστατος

Του Ανδρέα Θεοδωρακόπουλου

Ποια είναι εκείνα τα συστατικά και χαρακτηριστικά, που κάνουν έναν άνδρα, αυτό που λέμε “παλαιάς κοπής”;

Ας προσπαθήσουμε να καταγράψουμε μερικά εξ αυτών:

Βασικό χαρακτηριστικό του ΑΠΚ αποτελεί πως ξέρει να φέρεται προς όλους. «“Όταν δε λέμε όλους εννοούμε όλους.» (Γυναίκες, υφισταμένους, παιδιά, αδύναμους, σερβιτόρους)Η στάση του απέναντι στις γυναίκες είναι κάτι το οποίο καθιστά τον ΑΠΚ διακριτό από μακριά. Όταν μια κυρία είναι μαζί του δεν πληρώνει ποτέ η κυρία. Αν ο άνδρας δεν έχει χρήματα, προφασίζεται πονοκέφαλο και δεν βγαίνει μαζί της.

Όταν είναι μαζί με μία κυρία, εκείνη δεν πιάνει ποτέ πορτοφόλι, πόμολο, μπουκάλι και αναπτήρα.

Ο ΑΠΚ δεν ρωτά που θα πάνε, πηγαίνει από το σπίτι της την πηγαίνει όπου εκείνος κρίνει και την γυρίζει ΠΑΝΤΑ στο σπίτι της, έστω και αν αυτός μένει στο Περιστέρι, εκείνη στη Βουλιαγμένη και έχουν βγει στο Μαρούσι.

Ο ΑΠΚ δεν διαλαλεί, ούτε αφήνει υπονοούμενα αναφορικά με τη σχέση την οποία έχει με κυρίες. Δεν μιλά ποτέ για ερωτικά κατορθώματα, παιγνίδια επιβολής εξαιρετικές επιδόσεις κλπ. Δεν αγγίζει ποτέ μια γυναίκα εκτός από μία απλή χειραψία. Εξαιρούνται η κόρη του, η σύζυγός του και η ερωμένη του. Παλαιότερα φορώντας καπέλο χαιρετούσαν ανασηκώνοντας το. Δεν εκφράζει ποτέ δημόσια το θαυμασμό του για άγνωστες κυρίες που περνούν τυχαία από μπροστά του πόσο μάλλον εμπλέκοντας και την μητέρα του. («Τι είσαι μάνα μου!!!»)

Δεν χτυπά ποτέ κάποια κυρία εκτός ερωτικής συνεύρεσης, αλλά και εκεί χρειάζεται η συγκατάθεση της κυρίας.

Δεν φλερτάρει ποτέ κάποια, εάν συνοδεύει μία άλλη.

Δεν βιάζει ποτέ κάποιον ή κάποια ούτε σωματικά ούτε ψυχολογικά. Ξέρει να ντυθεί αναλόγως της περίστασης. Η σαγιονάρα, η άσπρη κάλτσα (εκτός αθλητικής περιβολής), η βερμούδα εκτός παραλίας, πρέπει να απαγορευτούν. Αναλαμβάνει τις ευθύνες των αποφάσεων του, των ενεργειών του και της τυχούσας εξουσίας (Έχω βαρεθεί να ακούω χρόνια πολλά μεγαλοεπιχειρηματίες οι οποίοι δεν γνώριζαν τι έπρατταν οι υφιστάμενοί τους.)

Ο ΑΠΚ δεν χρειάζεται να βρίζει, αρκεί μία ειρωνική φράση για να βάλει τους άλλους στη θέση τους.

Δεν είναι φανατικός με τίποτα (Ποδόσφαιρο , θρησκεία, κόμματα) και δεν είναι φανατικός γιατί είναι σκεπτόμενος και γνωρίζει ότι όλα στη ζωή έχουν τις αδυναμίες τους.

Δεν χάνει το χιούμορ του ποτέ.

Δεν επιδεικνύει ποτέ μα ποτέ, τίποτα μα τίποτα. Δεν νοιώθει περήφανος για το αυτοκίνητο το οποίο κατέχει  τη βίλα, την πισίνα, τα λεφτά, τη θέση.

Στα καφέ δεν κάθεται μισοξαπλωμένος καπνίζοντας πουράκλα κοιτώντας το ταβάνι. Δεν φορά χρυσά κοσμήματα πλην συγκεκριμένων κι ελαχίστων. Δεν ασχολείται όλη μέρα με το κορμί του και το πρόσωπό του. Κυρίως δε, δεν θεωρεί ότι θα γίνει αρεστός σε μία κυρία αν της μιλά διαρκώς για την αποτρίχωση του και την κρέμα νυκτός την οποία χρησιμοποιεί. Δεν μιλά για ανθρώπους και αντικείμενα αλλάζοντας το μέγεθός τους (ψαρούκλα, γκομενάκι, αυτοκινητάρα, γυναικάρα μου…)

Ο λόγος του είναι συμβόλαιο.

Δεν κρύβεται ποτέ και από κανέναν εκτός και είναι τρομοκράτης.Δεν λέει ποτέ «θα δούμε» . Ξέρει πάντα τι πρέπει να γίνει και τι θέλει να γίνει..

Είναι φιλάνθρωπος χωρίς να το ξέρει κανένας.

Ανοίγοντας τη πόρτα μιας τουαλέτας αν μέσα είναι μία κυρία, ο ΑΠΚ θα πει «Με συγχωρείτε, δεν το ήξερα».

Όλα αυτά και άλλα πολλά υπαγορεύουν μια συμπεριφορά η οποία καθιστά έναν άνδρα «Άνδρα Παλαιάς Κοπής». Μια τέτοια συμπεριφορά συχνά γίνεται αντικείμενο χλευασμού από τους άλλους άλλα ποιος ασχολείται με υποκείμενα τέτοιου διαμετρήματος;

Όσο για τις κυρίες, που κρυφογελούν με τέτοιες συμπεριφορές, να ξέρετε πως 3 πράγματα μπορεί να συμβαίνουν:

– δεν έχουν παιδεία– έχουν προσδιορίσει τον εαυτό τους ως   «ταγάρι»– «όσα δεν φτάνει η αλεπού τα κάνει κρεμαστάρια».

Οι κυρίες αυτές για τον ΑΠΚ είναι αόρατες, δεν υφίστανται.

Αυτά για πρώτο κεφάλαιο. Ο ΑΠΚ βελτιώνεται συνεχώς