Μαρία Κατσιώνη: «Και μείναμε με το φως αναμμένο…»

Το iart.gr ζήτησε από ανθρώπους που ζουν από την Τέχνη, στηρίζονται σε αυτήν και τη στηρίζουν με τη σειρά τους, να πουν τη γνώμη τους για όσα συμβαίνουν στο χώρο, λόγω του Covid 19. Η Μαρία Κατσιώνη μιλά για το φως που πρέπει να μείνει αναμμένο…

Μια σφραγίδα υπόσχεσης ήταν το αναμμένο φως, πως θα επιστρέψουμε στο θέατρο, όταν 12 Μάρτη, λόγω της πανδημίας του κορωνοϊού, άρχισαν να κλείνουν όλα τα θέατρα, όλοι οι καλλιτεχνικοί χώροι και να αναστέλλεται κάθε δράση πολιτισμού. Από τότε το καλλιτεχνικό σκηνικό ανατράπηκε άρδην καθώς ο Πολιτισμός βρέθηκε σε κατάσταση lockdown.

Μέσα σε αυτό το κλίμα, έγιναν σημαντικές προσπάθειες να κρατηθεί το φως του θεάτρου αναμμένο, ψηφιακά, έως ότου γυρίσουμε στην κανονικότητα. Όμως, η κανονικότητα στη χώρα που γεννήθηκε το θέατρο, δεν ήρθε ποτέ.

Οι εργαζόμενοι στο χώρο, πλήττονται αυτήν τη στιγμή από ανεργία που φτάνει το 90% και μια οδυνηρή ανασφάλεια για το μέλλον.

Το θέατρο υπήρξε ο πρώτος χώρος πολιτισμού που έκλεισε κι ο τελευταίος που θα ανοίξει, ως φαίνεται! Ύστερα από μια “προβληματική” καλοκαιρινή σαιζόν γεμάτη αμηχανία, με παραστάσεις να αναστέλλονται, με παραστάσεις να ακυρώνονται, με αυστηρά υγειονομικά μέτρα, με μερική πληρότητα κι όλα να τηρούνται κατά γράμμα, τελικά κρίθηκε πως όλοι οι χώροι πολιτισμού πρέπει να μείνουν κλειστοί. (Σε αυτό το σημείο πρέπει να τονίσουμε πως μέχρι στιγμής δεν βρέθηκε ούτε ένα κρούσμα επειδή συγχρωτίστηκε σε θέατρο).

Από τα καλλιτεχνικά σωματεία, θεσμικά και μη θεσμικά (όπως το Support Art Workers) έγιναν εξαιρετικές προσπάθειες και πολύ δυναμικές κινητοποιήσεις με καθολική συμμετοχή των ανθρώπων του χώρου.

Όμως, παρόλο που έγιναν τόσες προσπάθειες και δυναμικές αντιδράσεις μπήκαμε στον Οκτώβρη κι ακόμη δεν έχει ενταχθεί σε καμιά κανονικότητα ο Πολιτισμός, το θέατρο κι όλοι οι εργαζόμενοι στο χώρο του θεάματος.

Στις 22 Σεπτεμβρίου ακυρώθηκαν όλες οι παραστάσεις σε ανοικτούς χώρους κι από τότε δεν υπήρξε καμιά ενημέρωση, κανένας σχεδιασμός, κανένα πλάνο για το χειμώνα, ενώ στις άλλες ευρωπαϊκές χώρες εκπονήθηκαν πλάνα, σχέδια, κι έχουν δοθεί αποζημιώσεις ήδη από τον μήνα Ιούλιο. Η αγωνία ηθοποιών και λοιπών συντελεστών  έχει φτάσει στο αποκορύφωμά της ενώ τα αναπάντητα ερωτήματα μεγαλώνουν συνέχεια.

Μήπως ο πολιτισμός και οι καλλιτέχνες έχουν γίνει το εύκολο θύμα; Γιατί τόσες αναβολές και ακυρώσεις; Ο κόσμος συγχρωτίζεται και σε άλλους χώρους, τέτοια αυστηρότητα όμως δεν υπάρχει. Γιατί η κυβέρνηση εστιάζει στο ότι οι καλλιτέχνες κινούνται στη μαύρη εργασία, αυτό είναι το μείζον θέμα αυτήν την εποχή; Γιατί τόσο χαμηλά στην ιεραρχία οι Τέχνες και ο Πολιτισμός; Αυτά κι αμέτρητα άλλα ερωτήματα μας βασανίζουν διαρκώς!

Άραγε, έχουμε αναρωτηθεί ποτέ πως θα ήταν ο κόσμος μας χωρίς τις Τέχνες; Η Τέχνη είναι αυτή που μας δίνει την ελπίδα και το φως προς το καλύτερο. Κι αυτήν την εποχή, που έχουν ανατραπεί τα πάντα την χρειαζόμαστε περισσότερο από ποτέ! Για αυτό κι επιζητούμε το δίκαιο στον Πολιτισμό!

Αναμένουμε το πρωτόκολλο με τον τρόπο που θα λειτουργήσουν οι καλλιτεχνικοί χώροι το χειμώνα. Όχι όμως άλλη αναμονή, γιατί η αναμονή σκοτώνει..

Ας ακουστούν οι φωνές των ανθρώπων που θέλουν να γυρίσουν στις δουλειές τους, με αυστηρά υγειονομικά μέτρα, με πρωτόκολλο, με σχεδιασμό κι ας μην εξαντληθεί η αυστηρότητα της κυβέρνησης στον καλλιτεχνικό χώρο. Όχι άλλο το θέατρο σε παύση! Το θέατρο είναι επικοινωνία, αν χαθεί κι αυτή, η ζωή μας θα γίνει γκρίζα, θα απονεκρωθεί.

Κλείνω αυτές τις σκέψεις με την ελπίδα για το καλύτερο, το πιο φωτεινό από όλους μας.

Μαρία Κατσιώνη

Ηθοποιός – Σκηνοθέτης

Το Διαβάσαμε Μαρία Κατσιώνη: «Και μείναμε με το φως αναμμένο…»