Αντί για την καληνύχτα, … μια ΚΡΑΥΓΗ… μια ΙΕΡΗ ΥΠΟΧΡΕΩΣΗ… στην ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ ΜΑΣ.
Καλλιόπη Σουφλή
Η Κραυγή δεν είναι δική σου.
Δε μιλάς εσύ, μιλούν αρίφνητοι πρόγονοι με το στόμα σου.
Δεν πεθυμάς εσύ, πεθυμούν αρίφνητες γενεές απόγονοι με την καρδιά σου.
Οι νεκροί σου δεν κείτουνται στο χώμα.
Γένηκαν πουλιά, δέντρα, αγέρας.
Κάθεσαι στον ίσκιο τους, θρέφεσαι με τη σάρκα τους, αναπνές το χνότο τους.
Γένηκαν Ιδέες και πάθη, κι ορίζουν τη βουλή σου και την πράξη.
Οι μελλούμενες γενεές δε σαλεύουν μέσα στον αβέβαιο καιρό, μακριά από σένα.
Ζουν, ενεργούν και θέλουν μέσα στα νεφρά και στην καρδιά σου.
Το πρώτο σου χρέος πλαταίνοντας το εγώ σου είναι, στην αστραπόχρονη τούτη στιγμή που περπατάς στη γης, να μπορέσεις να ζήσεις την απέραντη πορεία, την ορατή και την αόρατη, του εαυτού σου.
— Μα εσύ να ξεδιαλέγεις.
Ποιος πρόγονος να γκρεμιστεί πίσω στα τάρταρα του αίματου σου και ποιος ν’ ανηφορίσει πάλι στο φως και στο χώμα.
Μην τους λυπάσαι!
Κάθου άγρυπνος στην καταβόθρα της καρδιάς σου και ξεδιάλεγε.
Τούτος ο ίσκιος, να λες, είναι ταπεινός, σκοτεινός, σα ζώο. να φύγει!
Τούτος είναι σιωπηλός και φλεγόμενος, πιο ζωντανός από μένα.
Ας πιει το αίμα μου όλο!
Φώτισε το σκοτεινό αίμα των προγόνων, σύνταξε τις κραυγές τους σε λόγο, καθάρισε τη βούληση τους, πλάτυνε το στενό τους ανήλεο μέτωπο.
— Κατά που θα κινήσεις;
Πώς θ’ αντικρίσεις τη ζωή και το θάνατο, την αρετή και το φόβο;
Όλη η γενεά καταφεύγει στο στήθος σου και ρωτάει και προσδοκάει με αγωνία.
Έχεις ευθύνη.
Δεν κυβερνάς πια μονάχα τη μικρή ασήμαντη ύπαρξη σου.
Είσαι μια ζαριά όπου για μια στιγμή παίζεται η μοίρα του σογιού σου.
Κάθε σου πράξη αντιχτυπάει σε χιλιάδες μοίρες.
Όπως περπατάς, ανοίγεις, δημιουργός την κοίτη όπου θα μπει και θα όδέψει ο ποταμός των απόγονων.
Όταν φοβάσαι, ο φόβος διακλαδώνεται σε αναρίθμητες γενεές και εξευτελίζεις αναρίθμητες ψυχές μπροστά και πίσω σου.
Όταν υψώνεσαι σε μια γενναία πράξη, η ράτσα σου αλάκερη υψώνεται και αντρειεύει.
— Το πρώτο σου χρέος, εχτελώντας τη θητεία σου στη ράτσα, είναι να νιώσεις μέσα σου όλους τους πρόγονους.
Το δεύτερο, να φωτίσεις την ορμή τους και να συνεχίσεις το έργο τους.
Το τρίτο σου χρέος, να παραδώσεις στο γιο τη μεγάλη εντολή να σε ξεπεράσει.
Ν.Καζαντζάκης
( Ασκητική. Β΄: Ράτσα.)
ΠΗΓΗΠηγή μόνο μια καληνύχτα αξίζει… ΤΟ ΙΕΡΟ ΧΡΕΟΣ ΜΑΣ ΣΤΗΝ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ ΜΑΣ. (βίντεο)
Κοινοποιήστε: