Οδηγός σε άδειο λεωφορείο…

Ελάχιστα άκουσα απ’ αυτά που έλεγε. Γιατί, ενώ μιλούσε, αντιπαραβαλλόταν βασανιστικά και επίμονα μια εικόνα που έστηνε η φαντασία μου και με αποσπούσε. Εκείνα τα…
μελαγχολικά λεωφορεία της νύχτας, της τελευταίας βάρδιας, που ο οδηγός κάθεται στη θέση του αλλά δεν υπάρχουν πια επιβάτες. 

Θα μου πεις, τουλάχιστον εκείνος, ο οδηγός, γνωρίζει ότι δεν υπάρχουν επιβάτες και το μόνο που αληθινά τον ενδιαφέρει είναι να φτάσει τέρμα και να σχολάσει. 

Στην Ιστορία αυτού του τόπου δεν είναι το πρώτο κόμμα που ξεφούσκωσε…

Για να διαβάσετε ολόκληρο το άρθρο της Ρέας Βιτάλη, πατήστε εδώ