Όταν τελείωσε ο Β παγκόσμιος πόλεμος η Ευρώπη ήταν διαλυμένη. Συντρίμμια βρέθηκαν και όλες οι ανθρωπιστικές αξίες με τις ηθικές φιλοσοφίες να έχουν γίνει στάχτη στα κρεματόρια του βορρά. Ο κόσμος όμως έπρεπε να συνεχίσει να υπάρχει. Και η Γερμανία επίσης.
Οπότε οι ηγέτες του Δυτικού κόσμου επινόησαν τη διαφοροποίηση μεταξύ των κακών Ναζί που υπήρξαν και των αξιολύπητων Γερμανών που πάλευαν να συνέλθουν στην ισοπεδωμένη Δυτική Γερμανία και την μακρινή για τους “αποδώ του τοίχου” Ανατολικογερμανούς.
Και τι ήταν οι Ναζί; Κάποια άλλη φυλή, πιθανόν Αρειανοί που επέστρεψαν με τον Χίτλερ στον πλανήτη τους και δεν θα τους ξαναβλέπαμε ποτέ.
Έτσι έγινε η ΕΟΚ, η Ευρωπαϊκή Ένωση, έτσι έβαλαν όλοι οι ευρωπαϊκοί λαοί “πλάτη” για να βρεθούν οι πόροι και να επανενωθεί η Γερμανία. Όλα μια χαρά και καλώς καμωμένα. Μόνο που κρυμμένοι πίσω από το δάχτυλο μας και αθώοι, παρακολουθούσαμε την ενωμένη Γερμανία να χρησιμοπεί όλη την ανοχή και την υποστήριξη των υπολοίπων και να κυριαρχεί απόλυτα στην Δημοκρατική μας Ευρωπαϊκή Ένωση. Παρακάμπτω τα γνωστά αποτελέσματα που όλοι βιώνουμε.
Σήμερα το νεοναζιστικό κόμμα της Γερμανίας είναι επίσημα τρίτο κόμμα προσφέροντας ένα ακραίο δίλημμα στα υπόλοιπα κόμματα. Ή θα συνεργαστούν σε μια περίεργη και δυσκίνητη σύνθεση που την ονομάζουν οι δημοσιογράφοι ήδη “Τζαμάικα”, ή θα συνεργαστούν τα δυο κορυφαία κόμματα δίνοντας στους ακροδεξιούς τη διακεκριμένη θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Κανείς δεν το θέλει για τη Γερμανία οπότε μάλλον θα επιλεγεί η προβληματική “Τζαμάικα”. Και το AFD έχει πλέον λόγο στη Βουλή της ισχυρότερης, της κυρίαρχης ευρωπαϊκής χώρας.
Και για όσους το ξεχνάνε και ο Χίτλερ ήταν επίσης εκλεγμένος. Και κάποια στιγμή κλήθηκε να συμμετάσχει σε κυβέρνηση συνεργασίας.
Από το Βερολίνο στη Βαϊμάρη είναι άραγε μεγάλη η απόσταση;
Η ιστορία που δεν διδάσκει ποτέ και κανένα, επαναλαμβάνεται σαν φάρσα ή σαν τραγωδία;
Ο χρόνος θα το δείξει.
Κοινοποιήστε: