Κυριακή βραδάκι όμορφη νύχτα, σε καλούσε να διασχίσεις τα σοκάκια των Πατησίων ή αλλιώς της Λαμπρινής όπως λέμε εμείς οι ντόπιοι τα Άνω Πατήσια.
Ξεκινώ με καλή παρέα να βρεθώ στον “Κόμη”, μια θεατρική σκηνή, μικρή και κουκλίστικη. Ο “Κόμης” που μετρά πολλά χρόνια στην περιοχή μας, με τρία μαγαζιά το ένα δίπλα στο άλλο, όπου πολλές γενιές έχουν μεγαλώσει με τις μουσικές του και όχι μόνο, έχει μεταμορφώσει το παλιό αρχοντικό, που αν με ρωτάτε τι ήταν πριν, δεν θυμάμαι, σε θεατρική σκηνή. Ένα έξοχο περιβάλλον που σαν περάσεις το κατώφλι του, μεταφέρεσαι σε άλλη εποχή. Ναι, χωρίς καμιά υπερβολή.
Η παράσταση που θα παρακολουθούσαμε είχε να κάνει με την σύζυγο του Σωκράτη, την Ξανθίππη. Ναι, ξέρω αγαπητοί αναγνώστες δεν την έχετε συναντήσει και πολλές φορές στα κιτάπια της ιστορίας, για αυτό και ο δημιουργός Γεώργιος Α. Χριστοδούλου, είπε να γράψει ένα υπέροχο κείμενο σχετικά με την γυναίκα αυτή. Και χωρίς άλλο γνώρισε μεγάλη επιτυχία. Το έργο γράφτηκε το 2006 και έχει ανέβει σε διάφορες θεατρικές σκηνές. Αυτή τη φορά υπό την σκηνοθεσία της Εύας Μπενέτα.
Την Ξανθίππη ενσαρκώνει η ταλαντούχα ηθοποιός, (που πρώτη φορά συνάντησα σε θεατρική σκηνή και με άφησε άφωνη) Όλγα Πρωτονοταρίου.
Με το ανάλογο σκηνικό σε μια κατάμεστη αίθουσα, παρατηρούσα τον χώρο. Φυσικά ο Παρθενών είχε την πρώτη θέση, συμμετείχαν όμως η Ασπασία, ο Περικλής αλλά και ο Αριστοφάνης. Όλα αυτά που περιγράφω, έχουν λόγο ύπαρξης στο σκηνικό. Σε μια γωνιά ο Σωκράτης καθισμένος, κοιτάζει προς την σκηνή όπου η καλή του σε λίγα λεπτά θα εμφανιζόταν.
Ακούστηκε μουσική που θύμιζε αρχαιοελληνικό συμπόσιο. Άξαφνα παρουσιάστηκε μπροστά μας μια γυναίκα με την ανάλογη αμφίεση της εποχής, καθώς και το ανάλογο χτένισμα. Ναι, όλο το σκηνικό έδενε τόσο πολύ, που απλά, χωρίς κόπο σε μετέφερε στην αρχαία Αθήνα.
Το έργο είναι αφηγηματικός μονόλογος. Η ερμηνεία της ηθοποιού καταπληκτική. Οι αφηγήσεις της αποστομωτικές. Άλλοτε δραματικές άλλοτε χιουμοριστικές. Χωρίς να μπερδεύεται ο θεατής.
Μας παρουσιάζει την ανθρώπινη πλευρά του Σωκράτη, αυτή του συζύγου και πατέρα. Η Ξανθίππη φαίνεται αυταρχική και ο λόγος της είναι γεμάτος παράπονα για την ζωή της με τον Σωκράτη. Κάπου διάβασα… Μήπως η αυταρχικότητα της Ξανθίππης ήταν εκείνη που οδήγησε τον Σωκράτη στην φιλοσοφία ή μήπως η φιλοσοφία οδήγησε την Ξανθίππη να φέρεται έτσι ίσως από άμυνα…; (Olympia.gr)
Όποια και να είναι η αλήθεια, υπό την οπτική γωνία του δημιουργού και της υποκριτικής δεινότητας της ηθοποιού, γνωρίσαμε μια γυναίκα γεμάτη δύναμη, τόση ώστε να καταφέρει να μεγαλώσει τρία παιδιά σε μια εποχή όπου ο πόλεμος ήταν συχνός. Μια αξιοπρεπέστατη προσωπικότητα, που ενώ ο νόμος της Αθήνας δεν της απαγόρευε να χωρίσει τον Σωκράτη, που όπως αναφέρεται στο κείμενο, έφευγε και ξέχναγε να γυρίσει, εκείνη έμεινε κοντά του μέχρι και την τελευταία του πνοή… Κώνειο…
Μια γυναίκα που η ιστορία κατ’ εμέ την αδίκησε κατάφωρα.
Η Όλγα Πρωτονοταρίου κατάφερε να μας μεταφέρει στην αρχαία Ελλάδα, με μόνο εφόδιο το υποκριτικό της ταλέντο. Το ύφος και η εικόνα της συνυφασμένα με την εποχή και ο λόγος της καταιγιστικός…
Είναι από τα έργα που θα έβλεπα και για δεύτερη φορά. Δεν μου έλειψε τίποτα από θέμα σκηνικών. Μια αξιέπαινη προσπάθεια όλων των συντελεστών.
Συγχαρητήρια.
“Ξανθίππη, η γυναίκα του Σωκράτη” – Μονόλογος
Διάρκεια: 70′
Ερμηνεία: Όλγα Πρωτονοταρίου
Σκηνοθεσία: Εύα Μπενέτα
Κείμενο: Γιώργος Α. Χριστοδούλου
Μουσική: Ν. Γκουντούμης
Κοστούμια: Β. Αλεξάνδροβνα
Φωτισμοί: Β. Λαζαράκης
‘Κόμης’ – Λασκαράτου 20, Άνω Πατήσια
Τηλ. : 210 2112135
Κάθε Κυριακή και Δευτέρα στις 21:00
Είσοδος: 10€ (με ένα ποτήρι κρασί)
Το Διαβάσαμε “Ξανθίππη, η γυναίκα του Σωκράτη” Κριτική
Κοινοποιήστε: