Ξεσκαρτάρισμα κι αλήθεια, γιατί απλά πήξαμε στους “δήθεν” !!!

Γράφει η Στέλλα Γρηγοροπούλου

Ξέρεις κάτι;
Κουράστηκα με αυτούς τους δήθεν. Με εξουθένωσε πια να μην μπορούμε να πούμε και να δείξουμε εκείνα που αισθανόμαστε.
Ζούμε σε ένα κόσμο γεμάτο ψευτιά. Φτάνει πια.
Ψεύτικες γυναίκες, ψεύτικα στολίδια, ψεύτικοι άντρες, ψεύτικα λόγια.
Αυτό που μας κυριαρχεί είναι ο φόβος. Φόβος για αυτά που αισθανόμαστε; Για εκείνα που θέλουμε να πούμε και μας πνίγουν; Έλα τώρα! Δεν θα ζήσεις αιώνια. Δεν θα γίνεις μύγα να κολλήσεις όπως έλεγαν και οι παλιοί και καλοί μας παππούδες.
Μόνο δήθεν και ότι να ναι έχουμε γεμίσει τις ζωές μας.
Αμ τα σ αγαπώ που μάθαμε να τα λέμε σαν να κάνουμε γαργάρες για το λαιμό!
Δεν λέγεται εύκολα αγάπη μου το σ’ αγαπώ. Δεν είναι καλημέρα. Ακόμα και αυτή την κρατάς για εκείνους που την αξίζουν στη ζωή σου.
Δεν είναι για όπου να ναι τα σ αγαπώ μας. Μόνο αυτό μας έχει μείνει αληθινό σε τούτη τη ζωή. Ψέμα και αυτό; Ε όχι!
Τα ψεύτικα χαμόγελα και λίγα μέτρα πιο εκεί η ξινισμένη μούρη. Τα μάθαμε πια. Μεγαλώσαμε και μπορούμε να βλέπουμε τι συμβαίνει γύρω μας και πίσω από την πλάτη μας.
Έχε το θάρρος να μιλήσεις και όχι να σωπαίνεις. Τα δήθεν και τα μισόλογα δεν μας αρμόζουν.
Αλήθεια! Αλήθεια! Βροντοφώναξε με την πιο δυνατή και τσιριχτή, βαριά, γλυκιά, όπως την θέλεις, φωνή σου.
Πως αντέχεις να ζεις μέσα στο ψέμα. Πως μπορείς να κοιμάσαι ήσυχος τα βράδια. Πως, αν η ζωή σου βασίζεται μέσα στο δήθεν.
Σίγουρα δεν γίνεται να ταιριάζουμε με όλου και δεν γίνεται να αρέσουμε σε όλους. Αλλά ξέρεις; Πες το ή μην το πεις, απλά μην κάνεις πως είσαι καλά με όλους. Δεν γίνεται αυτό.
Είπαμε να είμαστε αξιοπρεπείς και όμορφοι άνθρωποι. Πως θα μπορέσουμε αν δεν φτιάξουμε πρώτα την ψυχή μας; Αν δεν ξεκαθαρίσουμε από μέσα μας προς τα πού θα πάμε. Όπου πάει το κύμα; Μπα συγνώμη αλλά αυτό είναι τουρλουμπούκι και όχι η ζωή σου.
Στο σπίτι μας δεν κρατάμε ότι παλιό μας χαλάει. Τα σκουπίδια τα βάζουμε κάθε πρωί στον κάδο. Κάπως έτσι και στη ζωή μας αλλιώς δεν…
Στο κάτω κάτω της γραφής δικιά μας είναι και ότι θέλουμε την κάνουμε. Καθαρή όμως και ξέροντας τι, πως, γιατί την θέλουμε έτσι όπως την θέλουμε.
Ζωή είναι και όχι παιχνίδι, μια και μοναδική, ολόδικιά σου! Κάνε την εσύ παιχνίδι και μην αφήνεις να σε παίζουν οι άλλοι.
Τέλος των πάντων, αποφάσισε σε πια μεριά θα πας. Δεν γίνεται να είσαι με όλους και όλα. Έτσι το χάνεις και δεν θα το βρεις ποτέ.
Δικιά σου είναι, μια είναι, ζήσε όπως γουστάρεις και πάρε τις αποφάσεις σου.
Ευθεία ή φιδάκι;
Σας δίνω τα φιλιά μου με την ευχή να βρούμε όλοι κάποια στιγμή προς τα πού θα πάμε.
Ξεσκαρτάρισμα και αλήθεια…Πηγή Ξεσκαρτάρισμα κι αλήθεια, γιατί απλά πήξαμε στους “δήθεν” !!!