Μεγαλύτερο πρόβλημα από τα πλαστικά απόβλητα είναι η παραγωγή και η επιδότηση της.

Γνωρίζουμε ήδη ότι το πλαστικό που απορρίπτουμε στους χώρους υγειονομικής ταφής και στους ωκεανούς αποτελεί έναν συνεχώς αυξανόμενο περιβαλλοντικό κίνδυνο και μια επείγουσα – ακόμη και θανατηφόρα – απειλή για τη δημόσια υγεία. Ωστόσο, οι παγκόσμιες προσπάθειες αντιμετώπισης του προβλήματος της πλαστικής ρύπανσης παραμένουν επικεντρωμένες μόνο στο τέλος του κύκλου ζωής τους : Στη διαχείριση των αποβλήτων τους. Στην πραγματικότητα όμως αυτό αποτελεί μόνο ένα μικρό μέρος του όλου προβλήματος.

Σαν υλικό το πλαστικό ήταν σχεδόν απαραίτητο για την παγκόσμια οικονομική ανάπτυξη εδώ και δεκαετίες. Η χρήση του σε αμέτρητες εφαρμογές οι οποίες περιλαμβάνουν τσάντες, εργαλεία, ρούχα, παιχνίδια, διάφορα βιομηχανικά και γεωργικά χρηστικά εργαλεία , ακόμη και ιατροτεχνολογικά βοηθήματα και χιλιάδες άλλες χρήσεις. Το 99% των πλαστικών κατασκευάζονται από ορυκτά καύσιμα, όπως ο άνθρακας, το πετρέλαιο και το φυσικό αέριο. Το 40% της παγκόσμιας παραγωγής είναι συσκευασίες μιας χρήσης. Το πλαστικό είναι επιβλαβές για το σώμα μας σε όλα τα στάδια του κύκλου ζωής του, από την εξόρυξη του ως ορυκτό καύσιμο προς την ευρεία χρήση του ως συσκευασία για τρόφιμα αλλά και της πολύ αργής αποσύνθεσης του. Με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, σχεδόν κάθε οργανισμός στον πλανήτη επηρεάζεται από την παραγωγή, τη χρήση ή τη διάθεση πλαστικού, τα τοξικά αποτελέσματα των οποίων παραμένουν και συσσωρεύονται στον αέρα που αναπνέουμε, στο νερό που πίνουμε και στο έδαφος που μεγαλώνουν η τροφή μας . Η συνεχής έκθεση στη πλαστική ρύπανση βλάπτει το ανοσοποιητικό και το αναπαραγωγικό συστήμα, το συκώτι , τα νεφρά, και προκαλεί καρκίνο αλλά και νευρολογικά προβλήματα. Όμως τα πράγματα συνεχίζουν να γίνονται χειρότερα, η πλαστική παραγωγή συνεχίζει να αυξάνεται και θα συνεχίσει να το κάνει και τα επόμενα χρόνια.Σχεδόν το 80% του συνόλου του πλαστικού που έχει παραχθεί μέχρι σήμερα έχει καταλήξει είτε σε χώρο υγειονομικής ταφής είτε στο φυσικό περιβάλλον, παρά τις προσπάθειες της βιομηχανίας ανακύκλωσης. Μέχρι σήμερα οι προσπάθειες αυτές επικεντρώνονται για να πείσουν τους καταναλωτές ότι φέρουν την μοναδική ευθύνη για την πλαστική ρύπανση. Το περιθώριο κέρδους της βιομηχανίας πλαστικών είναι τεράστιο και αυτό είναι το μεγαλύτερο εμπόδιο των κυβερνήσεων στο να θεσπίσουν νόμους περιορισμούς της γενικής παραγωγής πλαστικών και δυστυχώς πολλές φορές επιδοτούνται ο εκσυγχρονισμός και οι επενδύσεις της πλαστικής βιομηχανίας.

Όλοι έχουμε το δικαίωμα να ζούμε σε ένα υγιές περιβάλλον. Αλλά αυτό το δικαίωμα δεν θα το έχουμε πραγματικά μέχρι να υποχρεώσουμε τις κυβερνήσεις να υιοθετήσουν νομικά δεσμευτικά μέτρα για τον περιορισμό της παραγωγής πλαστικών και τις ζημιές που προκαλεί το πλαστικό στους οργανισμούς και τα οικοσυστήματα μας με διακοπή κάθε είδους επιχορήγησης της βιομηχανίας πλαστικών ενθαρρύνοντας τις βιομηχανίες στην παραγωγή βιοδιασπώμενων πρώτων υλών .

Ελπίδα υπάρχει ακόμη . Κινήματα σε όλο το πλανήτη εργάζονται και αγωνίζονται για να ενημερώσουν τις κυβερνήσεις και τους καταναλωτές για τις βλάβες και τους κινδύνους που συνδέονται με τη παραγωγή και τη χρήση πλαστικών. Ενωθείτε μαζί τους πριν το παγκόσμιο αυτό πρόβλημα προσωπικό σας πρόβλημα, πρόβλημα της υγείας σας.