Από εκείνη την πρώτη κραυγή, οι δύο φίλοι άρχισαν να επιστρέφουν τακτικά στο ίδιο σημείο. Αρχικά μόνοι τους και ύστερα με μια αυτοσχέδια πινακίδα που ρωτούσε: «Περνάς δύσκολη εβδομάδα; Έλα να το βγάλεις από μέσα σου»
Ένα δύσκολο απόγευμα του Δεκέμβρη, οι Manny Hernandez και Elena Soboleva περπατούσαν δίπλα στη λίμνη Μίσιγκαν στο Σικάγο, προσπαθώντας να αποφορτιστούν από μια απαιτητική εβδομάδα. Τότε, ο Hernandez είχε μια ιδέα. «Της γύρισα και της είπα: “Θες να πάμε να ουρλιάξουμε στη λίμνη;”», θυμάται σε συνέντευξή του στο PEOPLE.
Πριν το κάνουν, ενημέρωσαν τον κόσμο γύρω τους και μάλιστα προσκάλεσαν και αγνώστους να συμμετάσχουν. Ο Hernandez, η Soboleva και μερικοί περαστικοί ενώθηκαν και… ούρλιαξαν όλοι μαζί προς το κενό. Μερικοί ξέσπασαν και σε κλάματα. Έτσι γεννήθηκε το Scream Club.
Ο Hernandez, που εργάζεται ως coach προσωπικής εξέλιξης για άνδρες, γνώρισε την έννοια της «κραυγής ως μέσο απελευθέρωσης» σε ένα σεμινάριο στο Λος Άντζελες. Αν και ήταν αρχικά πολύ επιφυλακτικός, αποχώρησε από την πρώτη του εμπειρία με δάκρυα στα μάτια. «Σκεφτόμουν, “Γιατί δεν ξέρει κανείς για αυτό;”», λέει χαρακτηριστικά.
Ο Hernandez και η Soboleva
PEOPLE
Από εκείνη την πρώτη κραυγή, οι δύο φίλοι άρχισαν να επιστρέφουν τακτικά στο ίδιο σημείο. Αρχικά μόνοι τους και ύστερα με μια αυτοσχέδια πινακίδα που ρωτούσε: «Περνάς δύσκολη εβδομάδα; Έλα να το βγάλεις από μέσα σου». «Μια γυναίκα ήρθε την πρώτη φορά», λέει η Soboleva. «Την επόμενη εβδομάδα ήρθαν περισσότεροι. Και συνέχισε να μεγαλώνει».
Τον Ιούνιο δημιούργησαν έναν λογαριασμό στο Instagram, ανακοινώνοντας ότι συναντιούνται κάθε Κυριακή στο ίδιο σημείο. Ο λογαριασμός απέκτησε χιλιάδες ακολούθους, ενώ το κίνημα άρχισε να καλύπτεται από τοπικά μέσα. Σήμερα, η συμμετοχή είναι τόσο μαζική που χρειάζονται… ντουντούκα για να συντονίσουν την ομάδα.
Πώς λειτουργεί το Scream Club
Κάθε Κυριακή στις 7 το απόγευμα, η ομάδα συγκεντρώνεται στη λίμνη και κάνει μια μικρή βόλτα μέχρι την προβλήτα. Ακόμα και σε αυτή τη σύντομη διαδρομή, όπως λέει ο Hernandez, «χτίζεται ήδη μια αίσθηση κοινότητας». Άνθρωποι από διαφορετικά μέρη μιλούν, συνδέονται και μοιράζονται πώς έμαθαν για τη δράση.
Μόλις φτάσουν, ο Hernandez και η Soboleva μοιράζουν χαρτιά στους συμμετέχοντες, τους καλούν να γράψουν επάνω τις σκέψεις και τα άγχη της εβδομάδας και μετά τα πετούν όλοι μαζί στο νερό. Ακολουθεί άσκηση αναπνοών, μια πρώτη «δοκιμαστική» κραυγή, άλλη μια άσκηση, και έπειτα η «κραυγή από τα σωθικά». Η τελευταία, η «πρωτόγονη κραυγή», όπως τη λέει ο Hernandez, είναι εκείνη που απελευθερώνει τα πάντα.
«Μας έχουν μάθει να καταπιέζουμε τα συναισθήματά μας, να “είμαστε καλά παιδιά”. Αυτό εδώ όμως, δίνει στους ανθρώπους την άδεια να εκφραστούν. Κι αυτό είναι το πιο σημαντικό», εξηγεί ο Hernandez.
Η Soboleva περιγράφει εικόνες όπου άγνωστοι αγκαλιάζονται, κλαίνε μαζί και συνδέονται αυθεντικά. «Με την κατάσταση που επικρατεί στον κόσμο, πολλοί έχουν ανάγκη από μια τέτοια εκτόνωση».
Πηγή: PEOPLE
Κοινοποιήστε: