Μη μου πεις πως δεν στο είπα

Του Δημήτρη Νίκογλου

Όπως κάθε επανάσταση που εκτός των απωλειών της έχει και τα οφέλη της,
έτσι και η αδράνεια, πέραν των απωλειών της έχει εξίσου και αυτή τα οφέλη της.

Εδώ φυσικά θα ήθελα να πω προσυπογράφοντας πως, το ατομικό κέρδος και όφελος αυτού που δεν αγωνίζεται απορρέει πάντα από τους αγώνες και τις επαναστάσεις τρίτων ..

Θα ήθελα μόνο να πω και να τονίσω πως,
ο συγκαταβατικός πολίτης πάντα ήταν εύπλαστος για το σύστημα, αυτός όμως που ήταν δύσπλαστος, δύσκολος και αντιδραστικός για το σύστημα, ήταν και αυτός που έφερνε τις ισορροπίες και τα όποια καλά στο σύνολο των επαναστατών και μη πολιτών. Άλλωστε μην ξεχνάμε πως οτιδήποτε εύπλαστο μπαίνει
ευκολότερα σε καλούπι.

Το ναι σε όλα για μένα κρύβει μια υποτέλεια, μια δουλεία, υποσκάπτει την άνοδο κάθε τι προοδευτικού και εμπροσθοβαρούς νοήματος, αντιθέτως με το όχι το οποίο αντιπροσωπεύει μια επαναστατική κατηγορία από μόνο του που με τον εμπνευστή και εκτελών αυτού μαζί στην καθημερινότητά τους εμπεριέχουν αντιδράσεις, συμπεριφορές, καθώς και όλα τα λάβαρα της επαναστατικής τους συνείδησης.

– Άλλωστε, ποτέ τα συναινετικά και βροντόφωνα ναι δεν ήταν ως αξία πάνω από τα μη συναινετικά και αντιδραστικά όχι, και ως είθισται, η συναίνεση ήταν πάντα κατώτερη της αντίδρασης ως δυναμική.
Χαμένοι επαναστάτες θα ‘λεγα είναι οι επαναστάτες εκείνοι που παραιτήθηκαν πριν καν ξεκινήσουν.
Χαμένοι αγώνες είναι οι αγώνες που δεν έγιναν ή δεν δόθηκαν ποτέ.

Η καταπίεση σε όποιον ασκείται από τον εκάστοτε τύραννο, είναι θέμα χρόνου η αντίδραση του καταπιεζόμενου να βγει μπροστά και να αναδείξει τον επαναστατικό της χαρακτήρα, τις μεγαλύτερες εκρήξεις άλλωστε τις δημιουργούν οι φιλήσυχοι και οι καλοσυνάτοι πολίτες που βγαίνουν εκτός ορίων και όχι οι βροντόφωνοι τραμπούκοι.
Το ασυμβίβαστο του χαρακτήρα μας είναι και ο δείκτης της αγωνιστικής συνείδησης που διέπει ως μέτρο τον καθένα μας.

Εδώ θα ήθελα να τονίσω την αναγκαιότητα του κάθε ενός από εμάς για ένα μέτωπο κατά της επιβολής και του εξαναγκασμού, κόντρα σε κάθε τι που μας μειώνει και μας μηδενίζει, κόντρα σε κάθε νεοφερμένο δυνάστη.
Η δύναμη όλων μας να είναι δύναμη δικαίου και όχι μια άναρχη δύναμη κόντρα σε όλους
και σε όλα.

Η καταπίεση γεννά επαναστάτες, μα πολλές φορές οι επαναστάτες δεν είναι
οι καταπιεζόμενοι αλλά οι άνθρωποι εκείνοι που το επαναστατικό τους είναι δεν συνάδει
με το φιλήσυχο χαρακτήρα των καταπιεσμένων.
Θα ήθελα εδώ να πω κλείνοντας πως, τις όποιες κατακτήσεις, ελευθερίες, ιδανικά και αν αποκτήσαμε, τα αποκτήσαμε με αγώνες τους οποίους κάποιοι εμπνεύστηκαν και με ανδρεία υπερασπίστηκαν.

Να αγωνίζεσαι, να επαναστατείς, διότι τίποτα δεν είναι δεδομένο. Αγωνιζόμενος κερδίζεις την όποια ελευθερία, άλλωστε είναι γνωστό από τον καθένα μας πως, η ελευθερία δεν χαρίζεται, κερδίζεται.

Πηγή: enarxikospolitis.blogspot.com