Του Δημοσθένη Δαββέτα*
Τον τελευταίο καιρό στο Παρίσι ( όπως και στις άλλες Ευρωπαϊκές χώρες) παρατηρείται ένα έντονα αξιοπερίεργο φαινόμενο. Έφηβοι ξένοι, μετανάστες νόμιμοι η παράτυποι , μαζεύονται στις άκρες του Σηκουάνα η άλλων Παρισινών καναλιών και κοιμούνται όπου βρουν δίχως να τηρούνται κάποιοι κανόνες υγιεινής.
Επίσης, με τρόπο γρήγορο, αστραπιαίο – για να μην τους αντιληφθεί η αστυνομία – βγαίνουν στους δρόμους , ζητιανεύουν και επιστρέφουν στις πλευρές των καναλιών . Η εικόνα αυτή ανθρωπιστικά δεν είναι υποφερτή , πέρα από τους κινδύνους υγείας που εγκυμονεί. Κι αυτό που ξεσηκώνει πάνω απ’ όλα τους Γάλλους πολίτες είναι ότι η πλειοψηφία αυτών των νέων γεννήθηκε από την εκμετάλλευση των απάνθρωπων κυκλωμάτων διακινητών οι οποίοι τους υπόσχονται χρήματα , ελευθερία και παραδείσια Ζωή στη Δύση.
Οι διακινητές εκμεταλλεύονται την μιζέρια αγοριών και κοριτσιών και πλουτίζουν σε βάρος τους . Αυτοί οι νέοι από τους κάποιες εκατοντάδες που ήταν το 2016 σήμερα έχουν περάσει τις 45000. Αν και το γαλλικό κράτος κάνει ό,τι μπορεί για να τους περιθάλψει, το κόστος της φροντίδας τους υπολογίζεται επισήμως στα 2 δισεκατομμύρια ευρώ τον χρόνο. Τα χρήματα αυτά ψάχνει να τα βρει το κράτος μιας και οι τοπικές δημοτικές αρχές των Γαλλικών πόλεων έχουν άλλες άμεσες προτεραιότητες και δεν μπορούν ν’ ανταπεξέλθουν με τα οικονομικά τους δεδομένα .
Οι δυνατότητες του κράτους είναι τέτοιες ώστε και τα μέσα έχει αλλά και πολιτικές αποφάσεις μπορεί να πάρει ώστε να επιστρέψουν πολλοί από τους ” παράνομους” αυτούς νέους ή σ’ άλλες ευρωπαϊκές χώρες ή στις χώρες καταγωγής τους. Κάτι δηλαδή ανάλογο που γίνεται και με τους μεγαλύτερους σε ηλικία παράτυπους μετανάστες .
Γιατί ας μην υποκρινόμαστε ο στόχος της Γαλλικής κυβέρνησης είναι να ωθήσει, όλους όσους δεν έχουν τα στοιχεία ώστε να ζητήσουν άσυλο, να επιστρέψουν στις χώρες τους. Θα ‘ναι πιο χρήσιμοι στην πατρίδα τους. Πολλοί κι όχι η πλειοψηφία των Γάλλων διαφωνούν με αυτές τις προθέσεις. Τις θεωρούν ωμή, σκληρή στάση . Πρόκειται για κάποιες κυρίως ΜΚΟ οργανώσεις, που αντίθετα μ’ όσα διαλαλούν, είναι περισσότερο ακτιβιστικές παρά ανθρωπιστικές, είναι περισσότερο κλαψιάρικες παρά αποτελεσματικές.
Η στάση τους αυτή δεν βοηθά τους νέους παράτυπους μετανάστες.
Το γαλλικό κράτος έχει αποφασίσει να κάνει και σ’ αυτήν την περίπτωση βιομετρικά τεστ και ο,τιδήποτε ανάλογο χρησιμοποιείται επιστημονικά για την ταυτοποίηση των προσώπων. Στόχος του δεν είναι κυρίως οι νέοι αλλά βασικά τα παράνομα κυκλώματα διακινητών που εκμεταλλεύονται την μιζέρια αυτών των νέων.
Ο Εμμανουέλ Μακρόν εγκαλείται τώρα περισσότερο από ποτέ, απ’ την αντιπολίτευση και τους πολίτες, να κρατήσει και να κάνει πράξη τις προεκλογικές του υποσχέσεις, για να ‘ναι αυστηρός με τους εμπόρους της ανθρώπινης απελπισίας, τους επικίνδυνους και κυνικούς διακινητές.
Άλλωστε είναι γεγονός και κοινά αποδεκτό ότι, πέρα από τις Λενινίζουσες απόψεις της ριζοσπαστικής αριστεράς που δεν θέλει να δει την κοινωνική πραγματικότητα και τις δυνατότητες υποδοχής ξένων στο έδαφός της, ποτέ η Γαλλία δεν είχε τόσους παράτυπους νέους μετανάστες παρά το γεγονός ότι είναι ανοιχτή στους νόμιμους.
Σήμερα, νόμιμη ή παράτυπη μετανάστευση, αιτήματα ασύλου, παιδιά ασυνόδευτα, νέοι ξένοι που κρύβονται για να μην αποκαλυφθούν και συλληφθούν, αυτά και τόσα άλλα έχουν αυξηθεί υπερβολικά και δυσανάλογα στην χώρα. Ο αριθμός τους έχει εκτιναχθεί επικίνδυνα. Είναι επείγον να βρεθεί λύση.
Όλοι τώρα εγκαλούν τον Εμμανουέλ Μακρόν να κάνει πράξη τις υποσχέσεις του. Αλλιώς οι δημαγωγοί κι οι λαϊκιστές καραδοκούν για να εκμεταλλευτούν αυτήν την ανισορροπία για εκλογικό τους όφελος.
*Καθηγητή Φιλοσοφίας της Τέχνης, ποιητή, εικαστικού
Το διαβάσαμε στο: antinews.gr
Κοινοποιήστε: